Heel lang geleden interviewde ondergetekende Jules Deelder. Werkelijk op elke vraag was zijn antwoord ‘jazz’. Wat is er nu zo bijzonder aan jazz en waarom is meneer Deelder er zo vol van? Afgelopen donderdag 9 april was de gelegenheid om daar achter te komen. New Cool Collective besteeg samen met Jules Deelder het podium van het Paard.

Deelder trapt af met een monoloog over de connectie tussen jazz, negers, slavenhandel en Nederland en al snel zit de stemming er goed in. Bandleider Benjamin Herman staat op het podium en bespeelt met zijn saxofoon het publiek en zijn bandleden. In zijn strakke pak ziet hij er uit alsof hij regelrecht uit de jaren ’30 in het nu is gestapt. Het is moeilijk om stil te blijven staan terwijl de zaal gevuld wordt door de swingende klanken. Langzaamaan komt het publiek in beweging en dat stopt niet tot de laatste tonen hebben geklonken. Alleen nog een Cuba Libre en een dikke sigaar en je waant je in een rokerige jazzkroeg uit een ver verleden.

Dat New Cool Collective uit rasmuzikanten bestaat is duidelijk. De lol die ze hebben in het maken van hun muziek straalt er vanaf en zelfs een moeilijk te begrijpen free jazz stuk wordt door hen toegankelijk gemaakt voor een heel breed publiek. Gitarist Anton Goudsmit springt eruit. Door zijn charismatische uitstraling en de gekke bekken die hij trekt laat hij zien dat woorden niet nodig zijn om gevoel over te brengen. Hij laat zijn gitaar voor hem zingen.

Deelder doet zijn ‘Deelderding’. Hij is cool met rode bril en rode sokken, ‘zingt’ af en toe een stukje poëzie, maar is vooral lid van de band. Hij drumt, speelt saxofoon en geniet. Het is duidelijk dat dit is waar hij van houdt. Ondergetekende moet zich na dit optreden aansluiten bij Deelder: Jazz was. Jazz is. Jazz blijft.