Afgelopen zaterdag werd de stilte rond The Socks dan eindelijk doorbroken. Voor het eerst sinds november vorig jaar speelden zij weer live voor publiek. Maar weinig mensen lieten deze kans onbenut om The Socks met Valerie als nieuwe frontvrouw op het podium te zien. Mooie praatjes en hoge verwachtingen joegen veel nieuwsgierige aagjes de SuperMarkt in.

Op Valeries Valentijns partij presenteerde de Haagse meidenband niet alleen hun nieuwe zangeres Valerie, maar ook een gemoderniseerde set met hervormde liedjes (en instrumentarium) aan het  publiek. Al bij het eerste nummer ‘ Fool’s paradise’ lukt het de meiden om de hoge verwachtingen te voeden met verbazing en bewondering. Het is meteen duidelijk. Het warme, bijna nasale stemgeluid van de zangeres en het dynamische gitaarspel van Marleen hebben de sound van de band tot een hoger niveau getild. Valerie achter de toetsen in het nummer ‘Move on’ is een mooie vondst, de Britney Spears cover ‘Toxic’, vertolkt op enkel een akoestische gitaar, leuk en verassend.

Echter wordt al snel duidelijk dat de stem van Valerie niet bij elk nummer helemaal tot zijn recht komt. Hoewel de wat ingetogen nummers en vooral diegene die akoestisch vertolkt worden, haar op het lijf zijn geschreven, heeft ze moeite om in de stevige nummers te overtuigen. Haar stem is mooi, lief, warm, bijna onschuldig te noemen. Het komt helaas niet altijd even krachtig boven het geluid van de andere instrumenten uit.

Dit neemt niet weg dat de meiden in deze formatie over de zeldzame gave beschikken om het publiek verscheidene malen kippenvel te bezorgen. Ze lijken strakker en beter op elkaar ingespeeld dan ooit tevoren. De matheid is verdreven door dynamiek, afwisseling en kwaliteit. Na vanavond is zonder meer duidelijk waarom The Socks, naast ReBelle, de enige overlevenden zijn uit het verstreken tijdperk waarin het nog hip en uitzonderlijk was om in een meidenband te spelen.