Qrio is dood, leve qrio! Zo opent de website van de mannen. Na twaalf roerige jaren houdt qrio op te bestaan. Rob, Manfred, Michiel en Maarten blikken voor 3VOOR12 Den Haag nog een laatste maal terug op hun muzikale carrière, met zijn hoogte- en dieptepunten. Rob: “Twaalf jaar met qrio is zo ongeveer alles wat ik ken, muzikaal gezien. Het was zo'n wezenlijk deel van m'n leven dat ik eigenlijk nog steeds niet besef dat het voorbij is. Qrio was niet alleen een band, we zijn nog steeds erg goede vrienden van elkaar. En dat gaat ook niet zomaar veranderen.”
In twaalf jaar tijd kan er veel gebeuren. Meerdere wisselingen van bezetting, het opnemen van cd’s en optredens op onder andere Parkpop. Hoogte- en dieptepunten wisselen elkaar af. Zanger/bassist Rob: “Dieptepunten zijn er absoluut. Als eerste het vertrek van Harald. En ten tweede natuurlijk het ophouden van qrio. Er zijn wel meer dieptepunten, maar die hebben allemaal iets waar ik wel om kan lachen. Het optreden in Elektra voor een absoluut lege zaal, waar we stug doorspeelden alsof ons leven er vanaf hing, terwijl er af en toe iemand vanuit de bar ruimte riep of we konden ophouden. Hoogtepunt voor mij is zeker Parkpop 2004! Half uurtje voluit knallen voor ontzettend veel publiek. En afsluiten met cd’tjes het publiek in zeilen. Waanzinnig! Of de bovenzaal van Paradiso om 4 uur 's nachts. Nooit gedacht dat er zoveel publiek zo laat naar een bandje zou komen kijken. Of een van de laatste optredens in De Paap.”
Gitarist Maarten: “Ik kwam erbij tijdens de preproductie van ‘Ashtray Sounds’, vlak voor de opnamen. Dat vind ik één van de hoogtepunten, die periode en de periode erna. Er gebeurde iets. We hebben toen heel veel opgetreden, hele leuke optredens waren dat meestal. De periode vlak voor Harald stopte was voor mij hét dieptepunt. Er waren spanningen en er kwam echt helemaal niks meer uit. Heel erg frustrerend. Toen Harald stopte heeft Rob Michiel en mij overgehaald door te gaan. Manfred kwam erbij als nieuwe drummer en samen met hem hebben we ‘Papercuts’ gemaakt. De beste qrio-cd, dus een hoogtepunt.”
Drummer Manfred: “Ik denk dat voor mij onder andere de auditieperiode het meest is bijgebleven. Op een of andere manier klikte dat toen heel goed, terwijl ik voor mijn gevoel heel slecht speelde. Maar het gevoel was er gewoon, en persoonlijk klikte het heel goed. Maar er zijn ook genoeg persoonlijke frustraties geweest om van dieptepunten te kunnen spreken. Wat voor mij een groot pluspunt is geweest is dat ik een betere drummer ben geworden. Qrio vroeg van mij veel meer dan de bands daarvoor. De uitdaging die deze band bood was heel erg fijn en ik heb er ontzettend veel van geleerd.”
Voor elk van de mannen is hun mooiste herinnering over de band vaak persoonlijk en dus heel verschillend. Voor de een is dat de tijd in de studio en voor de ander juist weer dat ene optreden. Rob: “Ik vind persoonlijk de dagen dat we in de studio zaten het mooist. Met z'n allen zo gefocust op het uiteindelijke doel. En zoveel plezier daarbij beleven. Bij onze eerste cd, het obscure ‘Yepalala’, zaten we bij Guy in de studio. In drie dagen hebben Harald, Michiel en ik tien nummers op de band gesmeten en afgemixed. En ieder een krat bier per dag weggewerkt. ‘Ashtray Sounds’ hebben we met Henk opgenomen en dat was zo’n feest dat we daarna iedere keer weer terug zijn gegaan. Dat is ook de enige plaat met gastbijdragen. Op ‘Gamba’ zingt Suleika mee. Die raakte tijdens de opnames zo gefrustreerd van wat we haar wilden laten zingen dat iedereen behalve Harald naar buiten is gevlucht uit angst. Harald heeft haar uiteindelijk zover gekregen dat ze een poging deed. En ze deed het in een keer precies zoals ik het me had voorgesteld. Geweldig! En op ‘Stitch’ doet Mark (van Dijk, red.) z’n ding. Die heeft de meest bizarre tweede stem neergezet die ik ooit gehoord heb. Schudde hij zo uit z’n mouw. En natuurlijk moesten we hem de hele dag Heidi noemen en stond ie op een gegeven moment met z’n rug naar ons toe en z’n broek op z’n enkels in te zingen. Ik vergeet nooit meer de aanblik van die sneeuwwitte billen en die verschrikkelijke krijs over de monitor.”
Maarten: “De opnamen van ‘Ashtray Sounds’ en ‘Papercuts’ zijn voor mij de mooiste herinneringen, en onderweg met het busje naar optredens. Ook de eerste LiveXS Locals Only-tour zie ik als één hoogtepunt. Goede optredens en melige backstage toestanden. De cd-presentatie van ‘Papercuts’ ben ik ook heel content mee, perfecte avond.”
Met zoveel optredens in hun twaalfjarig bestaan is het moeilijk kiezen welke nu de beste was. Van kleinschalige shows tot festivaloptredens, qrio heeft het allemaal meegemaakt.
Rob: “Ieder optreden had z’n eigen ding. Al moet ik zeggen dat we in de aanloop naar Relief Data Complete heel veel speelden en dat alles heel natuurlijk ging. Dat waren wel de beste optredens denk ik.” Maarten: “Eén steekt er voor mij bovenuit. En dat was de kelderbar van Vera, Groningen. Gewoon omdat we zo goed speelden, en het druk was, en Vera zo’n toffe tent is met aardige mensen die voor de muziek komen in plaats van te komen poseren. Ik hou van die optredens waar je bijna tussen het publiek staat. Zegt zo’n Groninger: ‘Goed gespeeld mien jong, doe er nog maar één dan!’ Daar doe je het toch voor.” Manfred: “Ik denk dat dat voor mij de beide optredens in het Paard zijn geweest. Het eerste optreden was midden in de nacht tijdens een of ander benefiet. Ik zat er toen 2 of 3 maanden bij en heb de nummers er in speedmetal tempo doorheen geragd. En natuurlijk de cd-presentatie. Niet dat dat muzikaal ons beste optreden was, maar meer alles bij elkaar. De organisatie, presentatie, het licht, de mensen. Een hele leuke avond.”
Wat de toekomst brengt voor de mannen is nog niet duidelijk. Dat de toekomst toch wel in de muziek zal zijn, is duidelijk. Rob: “Op dit moment speel ik met de zanger/gitarist van Liger en een drummer uit Rotterdam in een indie-noiserock bandje. Wat dat gaat doen weet ik nog niet. En daarnaast hebben Manfred en ik plannen om wat hardere noiserock te gaan maken.” Manfred: “Ik speel sowieso nog in een band met mijn broer Leo, dus ik ben nog onder de pannen. Maar dat is meer een liedjes band. Ik wil graag ook herrie blijven maken, en dat wil ik graag wel wat extremer aanpakken dan voorheen. Met Rob heb ik daar al over gesproken, en met Maarten Keulemans (mijn ex-band maatje van I Drive A UFO), maar alles is nog zeer onduidelijk.”
Natuurlijk hebben de ex-qrio leden ook nog een laatste boodschap aan de fans. Rob: “Je kunt nu nog alle muziek downloaden op onze website. Doe dat vooral. Verder hebben we nog een enorme hoeveelheid cd’s, T-shirts en zelfs een flinke backdrop te vergeven, dus ook daarvoor kun je contact met ons opnemen. Voor de rest heb ik genoten van iedereen die ik voor en naast het podium ben tegengekomen en hoop ik iedereen weer tegen te komen in de toekomst.” Maarten: “Wat Rob zei, en: Echt onwijs bedankt!” Manfred: “Vooral de hardcore fans bedankt! Ze waren er elke keer weer. Mafkezen!”