L.A. Sagne mag als eerste het podium in de kleine zaal van de Mezz betreden en laat het publiek merken wat de energie is voor vanavond. Het ontbreekt deze band niets aan tempo en exploderende korte nummers waarbij de eerste moshpits al gevormd kunnen worden. Wanneer de gitarist van de band bijna al zijn kleren uittrekt op zijn onderbroek na, en zijn sokken de menigte in gooit, is de toon gezet. Het belooft een avond te worden waar onverwachte dingen kunnen gebeuren.
Ploegendienst zette al twee keer memorabele optredens neer bij Pier15 en streek vrijdagavond 26 mei neer in Mezz Kleine Zaal. Het ging er hard aan toe, met in het voorprogramma L.A. Sagne.
©
Francois de Jonge
L.A. Sagne
De lichten dimmen en er klinkt een vertraagde versie van ‘Schiphol’ in de zaal. Op de achtergrond zijn de gitaren nog aan het nagalmen en Ploegendienst betreedt het podium. Met rode lampen en de eerste zware drumslagen creëert de band een doemsfeer voordat het geschreeuw van het eerste nummer ‘Rattekop’ losbarst. Ploegendienst heeft vanaf het begin tot het einde de menigte in handen. Vooral als leadzanger Ray Fuego tussen de mensen duikt, wil iedereen die in de zaal aanwezig is even in de moshpit zijn geweest. Nadat Ray gestagedived heeft is het ook de beurt aan anderen. Toeschouwers klimmen één voor één het podium op om zich vervolgens weer te laten vallen tussen de springende en stotende mensen.
Ray Fuego pakt tijdens het nummer ‘Jellinek’ zijn telefoon erbij en vertelt een verhaal over hoe verslaving te werk gaat en hoe je vergeet wie je bent in dat soort situaties. Hierna gaat het nummer nog harder door en schreeuwt het publiek de tekst over drugsgebruik en niet af willen kicken weer vrolijk mee. Als de band het kortste nummer ‘Gore-Tex’ inzet, slaat de leadzanger hard op de drums om het af te kappen omdat hij nog wat wil zeggen. Hierna begint hij een verhaal over dat hij wil doen wat hij wil zonder dat mensen hier commentaar op hebben. “Als ik een kanker dure regenjas wil kopen, koop ik een kanker dure regenjas en moet je je bek houden!” En nu wordt het nummer wel afgespeeld.
Hoewel de bass harder gezet is door gehoorproblemen van drummer Bram Swarte, is Ray Fuego bij elk nummer luid en duidelijk te horen en komen de boodschappen die in en tussen de nummers zitten goed over op het publiek, als het publiek de tekst al niet helemaal mee kan roepen. Tijdens ‘Schiphol’ blijkt het dat het publiek de tekst wel degelijk kent en neemt iemand die op het podium is geklommen het nummer over van Ray, die nu een minuutje vrij is om op zijn eigen nummer in het publiek te staan. Als het laatste nummer ‘Pikkie In Me Sok’ afgelopen is, komt het publiek samen bij de microfoon van de zanger en klinken de laatste kreten “Ze wou me niet pijpen!” Ploegendienst bewijst in Mezz opnieuw dat ze elke zaal kapot kunnen spelen en dat hun nieuwe album ‘IK’ zeker het luisteren waard is. “We hebben ons best gedaan,” meldt bassist Bastiaan Bosma.
©
Francois de Jonge
Ploegendienst