Aanstaande vrijdag 12 november speelt pop-noir band The Bullfight samen met The Mirror Conspiracy in het Paard van Troje. De band bracht eerder dit jaar het murder ballads album ‘Stranger Than The Night’ uit. Geïntrigeerd geraakt door het op het album geschetste morbide universum van de band maakte 3VOOR12 Den Haag een afspraak op neutraal terrein met zanger Nick Verhoeven om het over de donkere randjes van The Bullfight te hebben.
“De klankkleur van onze plaat moest bruin tot zwart zijn. Er mocht wat donkergroen en grijs in zitten.” Aan tafel zit Nick Verhoeven, zanger en mede-oprichter van The Bullfight, uit te leggen hoe het laatste album van zijn band klinkt. Na twee voorgaande albums heeft het vijftal met ‘Stranger Than The Night’ een plaat afgeleverd waar Nick zich helemaal bij thuis voelt: “Als je begint met muziek maken wil je uit allerlei genres iets plukken en zit je heel erg te denken aan je voorbeelden. Op een gegeven moment kies je er bewust voor om bepaalde dingen niet meer te doen. We hebben ervoor gekozen om het zo donker mogelijk te houden, met een lage stem, veel orgel, geen akoestische gitaar en doelmatig gebruik van atmosferische geluiden. We hebben onszelf echt verplicht binnen de lijnen te blijven en bijna dwangmatige keuzes gemaakt. Nummers die we heel goed vonden maar die niet op de plaat pasten hebben we weggelaten. En nummers die we heel slecht vonden hebben we er gewoon opgezet”, grapt hij er achteraan.
Naast zanger, is Nick ook de tekstschrijver van de band: “Mijn inspiratie haal ik uit het dagelijks leven waarbij ik de vrijheid neem te extrapoleren. Je kunt van de dingen die je meemaakt heel veel fictie maken. Ik probeer de perfecte, meest beeldende uiting te geven aan mijn gevoel. En ik put veel inspiratie uit de boeken die ik lees. Maar ook een zanger als Nick Cave is een inspiratiebron.” In recensies word de stijl van The Bullfight wel eens als theatraal omschreven. Nick is het daar niet mee eens: “Heel veel is echt gebeurd, behalve dan de moorden, maar waarom zou wat ik schrijf theatraal zijn en een liefdesliedje zonder donkere randjes niet? Dat bestaat ook niet op die manier in de realiteit. Het is hetzelfde als in een pak op het podium gaan staan. Dat is net zo theatraal als in een T-shirt en een versleten spijkerbroek optreden. Het is allemaal theater, je kunt niet volhouden dat je daar gewoon als jezelf staat”.
The Bullfight treedt stijlvol op in pak en enige ijdelheid is Nick niet vreemd: “Als je op een podium staat wordt je bekeken. En dan wordt je onzeker of ijdel, dus dan kies ik er maar voor om ijdel te zijn. Onzekerheid past niet bij de muziek. Wij belichamen geen rockcultus, onze muziek moet overrompelen en dat is het belangrijkst. Als ik er rot moet uitzien op het podium om het juiste gevoel over te brengen dan is dat prima, maar gelukkig hoeft dat niet.” Op het podium wordt The Bullfight bijgestaan door gitarist Mark Ritsema die “alles mag spelen, behalve gitaarsolo’s”, maar de band treedt ook wel eens op in een kleinere setting: “We kunnen ook met z’n drieën spelen, gitaar, viool en zang. Dat is niet zo energiek als met de hele band, maar als je het op het juiste moment doet komt de intimiteit veel beter tot uitdrukking.”
De band is selectief wanneer het gaat om optredens: “We bedanken voor buurtsozen en bluescafés, daar komt onze muziek helemaal niet over. We hebben het een paar keer gedaan maar na afloop wil ik dan voorgoed stoppen met muziek maken. We willen graag op mooie plekken spelen, maar het is best moeilijk in deze tijd om op leuke plekken te staan. Je zit als band ook vast aan de paradox dat als je niet heel bekend bent je niet zoveel mensen binnenhaalt en als je niet veel mensen binnenhaalt je niet geboekt wordt. En als je niet geboekt wordt, wordt je niet bekend.” Waar komt The Bullfight het beste tot haar recht? “Spelen op een cocktailparty lijkt me mooi. Wij in witte pakken, iedereen bezig met cocktails en elkaar en een paar mensen die zwijmelend naar ons staan te kijken. Een beetje Roxy Music. Maar een mooie jazzclub met tapijt op de vloer en tapijtjes op de tafels is ook heel erg mooi. Sfeer is alles. Ik vind het jammer dat veel tenten waar we optreden eruit zien alsof men het met opzet grauw wil houden.”
Tot slot, wat kunnen bezoekers van een Bullfight optreden verwachten? “Muzikanten die zich niet achter hun instrumenten verschuilen, een combinatie van noir en theatrale elementen. Iets wat je zelden in Nederland ziet. Je houdt ervan of je houdt er niet van, je praat er na afloop in ieder geval over na. En het is geen gitaarmuziek, dance of hiphop. En dat is misschien al genoeg reden om te komen.”
Gratis naar The Bullfight en The Mirror Conspiracy?
3VOOR12 Den Haag mag 2 kaarten weggeven voor het concert van The Bullfight en The Mirror Conspiracy op vrijdag 12 november in het Paard van Troje. Stuur voor donderdag 11 november een email naar info@3voor12denhaag.nl. Onder de inzenders worden de vrijkaarten verloot.