Geregeld kiezen bands bij een albumpresentatie ervoor eerst bekende nummers te spelen en dan het album integraal, of juist andersom en te eindigen met hits. Dead Duck maakt een andere keuze en mengt nieuw materiaal met ouder werk tot één samenhangende set. Een logische keuze, want qua sound en sfeer sluit ‘Love Is Winding’ uitstekend aan op de eerste EP ‘Smoking Cars’ uit eind 2020. Al durven ze ook een gloednieuwe song te spelen: ‘Five Cars’, vol Sonic Youth-achtige riffs. De toon is nog steeds duister en serieus, nummers nemen de tijd en bouwen vaak langzaam naar een climax met vader Frans en zoon Rick Ruskus op de flanken op gitaar, ondersteund door vader Leon op bas en zang en zoon Koen Weterings op drums in het midden van het podium.
Het is een thuiswedstrijd. Zanger Leon belooft al minder te gaan vertellen dan normaal, echter vraagt de gevarieerde sound wel om tussendoor stemmen van de gitaren. Dus vertelt Weterings toch wat wetenswaardigheden. Zoals over hoe hij en Frans jaren terug mochten repeteren in de garage van iemand in het publiek en de ware betekenis van het nummer ‘Down On You’, dat niet over beffen gaat, maar over ruzies en teleurgesteld zijn in iemand. Je hoort de teleurstelling in zijn stem, over de gruizende gitaren heen. Dead Duck laat zich inspireren door gedichten van Charles Bukowski die vorige eeuw onder andere schreef over de verdorvenheid en achteruitgang in Amerikaanse steden. Weterings’ zang gaat van gesproken zang als een dichter tot voluit schreeuwen om zijn teksten kracht bij te zetten. Dead Duck haalt ook inspiratie bij bands als Mogwai, Motorpsycho, Amenra, DIIV en dEUS en dat hoor je vooral terug in de verzorgde, langzame opbouw en drive van de nummers. Uiteraard komen alle nummers van ‘Love Is Winding’ voorbij. Het slot is sterk met het slepende, bijna tot het eind toe monotone ‘Once’ en het krachtige ‘Too Many Words’, de opener van ‘Love Is Winding.’ Een terechte volle bak vanavond in Mezz.