Noire Antidote blijft muziek op nieuwe manieren interpreteren Noire Antidote blijft muziek op nieuwe manieren interpreteren

In de wandelgangen van Kunstacademie St. Joost, waar beide bandleden hebben gestudeerd, ontstond twee jaar geleden het idee om Tjalling te betrekken bij Noire Antidote. De band was voorheen het succesvolle soloproject van Benjamin, maar met een gedwongen stilstand door de coronapandemie had de producer behoefte aan een nieuw geluid: “De muziek was volledig elektronisch, waardoor het ook heel ingekaderd en strak was. Ik was op zoek naar meer levendigheid in de muziek.”

Ik spreek Benjamin en Tjalling in de Bredase kunstruimte Club Solo. Een bijzondere plek voor de band, want op een bloedhete zomerdag in 2022 was deze plek het decor van hun allereerste optreden tijdens het evenement ‘Geluidspost’. In de expositieruimte, waar het optreden plaatsvond, werd op dat moment een constructie van houten frames gebouwd voor een nieuwe tentoonstelling. Dit zorgde volgens Benjamin voor een interessante opstelling: “Wij stonden midden in de constructie, terwijl het publiek om ons heen stond. Het leek wel alsof we in een kooi aan het spelen waren.” De slechte akoestiek van de ruimte degradeerde de muziek helaas tot galm en herrie, maar het optreden smaakte naar meer: “Het begon met de insteek dat het leuk was om een keer te proberen, maar het werd al snel duidelijk dat het heel goed werkte”, aldus Benjamin.

Een maand na de release van dat eerste album wordt hij door zijn label gevraagd voor het ‘Audiotrauma Fest 2017’ in Praag. Vanaf dat moment begint het balletje écht te rollen: er komen steeds meer boekingen binnen voor evenementen in wereldsteden zoals Los Angeles, Mexico-Stad en Moskou. In die periode wordt zijn zwarte sluier, waardoor de illusie ontstaat dat er slechts een silhouet achter de synthesizers staat te spelen, een symbool voor de live-ervaring van Noire Antidote. Een symbool voor de verscholen rol waar hij naar verlangde.

De combinatie van de verschillende genres trekt de aandacht van mensen uit allerlei verschillende scenes: “Ik speelde op gothic- en noise-evenementen, clubavonden, festivals of als support voor grotere acts zoals Sidewalks and Skeletons en Diary of Dreams.” De grote diversiteit onder het publiek is tegenwoordig nog steeds te zien: “Soms gaat het publiek helemaal uit hun dak, terwijl het publiek bij andere shows rustig staat te luisteren.” 

De band zal de komende periode gebruiken om te experimenteren in het schrijf- en opnameproces.  Momenteel reageert Tjalling op Benjamin, maar wat ontstaat er als Benjamin op Tjalling reageert? En wat voor effect ontstaat er als de drums voortaan akoestisch worden opgenomen? Het zijn vragen waar de band over aan het nadenken is, en waar het prijzenpakket van De Grote Prijs van Breda, zoals € 1000,- en bandcoaching, bij kan helpen. In hoeverre ze de samenwerking daadwerkelijk zullen uitbreiden is nog maar de vraag, want produceren is een lang proces dat Benjamin graag alleen doet: “Met meerdere mensen wordt het al snel pragmatisch en moet er zo snel mogelijk iets zijn.” Tjalling knikt: “Dat moet ook vooral jouw ding zijn. Ik ben heel benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen.” 

Als hen aan het einde van het gesprek wordt gevraagd wanneer ze zichzelf zien als ‘succesvol’, reageren de bandleden lacherig: “Dat is precies dezelfde vraag die je op de kunstacademie krijgt”, zegt Benjamin, aangesterkt door een diepe zucht van Tjalling. “Je bent succesvol als je voldoening haalt uit wat je doet”, concluderen de bandleden. Het vat het creatieve proces van de band uitstekend samen: het gaat niet om het succes behalen aan het einde van de rit, maar om de zoektocht naar nieuwe manieren om muziek te interpreteren. Dat geeft voldoening.