Hoewel schijnbaar breekbaar als flinterdun glas, stort ze zich al jaren vol overgave in de muziek. Stoer en lieflijk, asociaal en eigenzinnig. Jaartallen, ik vergeet ze te vaak, maar ik denk eind 90 zag ik haar, nog onbekend, op TV West op de rug van een bankje zingen in het park akoestisch begeleid door een gitarist. Zelfs het bankje kreeg kippenvel en Sacrifice graveerde zich in hart en ziel. Het opende de poort naar een grillige carrière, die ik, gedompeld in melancholie en weemoed, schaar onder gemiste kans voor mezelf.

Op 9 februari woonde ik een duffe workshop bij van een motivatiegoeroe wiens inzet het was alle deelnemers voortaan fluitend naar het werk te laten gaan. 365 dagen vakantie, zo luidde zijn weinig bescheiden motto. Centrale vraag: wat is jouw droombaan? Zelf werk ik, als tekstschrijver en communicatieadviseur,  een dag of drie voor de gemeente Dordrecht. Is dat mijn droombaan? Nee, natuurlijk niet. Liever word ik Anouk. Met stem en gitaar trek ik door het land en laat vriend en vijand bewonderend achter. Applaus echoot 24 uur per dag door Rotterdam, Heerlen, Leeuwarden, Den Haag, Landgraaf en Biddinghuizen.

Volgens de goeroe moet ik de droombaanstem in mijn hoofd volgen. Oké, aan motivatie geen gebrek. Maar wie zorgt er voor de kinderen? Iemand interesse om mijn hypotheek te betalen? Ik bedoel: voordat ik Anouk ben, moet ik gitaar leren spelen, me bedrijven in het schrijven van liedjes, meedoen aan de X-Factor of mijn lijf te grabbel gooien bij een krachtige, prachtige en machtige platenbazin? Ik begin bij nul. Alleen ambitie lijkt mij niet genoeg. Mijn droombaan ligt in Utopia. Fout, overschreeuwde de goeroe zichzelf. En hij toonde beelden van Paul Potts, de gsm-verkoper die de wereld, in de Engelse Idols, verpletterde met een loepzuivere zangstem en die nu zijn droombaan heeft.

Verward keerde ik huiswaarts. Hoe langer ik erover denk, hoe kwader ik word. Rot toch op met je gegoeroe. Ik verdien mijn geld in Dordrecht, schrijf daarnaast voor 3VOOR12 en Heaven, hou van vrouw en kinderen en zij van mij, leef me uit op zolder met drumstel en keyboard, bezit een eilandje en doe en laat bijna alles wat mijn hart begeert. Bijna zette de goeroe mij op het verkeerde been. Ik draai ‘I don’t wanna hurt’ van Anouk en gun haar het beste voor de toekomst.