Kaderock 2018: Gemêleerd en voor iedereen Kaderock 2018: Gemêleerd en voor iedereen

Om 13u is het terrein van Kaderock al aardig vol wanneer Cesar Zuiderwijk & The Clarks ft. AJ Plug optreden. Ondanks het mindere weer, zijn er meer dan genoeg mensen naar de Soestdijksekade afgereisd. De muzikanten staan inmiddels al voor de 26ste keer op Kaderock en het overgrote deel van het publiek waarschijnlijk ook. De toeschouwers zijn in twee kampen verdeeld: mensen boven de 50 en hun (klein)kids. Terwijl een klein meisje verveeld om zich heen kijkt, doet opa een vreugdedansje bij het weerzien van zijn helden.

De (groot)ouders kunnen met een gerust hart naar hun favoriete muzikanten kijken want bij het binnenpodium geniet de jeugd van een nieuwe generatie muzikaal talent. Daar staat namelijk Your Stage on Tour. Een initiatief van de Your Stage academy waarbij een groepje jonge muzikanten een hele festivalzomer overal in Den Haag opduikt. In totaal zijn er ongeveer 15 deelnemers en het leuke van deze Your Stage is dat de band doordraait. Zo staat er na elk nummer een compleet andere band.

We gaan van nieuw talent naar oude bekenden. Waar eerst The Quill op het programma stond, staat nu Niko. DFe Zweden zegden last minute af door een operatie van de zanger, was. Een prima invaller, de semi-dansbare nummers gaan er goed in maar ruimte voor rustige muziek is er niet; ‘Nu komt er een ballad dus moet je wel even je muil houden’, maar dat moet je dus niet vragen van het publiek van Kaderock. Dit publiek komt niet om aandachtig naar muziek te luisteren maar willen maar één ding, en dat is precies wat de naam van het festival oproept, rocken op de kade.

Als Niko kiest voor een rustiger tempo is het binnen vol gestroomd voor Speakeasy. De rock n’ rollers hebben al veel podia mogen sieren sinds ze Talent Event wonnen. Kaderock lijkt het perfecte festival voor deze jonge mannen. Of het publiek gevuld is met vrienden en familie? Dat zou kunnen, maar het doet niks af aan het plezier dat de band heeft en waar het publiek zichtbaar van geniet. De frontman gooit zelfs een fles Liqor 43 achterover (op Sniester maakten wij ook al een opmerking over het drankgebruik van Tom de Bruijn. Interventie?), dat het 15u ‘s middags is dat maakt natuurlijk niets uit.

Alle acts op het grote podium worden geïntroduceerd door René Bom maar bij de volgende act komt niemand minder dan de Haagse burgemeester Pauline Krikke hem vergezellen. En alsof dat niet genoeg is, is nachtburgemeester Sjoerd van Schuylenburgh ook op het podium om AVI ON FIRE aan te kondigen. Burgemeester Krikke is overigens niet in functie, ‘Ik sta nu hier maar ik kom zo zeker daar de sfeer van Kaderock proeven’. En ze mengt zich onder de Kaderockers. Maar terug naar de muziek. AVI ON FIRE speelt een set zoals we van AVI gewend zijn: vrolijk, dansbaar en vol goede moed. Hoe enthousiast en energiek ze ook zijn, het komt niet helemaal over op het publiek. Zelfs het enigszins makkelijk mee te zingen ‘Pa Pa Da’ bij ‘Pearls’ is al een hele opgave voor het publiek. Jammer. Het musicon was voor zanger Bram toneel voor zijn allereerste optreden en nu mag hij met zijn band op dit podium staan. Benieuwd wie van de kleine kids die vandaag op Kaderock rondrennen, dat over 20 jaar ook kunnen zeggen.

Mocht je niet willen dansen op de vrolijke muziek van AVI ON FIRE dan kun je terecht bij de harde muziek van Headfirst. Dit jonge bandje doet zijn best om de leeftijd geen rol te laten spelen. Met de Nirvana-achtige grunge met een bassist die zich heeft uitgedost als Axl Rose, is het duidelijk dat de jonge muzikanten zich laat beïnvloeden door 90’s rock.

Aan alle muziekgenres wordt gedacht bij Kaderock. Zo kunnen we bij Pochwalone terecht voor Poolse punk, geeft Timbuktoe trommels en is Elektra: Michael Varekamp Group ft. Jerome Hol een goede pauze van alle rock en kan er geluisterd worden naar een vorm van experimentele jazz. Zoals jazz wel meer een goed gezelschap is tijdens het diner, is ook dit het aangelegen moment om even een hapje te eten.

Na onze eetpauze is het tijd voor Birth of Joy. De rockers zijn een goede aanvulling aan de rest van het affiche. Dit is dan ook het eerste optreden dat het publiek echt los gaat. Jong en oud, want dat Kaderock een familiefestival is, dat is wel meer dan duidelijk.

Kijken naar G.O.D wordt een opgave, het is ontzettend druk bij de deur naar binnen en in de zaal zelf is ook niet heel veel plek. De Haagse rockband heeft in korte tijd ook veel bewerkstelligd, van optredens op Sniester tot Parkpop, overal in Den Haag heb je de band kunnen zien spelen. Het recept blijft ook onveranderd; hard, snel en vuig. Het klopt allemaal maar een blik op zanger Ian Houting doet ons wel vermoeden dat het rocksterrenleven een hoop van hem vraagt, gaat het wel goed met die jongen? De Popronde moet nog beginnen!

Dan naar buiten voor De Likt. Vorig jaar lukte het niet door een nekbreuk van frontman Jordy/Simon maar nu staat de kleine publieksmenner gewoon op de planken van Kaderock. De eerste indruk van Simon is het best te omschrijven als die van een Rotterdamse nazi-officier met een hoop humor. Op de muziek is niet veel aan te merken, het beste te omschrijven als De Jeugd Van Tegenwoordig ‘on speed’ met wat flarden Donnie er doorheen gewoven. De Likt geeft die invloeden ook ruiterlijk toe in de songs. Na hitjes als ‘Finidi George’ en ‘Bloed Aan De Muur’ is het, na een al crowdsurfend voorgedragen gedicht, voor de ultieme banger ‘Ja Dat Bedoel Ik’, waarbij het hele plein in een springende massa transformeert.

Het optreden van Dead Head is misschien het best te omschrijven als een bak herrie. Invloeden van jaren ‘80 trash metal maar dan niet zo goed als acts als Kreator en Slayer. De Zwolse band doet zijn best, maar het blijft niet echt hangen.

Dan is het tijd voor de headliner van het festival, de grungeband Green Lizard en Urban Dance Squad-legende Rudeboy coveren Nirvana. Over het oeuvre van de band uit Seattle hoeft niks gezegd te worden, dus de nummers zijn van hoge kwaliteit. Ook de uitvoering is meer dan prima, zeker als de vocalen door de leden van Green Lizard voor hun rekening worden genomen. Het frappantste is misschien nog de realisatie dat Nirvana beduidend minder muzikanten nodig had om de nummers te spelen, de Amerikanen waren immers met zijn drieën (als je gitarist Pat Smear niet meetelt) terwijl hier het podium helemaal vol staat met artiesten. Al met al zijn de songs van buitencategorie en af en toe schurkt de uitvoering daar ook tegenaan. Een leuke headliner voor iedereen, want van jong tot oud, iedereen is met Nirvana groot geworden.

Buiten is het klaar en wordt, na het gebruikelijke bedankje richting de buren, het plein schoongeveegd door wat norsige beveiligers. Binnen kan er nog gedanst worden op de klanken van Knarsetand. De band die in 2011 in de finale van De Grote Prijs van Nederland stond maakt vrolijke en dansbare muziek. Gooi Jungle By Night en The Mauskovic Dance Band in een blender en denk er dan de middelmatige maar aanstekelijke raps van Joshua Nolet van Chef’Special bij, de uitkomst: Knarsetand. Met deze muziek gaan wij dansend de nacht in.

Eindstand is Kaderock zoals ieder jaar een feestje voor iedereen. Nee, de groten der aarde ga je hier niet zien, maar desaniettemin komt iedere muziekliefhebber hier aan zijn trekken. Daarnaast zit er altijd wel een uitschieter tussen die de show steelt en er voor zorgt dat het festival aan de Soestdijksekade altijd uitermate sfeervol is.