Alex Franken is de man achter Alex ontvangt, in Lokaal Vredebreuk en Factor X elke laatste zondag van de maand in Momfer de Mol. Naast organiseren en presenteren is hij zelf ook op de Haagse podia te vinden. Hij vertelt zijn levensliedjes met behulp van gitaar of in een gedicht. Pas is er een verzamelbundel, Haags Fris, uitgekomen waarin hij samen met nog een aantal andere Haagse dichters is opgenomen.
Hoe is dit allemaal ontstaan?
Ongeveer zes jaar geleden had ik een grote bek. Ik vond dat ik wel een open podium kon organiseren en presenteren, en beter dan de toen bestaande. Pim Karhof vond dat ook en samen begonnen wij een open podium in Café Libris. Nadat Libris over de kop ging zijn we naar Momfer de Mol gegaan en ben ik solo in Lokaal Vredebreuk Alex Ontvangt gaan presenteren.
Werk je nog steeds samen met Pim?
Nee onze wegen zijn uit elkaar gegaan, ik werk nog wel altijd met mijn geluidtechnicus, hij geeft ook weleens wat feedback en ik vind het prima zo.
Je hebt middelbare detail handel school gedaan, toch gericht op commercie?
Ja inderdaad, maar ook op ondernemen en daar komt die kennis wel goed bij kijken. Ik wacht nog altijd op het grote geld, maar ach ik ben ook gelukkig zo en op de centen zitten heb ik ook geen zin in.
Je lijkt me een man met duizend ideeën, enig idee hoe deze ontstaan?
Ze ontvallen mij. Ik zie een plaatje, een verhaal, een geschiedenis en deze schrijf ik op. Soms zijn het ook zinnen, zoals waar de wind het Westen zocht, en het eindigt dan met waar de wind het oosten vond. Ja en dan ga je puzzelen, en komt er een schitterend gedicht uit. Ik schrijf graag over het kleine, zoals Paul van Vliet en Ramses Shaffy dat zo mooi kunnen. Zij zijn in staat de Nederlandse taal in al zijn schoonheid weer te geven. Als het ware te laten zingen zonder al te zoetsappig of clichématig te worden.
Waarom schipper je tussen werkelijkheid en fantasie, eindjes bij elkaar knopend concessies maken voor ideeën?
Geen idee, omdat het kan, omdat het leven mooi is omdat ik ergens altijd vrij wil blijven. Om te scheppen, zoals God. Waar ik niet echt in geloof, maar het is natuurlijk wel zo dat ik grootheidswaan heb omdat ik een schepper ben. Elk mens schept en in die zin heeft elk mens God in zichzelf. Ik geloof niet in al die leefregels, dat wil ik gewoon zelf regelen. Maar ik wil wel zaadjes planten, ideeën werpen en dan is dit voor mij de beste manier.
Je schrijft altijd over Den Haag en het Vaderland, ben je nationalist?
Nee. Aanbidder van Nederland en het Haagsche, ja. Maar hoor eens, het songfestival is totaal overschat! Als ze nou Maarten Roosendaal of Ramses Shaffy in zijn jonge jaren hadden gestuurd. Ja dan zeg ik, dat is Nederland op zijn best. Niet alleen het Nederlandse aandeel hoor, ik vind het sowieso weinig zeggen over cultuur, het is allemaal wat opgeklopt.
Zou je stadstroubadour willen zijn?
Hmm, nee, het lijkt me vervelend overal te moeten opdraven. Nog meer concessies. En voor wat? Het is niet echt dat je verantwoordelijkheid hebt of inzicht in het Haagsche nachtleven, en dan zit je er ook nog eens vijf jaar aan vast. Te veel gedoe, voor mij, laat dat maar aan mijn lieve collega's over!
Je bent vaak iets begonnen omdat je vond dat het beter kon en je hebt grote idolen. Ben je een perfectionist?
Ja, zeker. Het moet precies zijn zoals in mijn hoofd. Maar zeker, op het podium gaat er een knop om, dan doe je het perfect. Je maakt wel eens fouten, maar daar leer je van. Je past jezelf ook aan de omstandigheden aan, maar je wilt dat het goed is. Het podium is een mooie plek voor perfectionisten. Je kan het podium helemaal naar wensen in delen, soms.
Wat kunnen we nog van je verwachten?
Een nieuwe wereld, haha. Nou een cd denk ik, vele optredens, open podia en een eigen gedichtenbundel, denk ik.