My First Sonny Weismuller is een vrij jong  Nederlands muzieklabel. Met bands als Lucid en Silence is Sexy, Travoltas en Kopna Kopna staan ze voor een eigenzinnig label, wat de scherpe rand van de Nederlandse pop en rock opzoekt. Op zaterdag 16 mei stonden de bands Woost, Lawn en Venus Flytrap in de kleine zaal van het Paard van Troje.

Woost heeft de twijfelachtige eer om de avond te openen en doet dit voor een behoorlijk lege zaal. Een man of 20 zijn er bij aanvang. Aan het eind van het optreden kunnen de heren wel zeggen dat het publiek verdubbeld is. “Hallo Annemieke en Saskia”, roept de band als ze aanvangen. Maar goed, dat mag ook wel met zo weinig publiek. Woost kent eigenlijk twee kanten, ze hebben een stevig, wat rockender, repertoire en ze hebben de wat melancholieke popsongs. Jammer genoeg komt de stem van zanger bij de softere songs niet al te geweldig over en is het bij vlagen zelfs storend. Bij het hardere materiaal is het toch echt prima te versmaden.

Lawn sluit af met Downstream, een van de betere nummers van de gehele avond na een van de nieuwere tracks die wat moeilijker in het gehoor ligt. Het is wel weer bijzonder dat deze Groningse formatie niet alleen haar nummers, maar eigenlijk het hele optreden lang een opbouwend tafereel weet te creëren. Venus Flytrap is muzikaal toch wel de beste van het gezelschap, maar ook deze band kan de avond niet naar een geweldig niveau tillen. Het is allemaal wel goed, maar is het toch allemaal helaas net niet. Toch ligt het niet aan de muziek, want deze Haagse act kan spelen. Het neigt erg naar Motorpsycho, wat Sonic Youth en het immer respecteerde dEUS. Daar wil je wel mee vergeleken worden.

Het zijn vanavond alledrie bands die je succes en grootsheid gunt, maar waarbij je toch stiekem staat te gniffelen dat je niet met al teveel mensen maar zes euro hoeft neer te leggen voor 3 keer 45 minuten échte muziek.