Wanneer de naam Chris Chameleon voorheen een belletje deed rinkelen, associeerde men die naam ongetwijfeld met de warme klanken van een getalenteerde Zuid-Afrikaanse singer-songwriter. Hoewel hij een tijd speelde in de rockband Boo!, vormt evenwichtige, vrolijke en exotische huiskamermuziek in zijn moedertaal toch echt het handelsmerk van de zanger. Op vrijdag 1 mei verraste Chris Chameleon echter de So What door aan te tonen dat hij van kleur kan veranderen: een bizarre, energieke, theatrale pop- en punkshow was het gevolg.
Voordat Chris Chameleon van wal kan steken is het eerst de beurt aan de band die hij als voorprogramma heeft meegebracht. The New Academics komen eveneens uit Zuid-Afrika en maken rockmuziek waarbij elektronica en origineel gitaarwerk voor de nodige verfijning zorgen. De zanger weet met zijn weinig afwisselende rap- en zanglijnen helaas niet altijd te overtuigen, de gitarist maakt met prettige rifjes en het goede gebruik van zijn effectenpedalen echter een hoop goed. De effecten van de gitarist zijn in perfecte overeenstemming met de samples die de band gebruikt, waardoor de muziek een harmonieus, mysterieus en toch rockend geheel wordt.
Na The New Academics wordt het in de So What duidelijk dat Chris Chameleon in Nederland lang niet zo populair is als in zijn thuisland. Waar hij in Zuid-Afrika een ware sterrenstatus heeft en onlangs genomineerd werd voor vijf South African Music Awards, speelt hij in Gouda voor een halfleeg popcentrum. De zanger beklimt het podium desondanks onder luid gejuich, de zaal heeft duidelijk hooggespannen verwachtingen van de kleine man met zijn glimmende trui en hippe zonnebril. Van tevoren was aangekondigd dat dit optreden onderdeel is van Chameleons rocktour, en iedereen is benieuwd hoe dit genre bij deze meestal vrij rustige zanger zal uitpakken.
Het resultaat is verbluffend: het publiek krijgt een uur lang een energieke show voorgeschoteld die zijn weerga niet kent. Chameleon brengt met drie muzikanten bijzonder dansbare Engelstalige liedjes ten gehore die variëren van pop tot punk. Zijn excentrieke podiumpersoonlijkheid zorgt er voor dat er deze avond meer te beleven is dan alleen muziek: het is show, het is entertainment en het is theater. Er wordt continu contact gezocht met het publiek, en afdwalen is niet mogelijk door de goede afwisseling in het programma.
Hoe veel showelementen het optreden echter ook bevat, de ongelooflijke zangprestaties van Chris Chameleon blijven toch nog altijd het meest in het oog springen. Met zijn prachtige stem en doorgewinterde techniek heeft de zanger een uitzonderlijk stembereik en daar maakt hij veelvoudig gebruik van.
De stem van de zanger verdoezelt echter een beetje dat de rocknummers van deze avond niet stuk voor stuk tot Chameleons beste repertoire behoren. Sommige liedjes zijn wat glad, wat simpel en neigen naar Top 40. Bovendien berooft de Engelse taal de muziek van zijn uitzonderlijke karakter: het Zuid-Afrikaans dat af en toe voorbij komt geeft nummers een origineler tintje. Al met al vermaakt Chris Chameleon ons vanavond echter met een geweldige, kleurrijke show, en we vragen ons af wanneer deze man in Nederland meer waardering gaat krijgen.