Zaterdagavond 5 maart was er een waarop de binnenstad van Den Haag weer uit haar voegen barste. Het epicentrum was rondom de Grote Markt, in het Paardcafé de twintigste Club 3VOOR12 Den Haag, in de September kregen we de kans om afscheid te nemen van bassist Bas Vermeulen van The Peptones en in De Rootz presenteert The Upstairs de EP ‘Get Out Of My Head’.
The Upstairs pakt uit met een bijzondere en professionele presentatie. Om Nachburgemeester René Bom te citeren is het in deze tijd ‘gedurfd’ om een cd uit te brengen. Tenslotte is download tegenwoordig de norm. Vrijdagmiddag is The Upstairs al gesignaleerd in de stad. Het drietal probeert zieltjes te winnen voor de EP-presentatie met een akoestisch optreden op terras, straat en winkels. Of deze ‘guerrilla-actie’ vruchten heeft afgeworpen, durven we niet te zeggen. Deze manier van flyeren is wel goede PR. The Upstairs is hiermee Den Haag een stapje voor, omdat bij veel bands dit punt ontbreekt.
De Rootz is goed gevuld. Met een uitgebreide gastenlijst met gratis EP en dito consumptie is het goed vertoeven. Een gezonde spanning is bij de drie mannen van het gezicht te lezen. Het afgelopen jaar heeft The Upstairs veel gespeeld en gewerkt aan eigen identiteit en repertoire. Voor dit digitale schijfje is samengewerkt met Arie Spaans van House of Rock en Suburbs.
De band gooit gelijk de beuk erin met ‘Again’. Dat de eerste slag een daalder waard is, wordt nogmaals benadrukt. Met het pakkende refrein ‘I like to do it again’ scoort de band bij publiek. Er wordt lustig meegebruld. Het trio is op oorlogssterkte. Echter krijgt enthousiasme en zenuwen de overhand. De zang van Lesley Warendorff is hierdoor niet helemaal toonvast en komt erg schreeuwerig over in de hoge registers. Aan het begin van de set staat stevig werk centraal. ‘Crazy’ en ‘ Can’t get you’ verraden het Haagse geluid. Alleen zo catchy als ‘Again’ zijn deze nummer niet. Ook Sjoerd van den Boogert pakt de kans om zich als zanger te profileren. ‘Stranger’ wordt opgeëist door de bassist maar behoud het typische The Upstairs sausje. De band probeert met tempowisselingen en verschillende energie te spelen. Helemaal strak is het niet maar de band revancheert zich en pakt het publiek goed in.
Gaandeweg het optreden zijn zenuwen verdwenen en is er een zelfverzekerde indruk. ‘The feeling’ en ‘Like that’ horen we een band die is gegroeid en een duidelijk statement maakt. Lesley, Sjoerd en Benjamin hebben zelfs ballads op het repertoire. ‘Get out of my head’ is er zo één. Ook The Upstairs heeft moeite hiermee. Iets wat veel bands parten speelt. Een ballad doet zoet en klef aan, maar veel mensen vergeten dat je écht wat in huis moet hebben om dit geloofwaardig neer te zetten. Leuk op de bank voor een vriendin is nog niet leuk op het podium. The Upstairs doet een goede poging maar ook voor deze band is het iets te hoog gegrepen. Op de cd heeft ‘Get Out Of My Head’ nog wel ballen maar live missen we toch wel iets. De band heeft gekozen om van dit nummer een videoclip te maken. Beetje vreemd want juist het stevige werk is waar The Upstairs goed in is en als handelsmerk kan gebruiken.
Tegen het eind klimt René Bom het podium op om de EP officieel te overhandigen. Op zijn onvolprezen manier kondigt hij de band nog een keertje aan. Met lach en trots door wat Bom zegt, stevent The Upstairs af naar de slotfase. ‘Looking for answers’ en het videoclipnummer ‘Get out of my head’ volgen nog een keer. Als toetje krijgen wij een stijlvolle cover van ‘Psycho killer’ van de ‘Talking Heads’.
Opvallend is dat het oude werk als ‘Why won’t you make me feel good?’ en ‘Everything’ ontbreekt op de setlist. Dit toont lef, want veel bandjes houden vast aan het oude vertrouwde. The Upstairs kijkt vooruit en is écht klaar voor Den Haag, alleen is de vraag is Den Haag klaar voor The Upstairs? Durft Schollenpop, buitenpodium Kaderock, Plein Open, de vervanger van KoninginneNach, Parkpop hoofdpodium, Haags Pop Podium Live en Music City The Hague het aan om The Upstairs neer te zetten?