Op de affiche van het Paard prijkt Elliott Brood tezamen met de Nederlandse formatie At The Close of Every Day, op de dag van het optreden leren we echter dat laatstgenoemde vandaag verstek moet laten gaan. Zanger Minco Eggersman is ziek en kan vandaag niet optreden. Een solo optreden dus van het Canadese trio. Sans gene doen zij waar zij voor zijn gehaald, en als goedmakertje mag het publiek na het optreden via de tussendeur door naar de grote zaal om nog wat mee te pikken van het punkgezelschap Buzzcocks.

Charmant is het, de Paard medewerker geeft aan dat Elliott Brood na de toegift toch echt klaar is, de spullen gaat inpakken en dan ook naar de grote zaal wil om daar de legendarisch punkende Buzzcocks te aanschouwen. Een stuk verder zijn de heren echter nog druk met het publiek in gesprek, verkopen ze wat merchandise en reflecteren ze over hoe leuk het optreden eigenlijk was. Leuk was het ook inderdaad, vandaag was er weer eens zo’n ouderwetse vibe tussen band en publiek. Misschien wel omdat er geen hond was. Eeuwig zonde dat er maar een mannetje of 30 bij dit bandje staan te kijken. Maar goed, zo kan dit selecte gezelschap later lekker zeggen dat ze iets hoogstands en geniaals hebben gezien! Dat is misschien wat te veel lof, maar deze band verdient het wel om voor wat vollere zalen te staan. Die kans komt nog wel, omdat ze de hele maand nog aan het touren zijn en ook Frankrijk en Engeland nog aan zullen doen.

De naam Elliott Brood is een soort Dr. Jekyll en Mr. Hyde verhaal. Zanger Mark Sasso zag de film The Natural en was helemaal weg van Harriet Brood, een rol van Barbara Hershey. Hij had het echter verkeerd verstaand, want het was Harriet Bird. Hij verzon echter dat Elliott “Brood” dan maar het psychotische broertje van is - het alter ego van Sasso. Een keurige reflectie naar hun muziek. Bij vlagen is het vrolijke fijne country, tot de ukelele aan toe en soms is het ook een wat meewarige, benauwende en zelfs bij vlagen sinister. Toch overheerst de lol en het plezier en vandaag de onderonsjes met het publiek. Iemand roept bijvoorbeeld dat de band langer moet spelen omdat het voorprogramma is uitgevallen. “Hey, we’re Canadians. We can’t say no to anything. We will be here for four more hours!”  Maar na de toegift met onder meer Neil Young’s Crazy Horse is het toch echt voorbij.