Timothy Dunn kennen we natuurlijk als bassist van The Great Communicators. Het geval wil alleen dat Timothy van veel meer muziek houdt dan wat hij met de Haags/Amsterdamse band maakt. Wat doe je dan als ondernemende muzikant? Dan schrijf je jouw eigen nummers, neem je dat op met vrienden en breng je een ep uit. Die ep, Solastalgia, is nu af en de band, Dunn, zal zijn live debuut beleven op Club 3voor12 Den Haag. We spraken Timothy in het Koorenhuis.

Een leerling heeft zijn basles afgezegd, dus Timothy is klaar voor vandaag. Het enige op zijn agenda, voordat hij naar huis kan gaan om te eten, is een gesprek over zijn nieuwste project, het naar hemzelf vernoemde Dunn. “Om bij het begin te beginnen: dit project is er voornamelijk omdat ik ook dit soort muziek wil maken. Ik wil mijn ei kwijt kunnen op verschillende manieren.”

Naast nummers voor The Great Communicators schrijft Timothy ook muziek in andere stijlen. “Ik heb liedjes weten af te schrijven en heb een paar bevriende muzikanten benaderd met de vraag of ze zin hadden om die met mij op te nemen. Het is echt een vriendenprojectje geworden.”

De hamvraag is dan natuurlijk: wat voor nummers speelt Dunn? “Het is popmuziek, maar ik speel graag met maatsoorten en rare akkoorden. Ik probeer dat allemaal op een manier te brengen waardoor mensen er wel naar kunnen luisteren zonder dat het perse moeilijk klinkt. Ik noem het progpop.”

Wat nu?

Nadat de nummers waren geschreven en opgenomen, drong zich plotseling de vraag op: wat nu? “De opzet was om voor de lol muziek te maken. Toen moest ik plotseling nadenken over of ik het wilde uitbrengen. Daar heb ik heel lang over getwijfeld tot ik op een gegeven moment de band waarmee ik het heb opgenomen heb gebeld en vroeg of zij het zagen zitten. Toen zeiden ze eigenlijk heel snel ja en wilde ik het ook doen.”

De band bestaat uit een aantal vrienden van Timothy waar hij graag eens mee wilde samenspelen. Op gitaar is dat Manuel van den Berg. “Een briljant gitarist wat mij betreft.” Manuel speelde in Houses en speelt nu onder andere bij Amber Arcades. “Ik benaderde hem in eerste instantie voor partijen. Ik had al wat gemaakt, maar hij bracht daar meteen een eigen ding in en ik vond dat meteen heel tof.’

"De opzet was om voor de lol muziek te maken. Toen moest ik plotseling nadenken over of ik het wilde uitbrengen."

© Mark David

Twee shows

Op drums horen we Viktor van Woudenberg van Wooden Saints en Orlando, en de toetsen worden bespeeld door Sergio Escoda van Eut. “Het zijn allemaal jongens die ik ken van het conservatorium en met wie ik graag een keertje wilde werken.” Helaas gaat Sergio het optreden niet redden, maar in de persoon van Abel Tuinstra heeft Timothy naar eigen zeggen een meer dan waardige vervanger gevonden.

De vraag is wat er voor Dunn in het verschiet ligt. Daar is Timothy helder over. “Ik gooi de ep online met wat heel tof artwork. Daarop heeft Mark David erg zijn best gedaan. Dan doen we twee shows, een in Den Haag en een in Amsterdam, en daarna is het weer klaar. Dan ga ik iets anders doen."

Iedereen moet dus komen kijken. Of niet? “Dat hoeft helemaal niet. Ik heb heb mijn vrienden uitgenodigd en die vinden het ongetwijfeld leuk om mij wat anders te zien doen. Ik doe het in de eerste plaats voor mezelf en niet voor het publiek. Daarom kan ik er ook afstand van nemen, dat ik het online gooi en dat ik er niet perse meer naar om hoef te kijken. Er hangt helemaal niets vanaf. Dat vind ik het fijne eraan.”

 

"Ik doe het in de eerste plaats voor mezelf en niet voor het publiek."

Solastalgia

De mensen die komen, zullen Timothy en zijn kornuiten zes nummers horen spelen. “Ik doe vier nummers plus twee covers.” Welke dat zijn wil hij nog niet verklappen, maar na veel zeuren krijgen we een hint. “Het zijn nummers van bands die mij beïnvloed hebben bij het maken van deze liedjes. Ik speel eigenlijk nooit covers live en op deze manier vind ik het leuk om dat erbij te pakken. Een liedje is van Kashmir, samen gemaakt met David Bowie. Dat is alles wat ik verklap. En de andere is van een andere band.”

Voor Timothy naar huis kan gaan om te eten rest er nog een vraag: waarom heet de ep Solastalgia? “Solastalgia is een woord dat ik tegenkwam. Ik ben het gaan opzoeken en vond de betekenis heel waardevol. Het is gelieerd aan nostalgie, maar het heeft meer te maken met de omgeving, met hoe die verandert en wat voor emoties dat in je losmaakt. Nostalgie heeft te maken met tijd, met het verleden en solastalgia meer met jouw omgeving en hoe die verandert. Ik heb daarin een relatie gelegd tussen de voortgang van de maatschappij en hoe je daar als persoon instaat, en alle vier de liedjes belichten daar een verschillend aspect van.”