Enthousiast 77 Bombay Street laat SuperMarkt springen

Opgewekte folkpopliedjes en een constante glimlach

Ramon Keyzer ,

77 Bombay Street is een folkpopband bestaande uit vier broers die hun inspiratie halen uit de muziek van The Beatles en The Beach Boys, maar ook wel worden geassocieerd met Mumford & Sons. Na Eurosonic vorige maand en een uitverkocht Paradiso een dag eerder, stond de band op zaterdag 2 februari in de Haagse SuperMarkt. In een redelijk gevulde SuperMarkt wisten de heren met hun opgewekte en onbezorgde liedjes een leuk feestje te bouwen. 3voor12 Den Haag was erbij.

Zoals altijd gekleed in kleurrijke Beatlesque uniformjasjes springen de vier broers van 77 Bombay Street om klokslag half tien het podium van de SuperMarkt op. Enthousiast begroet zanger Matt Buchli het publiek in gebrekkig Nederlands en begint het kwartet met het catchy 'It's now'. Het tempo zit er meteen goed in en de Zwitserse broers hebben er duidelijk veel zin in. Het publiek hangt aan hun lippen en reageert direct op de fijne, makkelijk in het gehoor liggende popliedjes. De band laat het publiek met gemak uit de hand eten en al bij het tweede nummer, 'Number two', wordt er massaal gesprongen. Er wordt geklapt wanneer zij het aangeven en meegezongen op commando. Met speels gemak weet de band ook het voltallige publiek op de grond te laten zitten bij het nummer 'Get away'. Eerst wordt er wat adrenaline in de aderen gepompt; 'you wanna rock 'n roll, so let's rock 'n roll!'. En dan zonder verdere instructies springt het gehele publiek de lucht in op het moment dat het nummer een tempoversnelling maakt. Zanger Matt springt het publiek nog in en zoekt letterlijk contact met ze. Een absoluut hoogtepunt van de avond.

77 Bombay Street speelt zeer catchy liedjes met vrij simpele, directe, verhalende teksten. Ingewikkeld, lastig te doorgronden en onduidelijk zal het niet snel worden bij deze Zwitsers. Som heeft het wel iets weg van een ouderwets aftelversje zoals bij 'Number two' en publieksfavoriet 'I love Lady Gaga' waarin de halve popwereld wordt toegezongen. Verrassend is het wanneer het wat sneller gezongen tussendeel van dat nummer door drummer Esra wordt gezongen en hij ook alle spotlights op zich krijgt. Na 'Forgot your name' lopen zijn drie broers het podium af en mag hij even helemaal los; een fraaie drumsolo als gevolg. Zijn broers verschijnen dan ineens in het publiek en juichen Esra overdreven enthousiast toe, een leuk tafereel. Het zijn dit soort acties die je eigenlijk het gehele optreden doen glimlachen. De immer opgewekte positieve liedjes en grote dosis humor dragen daar uiteraard ook aan bij. Of wanneer ze plots duidelijk ingestudeerd hoofden heen en weer wiegen op de maat van de muziek. Soms tegen het knullige aan, soms gewoonweg flauw. Zoals in het nummer 'Long way' de overdreven loopbeweging van de zanger terwijl hij 'keep on walking' zingt.

Na een uur volgt nog een toegift van twee liedjes en wordt er afgesloten met het ingetogen 'Tomorrow'. Onversterkt gezongen door de vier broers op de rand van het podium met slechts een akoestische gitaar als begeleiding. Elk bandlid zingt één refrein en samen zingen ze de coupletten. Een mooi eind van een zeer enthousiast, vermakelijk en boeiend optreden. Het is jammer dat zanger Matt nog wat last had van zijn stem door het genuttigde lekkers in Amsterdam, maar dat mag de pret niet drukken. Ze trekken alles uit kast en vervelen geen seconde. Opvallend en vreemd is het wel dat er slechts enkele nummers van de laatste plaat 'Oko Town' zijn gespeeld en nagenoeg het gehele debuutalbum 'Up In The Sky' (op 'Hero' na). Gelukkig staat die plaat vol sterke popsongs.