Gestaag bouwen de heren aan hun muzikale carrière en laten daarbij geen kans onbenut. En dat werpt zijn vruchten af. De band heeft inmiddels een stevige fanbase achter zich staan en zijn een graag geziene gast op de Nederlandse poppodia en festivals. In september is de even simpel als doeltreffende video ‘Too busy being delicious’ uitgekomen. Het potje vingeren heeft een hoog ‘like’ en ‘forward’ gehalte en dat helpt in deze tijden van sociale media.

The Fudge heeft de valkuil van het dertien-in-een-dozijngenre van de indiegitaarrockbandjes behendig weten te omzeilen door een geheel eigen geluid te ontwikkelen. De mix van stijlen die de band voorbij laat komen grenst aan gekkigheid, maar is wonderwel effectief. Tijdens optredens houdt de band hiermee de aandacht van nieuwkomers vast en ook op cd werkt de ‘magnetic rock’, zoals ze hun eigen stijl noemen, naar behoren. Bij eerste beluistering lijkt ‘Morning Comes Again’ de zoveelste rockplaat van het jaar, maar voor de goede verstaander is er veel meer aan de hand.

Het meesterlijke titelnummer alleen al barst uit haar voegen van de originele invalshoeken - een beetje ongeïnspireerde band kan uit dit ene nummer genoeg materiaal halen om een heel album mee te vullen. Het markante stemgeluid van Midas Treub gaat van hard en heftig naar groots en meeslepend - luister maar eens naar ‘Little sweet princess’. Van het naar Placebo neigende ‘The last parade’ tot de power-ska van ‘Insane’ en ‘2nd of March’ bewijst The Fudge dat er met talent en hard werken nog altijd originele songs zijn te maken. Met een half uurtje netto speeltijd verveelt de cd van The Fudge in ieder geval geen moment.

Ook handig: met bandleden uit Utrecht, Amsterdam en Den Haag in de gelederen zijn er in ieder geval drie 3VOOR12 lokaalsites die op basis van patriottisme trots iedere stap van de band belichten. Ben benieuwd over welke superlatieven de collega’s van Utrecht en Amsterdam gaan struikelen bij het beschrijven van ‘Morning Comes Again’. Tot die tijd is het album van The Fudge er eentje waar Den Haag trots op kan zijn.