In 2005 namen ze er de dampende live-cd ‘Mani Fiesta’ op en 19 maart jongstleden was het Paard van Troje het decor voor de presentatie van Mala Vita’s tweede studio album ‘En Exilio’. Het optreden werd opgesierd met gastbijdragen van rapper Salah Edin en van Tjeerd Bomhof van Voicst. 3VOOR12 Den Haag was er ook en sprak tussen de bedrijven door met frontman Mickael Franci.
Om 20.45 uur verschijnen Mickael, gitarist Davor, accordeonist Emil en percussionist Srdan op het podium om een bijna industrial aandoende versie van ‘Balkanize’ in te zetten, waarbij Srdan zich vooral met samples bezighoudt. Het is een aparte en gewaagde opening, die wel werkt. En tegen het eind komt de ritmesectie erbij en klinken de beats al snel als vanouds. Met het vlotte ‘Give it up’ wordt meteen het gas op de plank gehouden.
Zo ongeveer de helft van de set komt van het nieuwe, zelf geproduceerde album ‘En Exilio’, de andere helft van diens voorganger ‘Disorganizzata’. “We zijn een jaar geleden al begonnen met nummers schrijven en dingen in de studio proberen,” vertelt Mickael. “Dat ging heel goed, we waren heel erg geïnspireerd. Wel is onze technicus Zorko er de hele tijd bij geweest, die al vaker producties heeft gedaan, dus het is een coproductie met hem geworden. We hadden aanvankelijk wel gedacht om een producer te vragen, maar er was zo’n goede vibe, het was eigenlijk niet nodig. Het is dus helemaal onze plaat en dat voelt hartstikke goed! Onze hele ziel ligt erin.”
Mickael zit eigenlijk nooit om spraakwater verlegen, maar op het podium laat hij toch vooral de muziek voor zich spreken. Wanneer hij wel het woord tot het publiek richt, klinkt hij enthousiast en blij. Daar heeft Mala Vita ook alle reden toe, want dit optreden is vanwege de grote belangstelling verplaatst van de kleine naar de grote zaal en hoewel de balkons dicht zijn, is het op zaalvloer dringen geblazen. De menigte neemt de opzwepende balkan-beats met graagte tot zich en er zijn maar weinig voetjes die niet van vloer gaan.
“De term en exilio – in ballingschap – omvat wel een beetje het thema van een aantal nummers van de plaat. De leden van onze band komen ook allemaal uit andere landen, dus we kennen wel het gevoel om je ontheemd te voelen. We hadden het plan opgevat om bij allerlei asielzoekerscentra te gaan optreden, maar daar werd vanuit de organisaties niet heel erg enthousiast op gereageerd. Misschien waren ze bang dat het een rellerige sfeer zou worden en dat ze daarmee negatief in de pers zouden komen. Toch wilden we het proberen en afgelopen maandag zijn we naar een asielzoekerscentrum gegaan. We mochten helaas het terrein niet op en hebben voor de slagbomen staan spelen. Toen de mensen de muziek opmerkten, kwamen ze al snel genoeg die kant op en hebben we toch een heel leuk optreden gedaan. Ik denk dat we ook hebben laten zien dat onze bedoelingen goed zijn en dat we iets positiefs willen doen voor de bewoners. Hopelijk gaan er meer volgen!”
Eén van de songs die vanavond van het nieuwe album komt, is ‘Ritmo di Protesta’ en net als op de plaat draagt rapper Salah Edin hier zijn steentje aan bij. Het tweede gastoptreden van de avond is van Tjeerd Bomhof van Voicst. In het kader van het project Roadworks heeft Mala Vita de Voicst song ‘Everyday I work on the road’ opgenomen onder de titel ‘Na Cestri Radim Svaki Dan’. Tjeerd zingt van harte mee bij het live debuut van deze song, leuk om deze in een ander jasje te horen, hoewel de verschillen in arrangementen niet enorm groot zijn. “Voicst gaat middels dat project in april een aantal shows in de Balkan doen. In eerste instantie zouden wij meegaan, maar dat bleek moeilijk te organiseren. We zijn wel bij het project betrokken gebleven en hebben dit nummer opgenomen, dat ook op single is gezet en tijdens die tour zal worden uitgedeeld.”
“We zijn op een punt gekomen dat we weten wat we willen, dat we heel sterk staan en er echt voor gaan,” meent Mickael. “Ik denk dat zoiets ook uitstraalt op anderen en dat je daardoor ook serieuzer wordt genomen. We zijn echt wat aan het bereiken, het is een mooie tijd! Je merkt dat er wat aan de hand is en dat geeft ons goeie energie.”
Die goede energie spat in het Paard van het podium af en hangt ook in de zaal. Na een dikke 20 songs en bijna twee uur spelen, neemt Mala Vita afscheid. Gewapend met een nieuw album klaar voor nieuwe avonturen…