‘Rise’, zo heet de debuut-EP van de Haagse groep Starcatcher. Vijf dagen hebben de heren doorgebracht in de Basement Studio en afgelopen zaterdag 31 januari brak de grote dag aan om de EP te presenteren. Onder de noemer ‘House of Rock’ stond niet alleen Starcatcher op het programma, maar ook de formatie IJspret En Dergelijke, die het voorprogramma verzorgde.
IJspret En Dergelijke bestaat uit Camiel (All Missing Pieces), Thomas (Coinage) en Clemens (Dead Stereo) en heeft de eer het publiek warm te maken voor Starcatcher. Gelijk al tijdens de opener ‘All my loving’, een Beatlescover, wordt alle energie in de strijd gegooid. Passie en lol zijn twee trefwoorden die het best bij hun show passen. Naast de vele covers, waaronder ‘I want you’ (Bob Dylan) en ‘That’s alright mama’ (Elvis Presley) speelt het drietal ook eigen materiaal. Het als ‘emotioneel’ aangekondigde solonummer van Camiel mist alleen een beetje zijn doel. De tekst is vrijwel niet te verstaan en bovendien haalt het de vaart uit de set.
Na zo’n half uur gespeeld te hebben nemen de drie muzikanten van IJspret En Dergelijke afscheid van het voornamelijk uit jonge meiden bestaande publiek. Maar… ze hoeven niet te treuren, want Camiel, Thomas en Clemens komen terug. Aangezien ze al hun kruid reeds verschoten hebben, vraagt Thomas aan het publiek welke song ze opnieuw ten gehore moeten brengen. Vanuit de zaal roept iemand ‘I want you’, die dan ook onmiddellijk wordt ingezet. De band verlaat opnieuw het podium, waarna het wachten is op Starcatcher.
Om kwart voor tien is het dan zover. De zaal wordt donker, de spots zijn op het podium gericht en er wordt een spannend muziekje ingezet. Onder luid gejuich komen Jesse, David, Boyke en Jorin - oftewel Starcatcher - tevoorschijn. De heren pakken hun instrumenten en zetten vol kracht de eerste song in. De vonk slaat meteen over op het publiek, dat al pogoënd blijk geeft van haar waardering. Niet veel later wordt er zelfs gecrowdgesurft. Het enthousiasme blijft vrijwel de hele set op een piekniveau, terwijl je dat eigenlijk niet zou verwachten bij symfonische rock.
Naast recent werk wordt ook ‘Build this place’ gespeeld uit de tijd dat de groep nog Straight Ahead heette. Het nummer werkt live nog steeds goed en gelukkig weet de band dat ook. Zanger en bassist Jesse, zondermeer blikvanger van Starcatcher, geeft tijdens de set wat credits aan broer Jorin, die een korte drumsolo neerzet. Gitarist David weet ook heel even de aandacht op zich gericht te krijgen; hij beklaagt zich namelijk over het bier dat zijn apparatuur heeft beschadigd en vraagt het uitzinnige publiek wat voorzichtiger te doen. Tijdens de vertolking van ‘Freestyler’ (Bomfunk MC’s) - originele keus - wordt massaal meegezongen. Omstreeks half elf verlaat Starcatcher het podium.
Na het luidkeels geroep van “we want more” keren de vier heren terug en wordt onder andere het pakkende ‘Lies’ ten gehore gebracht. Jesse richt als afsluiting zijn dankwoord aan Ernst van Wageningen (Basement Studio), Arie Spaans (Koorenhuis) en Raphael van der Schaft (EP-ontwerp), waarna de muzikanten alle vier een bos bloemen in hun handen krijgen gedrukt. Drie buigingen verder zit de presentatie er definitief op en kan Starcatcher met een bevredigd gevoel naar huis gaan. De weg is geopend voor een glansrijke toekomst.