Anderhalf jaar nadat Tim Akkerman uit Di-rect stapte, is hij nu terug. Op donderdag 4 november stond hij als singer-songwriter op de planken tijdens de première van zijn theatertour in Diligentia in zijn Den Haag. Een nieuwe koers en een nieuw geluid. Maar vooral een speciale avond met veel zelf geschreven gevoelige en persoonlijke liedjes maar ook met veel covers (misschien iets te veel), humor, interactie en gezelligheid.
Tim Akkerman stapte ruim anderhalf jaar geleden uit Di-rect om het solo als singer-songwriter te gaan proberen. Hij kon zich niet meer identificeren met de muzikale koers van Di-rect en is zijn gevoel en zijn muzikale helden gevolgd. Een grote en gedurfde stap om na tien jaar succes je verleden achter je te laten en opnieuw te beginnen. Tim deed het en zocht naar zichzelf en naar wat hij nu precies wilde in het leven. Hij zonderde zich drie maanden af in Zeeland om liedjes te schrijven, hij reisde naar het buitenland en verzamelde een jonge talentvolle band om zich heen. Intussen kwam er belangstelling uit een verrassende hoek. Zonder dat er ook maar een cd of zelfs een liedje was opgenomen bleken er een aantal theaters geïnteresseerd in Tim Akkerman. “Het kwam echt vanuit de theaters, en dat werden er steeds meer”, vertelt Tim, “en toen hebben we een theatertour georganiseerd”. En na een aantal twitter-gigs en try-out voorstellingen was het op 4 november 2010 tijd voor de officiële première van de theatertour van Tim Akkerman in Diligentia, Den Haag.
Diligentia is goed gevuld met een interessante mix van Di-rect fans, theaterpubliek, nieuwsgierigen en veel familie en vrienden van Tim Akkerman. De man waar het tenslotte om draait vanavond. Volledig solo begint hij op akoestische gitaar en zingt de treffende woorden “Here I am on my own”. We horen een traditioneel Amerikaans singer-songwriter geluid en een mooie stem van een bevrijd man. Bijna ongemerkt valt ook de vier koppige band in waardoor het nummer langzaam meer body krijgt. Een jonge maar zeer getalenteerde band bestaande uit Matthias van Beek, gitaar en tweede stem, Mischa Porte, drums en zang, Jens Dreijer op bas en Kevin van Genderen op toetsen. Stuk voor stuk spelen ze geconcentreerd en erg goed. Waarbij vooral het gitaarspel en zang van Matthias eruit springt. De liedjes zijn voornamelijk traditioneel Amerikaans waarbij de zeer heldere zuivere zang van Tim in het theater zeer goed overkomt. Maar ook de samenzang tussen Tim en Matthias is prachtig. Muzikaal klinkt het een stuk serieuzer en meer volwassen.
Tussen de nummers door vertelt Tim veel over de weg hiernaartoe. Over dat hij nu precies kan doen wat hij wil maar het ook wel een spannende tijd was om opnieuw te beginnen maar ook over zijn vernieuwde kijk op het leven. Zijn liedjes zijn zeer persoonlijk, zoals het nummer ‘Between the sun and the moon’ over zijn dochtertje Lila. “En dit nummer gaat over mijn broer die hier ook is en het nu voor het eerst hoort”, kondigt Tim het mooie ´Brother´ aan. Of het nummer ‘Bright eyes’ voor zijn vrouw Stephanie; "Het volgende lied is voor iemand die de afgelopen drie jaar heel veel voor mij heeft betekend. En dat is mijn vrouw Stephanie. Ze vertelde me: ‘Het maakt me niet uit wat je doet. Als je maar thuis komt als Tim.’ Ik ga nu bijna janken. Ik hou van je,” vertelt een duidelijk geëmotioneerde Tim.
Naast zelfgeschreven liedjes speelt Tim vanavond veel covers van zijn persoonlijke muzikale helden; The Beatles, Pink Floyd, The Police, Simon & Garfunkel, Coldplay, Bill Withers, Bruce Springsteen en Don McLean. Op een ludieke wijze maakt hij er een spelletje van. Wie weet van wie het origineel is mag het zeggen. De winnaars krijgen een poster en wanneer iemand op het balkon het weet klimt Tim de zaal door, op een stoel om de poster te kunnen overhandigen. Een opvallende cover is die van Serena Pryne, een Canadese singer-songwriter die hij via internet heeft ontmoet. Als aanvulling op de band speelt haar vaste gitarist mee en al snel sprint ook Serena het podium op om in duet het nummer te zingen. Erg leuk!
Na twee keer een uur komt Tim terug voor een toegift. “En deze is voor mijn maatjes waarmee ik tien fantastische jaren heb beleefd” waarmee hij heel oprecht het gevoelige Di-Rect nummer ‘Inside my head’ aankondigt. Tekstueel erg treffend en mede doordat het volledig onversterkt wordt gespeeld weer een kippenvel momentje. Het zeer vrolijke en meer uptempo ‘What a day’ volgt nog, waarna er wordt afgesloten met ‘Kathleen’, een cover van Josh Ritter. Het publiek is inmiddels massaal gaan staan en applaudisseert luid en langdurig. Met “dit was een speciale avond op alle vlakken, bedankt!” sluit Tim af. Een indrukwekkend mooi en intiem optreden van een man die nu precies doet wat zijn gevoel en hart hem ingeeft. Solo, bevrijd en misschien wel beter dan ooit is Tim Akkerman nu helemaal terug!