De Linkse Kerk in Leiden is eigenlijk geen podium, het is meer een oefenruimte. Er staan zes rijen bioscoopstoelen, een versterker, monitor, twee microfoons en dat is het. Er is geen podium en geen ruimte om te dansen. Gelukkig leed de kwaliteit van de muziek hier zaterdag 21 maart niet onder. Wel speelde Invisible Movements voor deze gelegenheid een aangepaste akoestische set zonder drummer, Peter Lughtenburg.

Perfect op elkaar ingespeeld, verfijnd en helder. De zanger, Christian van Alsemgeest, is een ideale frontman. Een heldere stem ondersteund met strak gitaarspel geven ruim baan aan Jochem de Kieviet om op een speelse en dynamisch wijze de songs op te vullen. Gitaarriffs, basloopjes en zo nu dan een fijne tweede stem. Een uitstekende akoestische set, het swingt, rockt en staat als een huis, zelfs zonder drummer.

Voordat het duo ten tonele verschijnt speelt singer-songwriter Eva, piano en zang, gevolgd door Uriel Ohringer, zang en gitaar. Uriel is ronduit slecht, een vals zingende Leonard Cohen is overbodig. Eva is lief en aandoenlijk, bijna kleinkunst. Perfect pianospel met een zoete stem die zowel vol vrouwelijk als vragend meisjesachtig kan klinken. Bij tijd en wijle wat zweverig, maar zeker authentiek en echt, rustig maar niet saai. Ook zij lijkt misplaatst op dit oefenpodium in de Linkse Kerk. Wellicht onderscheidt talent zich zo, want desondanks de omstandigheden, blijven zowel Eva Brown als Invisible Movements overeind.

De EP klinkt verfijnt en ook hier schittert de veelzijdigheid van Jochem de Kieviet. Op ‘The Warmth Of The Sun’, de titel van de EP, neemt hij maar liefst gitaar, bas, trompet en backing vocals voor zijn rekening! Toch valt hier het nummer ‘Kreuzberg’ uit te toon. Muziek en tekst willen maar niet met elkaar rijmen. Het blijft hangen bij de wijze waarop tekst en zang worden geplaatst, zonde! Want ‘Fashion girl’ en ‘Warmth of the sun’ zijn prima.