Parkpop 2016: Haags Podium

Volg Parkpop LIVE

Tekst: Marco Vlot, Eric Hoetjes, Rick Kappetein, Bernadette Pegtel, Niels van de Bergh, Tessa Bentvelsen en Esther Pordon | Foto's: Jan Rijk, Stephan Kaffa, Wouter Vellekoop, Sjon de Mol, Maarten Ederveen, Peter Balkema, Reinout Bos, Jan Louis van den oever en Samantha Stauttener ,

Of we nog steeds op het grootste gratis festival van Europa zijn is natuurlijk de vraag, maar dat Parkpop hét Haagse festival is; daar is geen twijfel over mogelijk. De gehele dag is 3voor12 Den Haag LIVE op het festival. In dit artikel kun je – vanaf de luie stoel – genieten van het festival. Terwijl het aan de gang is! Op deze pagina belichten we het Haags podium. Je kunt ons ook volgen op alle sociale media kanalen. [DIT ARTIKEL WORDT CONTINU AANGEVULD]

509 kreeg een plek op het Haags Podium van Parkpop 2016 door Your Stage te winnen. De twee mannen zijn al bevriend met elkaar sinds groep 3 en hebben elkaar nooit meer uit het oog verloren. Gelukkig voor ons, want Manolito van der Want en Jeroen Dix weten wat rock is. Als de ongeboren zoons van Royal Blood 'slayen' ze het podium. Er mogen zo vroeg dan wel weinig mensen staan voor het Haags Podium, daar trekken de twee zich niets van aan. “Ariana Grande heeft ooit een nummer gemaakt genaamd ‘Dangerous Woman’. Het is heel lief, zacht en aardig, maar daar brengen wij verandering in.” En zoals beloofd knallen de mannen het nummer eruit alsof het altijd al was voorbestemd als rocknummer. De ongecontroleerde stem van de zanger maakt de band. Het is ruig, rauw en vies. En soms buiten de lijntjes kleuren is helemaal niet erg. Veel lof voor deze jonge honden.

Tijdens de Road To Parkpop-wedstrijd wonnen ze niet in de voorronde, maar met een wildcard werden de jongens van Dr. Meraki alsnog tot de finale toegelaten. Die ze vervolgens glansrijk wonnen. En terecht, bewijzen ze vanmiddag op Parkpop. Zodra ze de eerste song inzetten, breekt de zon toepasselijk door. Want het is overduidelijk zonnige soul/jazz dat door de aderen stroomt van deze vier jonge knapen. Hun fusion/soul sound staat als een huis, blijkt zeker wanneer ze na twee eigen nummers een cover van Uptown Funk inzetten. Een stuk langzamer dan het origineel maar minstens zo soulvol. Ook de verschillende instrumentale nummers worden goed ontvangen door het enthousiaste publiek; Dr. Meraki heeft geen teksten nodig om te klikken met de Parkpop-gangers. Dat zo'n groot festival wellicht voor wat zenuwen zorgt, valt af te lezen aan de gitarist die tijdens de nummers waarin hij wel zingt, constant naar zijn handen kijkt. Ach, het is hem vergeven; je staat ook niet iedere dag op Parkpop.

Tijdens publieksfavoriet De Kraaien spelen is altijd een zware opgave. Toch is het aan Mojo Man om het op het Haags Podium te winnen van half naakte vrouwen en grote meezingers. Moeilijke opgave? Ja, maar de blues soul van Mojo Man is een goede tegenhanger van De Kraaien. Een fijne optie, vooral als je het je kinderen niet aan wil doen om zo jong al geconfronteerd te worden met al die naaktheid. Het is aan de rustige kant wat publiek betreft en het geluid dat van het People Stage af komt is een irritante buzz in je rechter oor. Allemaal omstandigheden waar Mojo Man natuurlijk niets aan kan doen. Dan maar het beste ervan maken en de negen heren weten zo hoe dat moet. Het geluid staat op honderd om alles te overstemmen en de uitstekende stage presence is daar om het publiek te lokken. De stem van zanger Marcel Duprix is indrukwekkend. Als hij mee zou doen met de Voice, zouden sowieso alle vier de stoelen omdraaien. Samen met de sensuele gitaarlijnen en de doordringende blazers maakt het de band af. Het is soms bijna geil te noemen.  Dat deze band het in de afgelopen jaren nog niet verder heeft geschopt dan het Haags Podium is verbazingwekkend.

In aantallen de allergrootste band van de dag, The Magic Mumble Jumble. Noem een instrument en het staat op het Haags podium. Vanaf de eerste noot klapt het publiek vrolijk mee met deze hippieband. De excentrieke looks van de zanger Paul Istance maken het plaatje helemaal compleet. Als publiek knal je van het ene naar het andere genre. Blues en jazz worden afgewisseld met bijna klassieke stukken. Wanneer The Magic Mumble Jumble een nummer doet dat geschreven is in een tijd waar ze niets anders hadden dan hun vriendschap, pakken de zanger en saxofonist hun momentje en geven elkaar een innige omhelzing.  Magic Mumble Jumble brengt alleen maar liefde vandaag. En ook al is de band klaar, het publiek heeft er nog geen genoeg van en gaat nog even door met zingen op deze zonnige zondagmiddag.

Emmaly Brown staat bekend om haar finaleplek in The Voice, maar misschien wel nog meer om haar enorme sexy uitstraling. Knalroze haar, kort strak pakje aan en vol in de make up. Waar de meeste talentenjachtdeelnemers nog met een bandje meezingen, heeft Brown door de jaren heen een garde goede muzikanten om zich heen weten te verzamelen. De zangeres staat op het podium alsof het haar bezit is; alsof ze er geboren is. Soms met misschien iets te veel zelfvertrouwen, vooral als we haar ‘Miss Brown’ moeten noemen. De nummers zijn vaak slap en een mix van al heel wat bestaande nummers, maar ze zijn tegelijkertijd wel enorm aanstekelijk. En toegegeven, haar stem is - ook al schiet ze af en toe de mist in – enorm goed. Soms wat schel als ze haar Christina Aguilera-noten eruit probeert te gooien, maar doe het haar maar eens na.

Voor AAPNOOTMIES is er veel publiek naar het Haags podium gekomen. En terecht: de zoetgevooisde stem van zangeres Dinaira en haar leuke, bijna Spinvisachtige, teksten maken de set heel aangenaam. Dit in combinatie met het heerlijke weer maakt het plaatje compleet. Voor de gelegenheid heeft de band blazers meegenomen, dit is zeker van meerwaarde. Helaas is het niet altijd even verstaanbaar en kabbelt het in het begin een beetje voort. De eerste drie nummers lijken enigszins op elkaar. Dit doet echter niet af aan het eindresultaat; AAPNOOTMIES is goed bezig en het einde is nog lang niet in zicht.

Allereerst een inkoppertje: FilosofischeStilte doet zijn naam eer aan, want spraakzaam is hij niet. Maar hij laat de muziek voor hem spreken. Goede elektronische beats komen je tegemoet en je kunt merken dat deze jongeman talent heeft. De bas staat iets te hard waardoor de melodieën wegvallen en dat is zonde, maar een leermomentje voor volgende optredens. Er wordt vrolijk gedanst in het publiek, wat dan misschien weer genoeg zegt over de leeftijd bij dit optreden. Het publiek is namelijk erg jong maar neemt gedurende het optreden in omvang flink toe. Al met al is het hele fijne muziek, muziek om even lekker ontspannen in het gras te liggen en nog een paar laatste zonnestralen mee te pikken. Stiekem perfect om de dag mee af te sluiten zodat je de nieuwe week goed kunt beginnen, ware het niet dat er nog genoeg andere acts op het programma staan die de moeite waard zijn. 

SFB is één van de hiphopnamen op Parkpop. Met nummers die vooral een wat jonger publiek aanspreken maar wel miljoenen views (letterlijk) op youtube trekken, staan ze niet meer dan terecht op een festival als dit. Daarnaast is het een thuiswedstrijd voor deze club die ook aan het 'New wave'-project heeft meegewerkt. SFB rapt met vier man sterk voornamelijk over liefde en feesten op zeer dansbare beats. Nummers als 'Investeren in de liefde' en 'Vallen in de club' dreunen over het jonge publiek. Het wordt allemaal woord voor woord meegerapt. Bij 'Laten gaan', waar normaal Ronnie Flex op mee doet, klinkt er wild gegil en staat iedereen te dansen. Uiteraard klinken er richting het einde van de set nog wat tracks van de laatste plaat met GLOWINTHEDARK: 'Lituatie'.

Vorig jaar lukte het niet maar dit jaar staan ze er wel; Rosie! De band begon ooit als AC/DC tribute band en dat is te horen. De stem van de zanger doet denken aan die van Brian Johnson en zijn bakkenbaarden en ADO Den Haag shirt maken hem een markante verschijning. Op de rug van het shirt staat Highway 69 en laat dit nou een van de nummers zijn die de band speelt. Ook wordt er meermalen opgeroepen om een circlepit te vormen, dit blijft helaas uit. Er wel staat een flinke schare fans voor het podium die de nummers woordelijk meeblêren. Na een energieke set houdt Justin Verkijk, de host van het podium, zijn afsluitende speech. Toch speelt de band nog een laatste nummer; Whole Lotta Rosie, waar de band zijn naam aan ontleent. Het is een sfeervolle afsluiting van de dag, toch is het de vraag of deze band het Haags podium wel af zou moeten sluiten, het is per slot van rekening een band die maar een kleine specifieke doelgroep aanspreekt en eerder op de dag is gebleken dat Den Haag heel veel meer te bieden heeft.