BB18: Apenkooien met speels Equal Idiots

Wát een geluid kan er uit een duo komen dat alleen drums, zang en een gitaar heeft. Oh, en een xylofoon, waar het introotje van 'Toothpaste Jacky' mee wordt gespeeld. 

Uit de versterkers knalt vrolijke garagerock. Zanger en gitarist Thibault Christiaensen hangt achterover en schudt zijn haren heen en weer als hij niet hoeft te zingen. Zijn tong hangt uit zijn mond. Drummer Pieter Bruurs heeft een mega blije bakkes, omdat het er vanaf track drie steeds heftiger aan toe gaat. 

Moshpits, wall of death, crowdsurfen, paalklimmers, schoenenmemory: weetjewel, als iemand een schoen gevonden heeft, deze torenhoog in de lucht houdt, en dat er dan eenzelfde exemplaar in de lucht verschijnt zodat het duidelijk is waar het ding heen kan. Taferelen die van begin tot eind te zien zijn. Wild, zou je denken, maar Christiaensen noemt het gewoon 'dansen'.

Net over de helft van de set komt 'Ça Plane Pour Moi' van Plastic Bertrand voorbij en slaat keihard aan omdat het zo goed bij het speelse karakter bij de band past. Programmeur Jornt kijkt stralend toe vanaf zijn bierkratje, dat hij soms uit de backstage plukt om beter zicht te hebben op de chaos voor het podium. Bij een enkele show verlaat hij dat kratje om een rondje mee te moshen. Deze keer doet hij dat. Een graadmeter die aangeeft hoe sick dit optreden was.