The Crookes in het Paard van Troje; Britser wordt het niet

Een uur catchy Britpop door vier keurige young lads uit Sheffield

Ramon Keyzer | Foto’s: Bas Jongeleen ,

Een jaar na het eerste optreden buiten Engeland zijn The Crookes terug in Den Haag. Slechts honderd meter verwijderd van de Zwarte Ruiter, waar ze toen speelden, stond de band zondag 8 mei in de kleine zaal van ’t Paard van Troje. Naast het ophalen van herinneringen was er ook nog een publiek te overtuigen. 3VOOR12 Den Haag was er bij voor een verslag.

Een uur catchy Britpop door vier keurige young lads uit Sheffield

Een jaar na het eerste optreden buiten Engeland zijn The Crookes terug in Den Haag. Slechts honderd meter verwijderd van de Zwarte Ruiter, waar ze toen speelden, stond de band zondag 8 mei in de kleine zaal van ’t Paard van Troje. Naast het ophalen van herinneringen was er ook nog een publiek te overtuigen. 3VOOR12 Den Haag was er bij voor een verslag.

The Crookes bestaat uit vier jonge Britse kerels, gestoken in pantalons, keurige overhemden en nette gaatjes schoenen. Vaandeldragers van de nieuwe lichting Britpopbandjes. Al snel, vanaf eind 2009, worden enkele singles opgepikt door de BBC, NME en ook The Guardian is laaiend enthousiast. Na een EP met enkele vroege singles en andere liedjes eind vorig jaar komt het debuutalbum ‘Chasing After Ghosts’ dan eindelijk op 21 maart dit jaar uit. Een plaat vol catchy frisse britpop met dromerige teksten. Vaak dansbaar, altijd poëtisch.

Een jaar geleden speelden ze al in Den Haag, in de Zwarte Ruiter om precies te zijn. Dat was tijdens de eerste editie van het Walk The Line Festival waar ze nog goede herinneringen aan hebben. “Het was de eerste keer buiten Engeland en het publiek reageerde fantastisch”, aldus Russell Bates, drummer van de band vanaf het terras voor de Zwarte Ruiter. “Het publiek danste en de ledematen gingen alle kanten op, heel anders dan in Engeland waar men stil en een beetje cooltjes naar een band staat te kijken.” “En hier willen we nog ook weleens spelen”, vertelt Russell even later enthousiast vanaf het podium in de grote zaal van ’t Paard van Troje. Vanavond moeten zij het nog even doen met de kleine zaal.

Maar eerst mag John C. Fraser het publiek opwarmen. En dat doet hij leuk. Singer-songwriter John C. Fraser speelt vanavond een thuiswedstrijd en doet dat met volledige band. Een goed op elkaar ingespeelde formatie met zeer bekwame musici. Als opener spelen ze een zenuwachtig liedje dat ligt irritant overkomt maar wel erg goed wordt uitgevoerd. De over het algemeen radiovriendelijk poprock liedjes zitten prima in elkaar en vooral afsluiter en single ‘Friends’ is erg goed. Ondanks de goede liedjes is het nergens bijster origineel of vernieuwend, wel steeds lekker poppy.

The Crookes trekt vanavond een zeer gemêleerd publiek, maar zodra de bandleden vol energie het podium op rennen staan toch de jongere fans vooraan. Na het wat rustige ‘City of lights’ begint het optreden pas echt met het catchy en meer up tempo ’Chorus of fools’. Die lijn wordt doorgezet met debuut single ’A collier´s wife’. Vanaf dat moment gaat ook gitarist Daniel Hopewell helemaal op in de muziek en komen er plots hele kekke danspasjes uit de verder wat introverte Brit. Het lijkt of er onregelmatig een stoot elektriciteit door zijn keurig gepoetste schoenen gaat, zeer vermakelijk.

Ook zanger en bassist George Waite staat geen moment stil. Zeker wanneer er weer een pakkend refreintje wordt gezongen gaat zijn hoofd in hoog tempo heen en weer waarbij de zweetdruppels vrij in het rondvliegen. Pas live merk je hoe goed zijn stem is, iets wat bij het beluisteren van de cd minder opvalt. Vanavond valt ook op dat deze jonge band, ze bestaan pas sinds 2008, nu al heel wat sterke songs in het repertoire heeft. De meer ingetogen nummers zoals ‘The Crookes laundry murder, 1922’ (wat een titel) halen de vaart er helaas wel wat uit, maar dat duurt nooit lang. Uit de aankondiging blijkt dat ze dat zelf ook wel doorhebben; “dit liedje gaat over een moord, even doorbijten dan komen de leuke liedjes weer”. En met achtereenvolgens ‘Bloodshot days, ‘I remember moonlight’ en publieksfavoriet ‘Backstreet lovers’ houdt de band woord. In hoog tempo speelt de band geconcentreerd door en ook het publiek komt ongemerkt steeds meer los. Na oudje ‘Yes, yes, we are magicians’ volgt nog een toegift van twee nummers. “In Engeland komen we nooit terug voor een toegift, hoe zou dat komen”, grapt frontman George nog.

Na een uur heeft The Crookes laten horen dat ze heel wat in hun mars hebben. Bijna het gehele debuutalbum is gespeeld, aangevuld met de betere nummers van de EP. En Britser vind je ze niet. De looks, de sound, de kapsels, de kleding, zelfs alle bewegingen en danspasjes zijn Britser dan Brits. In het najaar doen ze weer een toertje door Europa waarna ze nieuwe liedjes gaan schrijven voor een tweede cd die in 2012 moet uitkomen. Maar eerst staan er nog een aantal zomerfestivals in de planning waarbij ook Den Haag dit vriendelijke kwartet weer zal ontvangen. Op zondag 26 juni opent The Crookes Parkpop al om 13.00 uur, zorg dus dat je op tijd bent.