Wethouder Inkomen en Cultuur Marike de Nobel opent om 19.00 uur de Popronde Breda in het Stedelijk Museum. Ze kondigt meteen de eerste act aan: Djoeke. Zoals vaak past de act bij het podium en dat geldt voor Djoeke ook helemaal: de zangeres heeft een heldere, mooie stem waar ze veel kanten mee op kan in de statige, open ruimte. Door de mimiek en bewegingen krijgen de donkere, langzame songs een extra lading. De cover van Lana del Rey’s ‘Yayo’ past naadloos in haar repertoire. Ze heeft Willem op Rhodes en samples mee als begeleiding. Echt een act om mee te onthaasten en met open blik je Popronde te beginnen. (DH)
Afgelopen donderdag 16 november streek het Popronde circus weer neer in Breda. Met veel nieuw Nederlands talent om van te proeven en te ontdekken. Dat kon op veel speelplaatsen in de stad, waaronder ook weer nieuwe, al dan niet tijdelijke podia. Wij gingen de stad in, op ontdekkingsreis. Ga mee! Behalve de korte recensies hebben we meer foto’s o.a. van Amaguk, Astronaut, Historian, James Burki, JesperJesper, Lola Cedès en NOHMI.
©
Max Fransen
Djoeke
In een intieme setting wat iets weg heeft van een ‘Tiny Desk’ optreden start de avond met There You Go bij café Vulling. Voor de oplettende toeschouwer valt het op dat er op de cd’s in de zaal nog een andere naam staat. De band Bricked Out heet sinds kort There You Go en bij deze editie van Popronde Breda zijn ze met een kleinere versie van de band. De (nu) driekoppige band is bewapend met een spacy piano, elektrische drums en een gitaar. Zwoele klanken en tokkelende toetsen in combinatie met een unieke stem zorgen ervoor dat de band het café verwarmt. Dat is aan de temperatuur in het café dan ook terug te voelen. Tijdens het nummer ‘Toy Weapons’, dat binnenkort uitkomt, is het publiek even afgeleid door de bestuurbare speelgoedauto’s die de bandleden uitdelen. De vloer veranderd in een racebaan zonder herrie. Deze herrie is ingeruild voor een heerlijk optreden van There You Go. (FC)
©
Magnus Gommes / Magnus Gommers
There You Go
Brewbar & Kitchen Sip First stroomt vlak voordat Leah Rye begint steeds voller. Bij het eerste nummer is er nog ruimte om gezellig te gaan zitten, op dezelfde hoogte als de zangeres achter haar keyboard. Daarna is het al staan en nog wat later gaan de stoelen aan de kant. Typisch een leuke Popronde sfeer. Leah heeft violiste Esther mee, die ook meezingt wat zorgt voor een mooie tweede stem. Ze speelt vol trots de nummers van haar album ‘Symbiosis’ dat in oktober verscheen. Nummers als ‘The Observer’ en ‘Sit Down’, dat handelt over het onveilige gevoel dat veel vrouwen ervaren (met waarschuwing voor de videoclip), een sterk nummer dat uitmondt in een finale met felle gitaren en violen. Los van de serieuzere thema’s blijft het wel een fijne sfeer bij Sip First, waarbij mensen in en uit blijven lopen. (DH)
©
Max Fransen
Leah Rye
In Mezz mag Dorpsstraat 3 de titel van 3voor12 talent bevestigen. “Dagen vliegen langzaam langs mij heen,” zo klinkt het al meteen repetitief, stoïcijns door de kleine zaal. Donker, droog en meerstemmig. Deze Amsterdamse band grijpt graag terug naar de synthwave en postpunk van de jaren tachtig en daar is niks vrolijks aan. Het is wel heel cool, met de vervormde twaalfsnarige gitaar en toetsen/knoppenmachines in het midden. Of dat hypnotiserende baslijntje in ‘Priester’. Bezwerende beats zoals er velen zijn. En de teksten zijn vrij cryptisch, of juist metaforisch? Naast twee recente EP’s maakte de band nog een toffe cover van ‘Dracula’ van ZZ en De Maskers. Alles opgeteld, Dorpsstraat 3 wil je live zien. (DH)
©
Max Fransen
Dorpsstraat 3
Waar het optreden gaat plaatsvinden, is nog niet goed te zien, maar Dok19 staat al goed vol. Gedurende het optreden zal het nog gezelliger worden en wordt het duwen en trekken op beide verdiepingen van het café. Keenan Mundane staat klaar achter zijn sampler en het is nog onduidelijk wat het publiek kan verwachten het komende half uur. Bovenaan de trap is de artiest al sleutelend bezig met de voorbereidingen van zijn set en vanaf de eerste seconde dat de woorden uit de mond van de artiest vloeien is het publiek al geboeid. Er zijn veel invloeden te horen aan zijn beats van legendes binnen de hiphop scene, maar de muziek van Keenan Mundane heeft toch wat aparts. “Ik speel ook gitaar,” klinkt er door de microfoon en de zaal wordt gevuld met snoeiharde gitaren die zich vormen tot een moshpit. Keenan Mundane weet veel genres te combineren waardoor liefhebbers van jungle tot hiphop uit hun dak kunnen gaan. Deze artiest laat iedereen bewegen en is daarom zeker het luisteren waard! (FC)
©
Magnus Gommers
Keenan Mundane
Toto Boroto valt solo last minute in voor THAMES, dat heeft afgezegd. Efrem Angela vult het 22.00 uur slot in Vulling en brengt zijn nummers zonder de rest van Toto Boroto. “We gaan het chill houden.” Hij brengt heerlijk gitaarspel met maar een paar vervormers. Het lijkt af en toe op een beetje pielen, en klinkt grungy, lofi en rustig dromerig golvend. Qua zang heeft hij wel wat weg van een ingetogen J. Mascis van Dinosaur JR. Bijvoorbeeld in ‘Only The Good Die Young’. En ja, zoals Efrem al aangeeft, het is een heel chille set, benieuwd hoe Toto Boroto op volle kracht klinkt. (DH)
©
Max Fransen
Toto Boroto (solo)
Waar treedt Subfiction nou op? Buiten lopen een paar verdwaalde toeschouwers rond en zien enkel boven in een gebouw gekleurde lichten schijnen. Het optreden vindt plaats in The Office en dat is voor mensen die niet uit Breda komen nog wat lastig te vinden. Na een wankele liftreis omhoog staat alles toch echt klaar voor de volgende veelbelovende act. Een groep mensen heeft zich gevormd, maar er staat één figuur tussen die mysterieuze blikken krijgt. Met een gekleurde sluier over het hoofd loopt de schim naar de set toe en felle visuals lichten achter Subfiction op. Met snelle bewegingen komen er vreemde, dansbare geluiden uit het apparatuur. Het publiek is eerst nog wat verlegen. Het is zeker dat binnen enkele minuten de menigte in The Office meedoet en zich mee laat nemen in de wereld van Subfiction. Hoe die wereld eruit ziet? Denk maar eens terug aan hoe je als kind nadacht, of misschien nu nog, over hoe de toekomst eruit zou zien. Met vliegende auto’s en stemmen als robots, waarvan er één ook te vinden was bij het optreden. De muziek en de visuals zorgen voor dit futuristische optreden. Snelle breakbeats tot lang uitgerekte synthesizers, The Office wordt even omgebouwd tot het kantoor van de toekomst. (FC)
©
Fieke Cornelissen
Subfiction
Cloud Cukkoo, dat is Jori van Gemert en ze speelde met haar band al eerder in Breda. Vanavond in Holy Moly houdt ze het kleiner dan bij eerdere Popronde optredens in bijvoorbeeld Haarlem of Tilburg. Enkel gitarist Jeremy is mee. Deze intieme setting in de toch grote zaal van Holy Moly past prima, zegt Jori: “we kunnen lekker lullen over de muziek.” Alsof ze weet dat Holy Moly hier vaak stand-up shows houdt. Jori vertelt open de verhalen achter de songs op haar EP ‘Half-Forgotten Dream’ die in oktober verscheen. Verhalen over jezelf kunnen zijn en met een boodschap, zoals het prachtige ‘Alice’ dat lang blijft hangen. Haar stem is sterk en Cloud Cukkoo kan ook zonder band de aandacht goed vasthouden, de verhalen van Jori voegen in deze setting zeker wat toe. (DH)
©
Max Fransen
Cloud Cukkoo