Awash opent in een intieme akoestische setting: het oogt vredig, vrienden onder elkaar. Zanger en frontman Geert van der Burg zingt over de dingen waar hij veel van houdt, zoals de stad en zijn zoontje (‘Mercy’). Gitarist Maarten Ligtenberg krijgt en pakt zijn kans om te shinen met gevoelig spel. Geert brengt het lied ‘Waiting Words’, van het laatste album, speciaal voor zijn ouders, beide in de zaal, slechts begeleid door het pianowerk van Maarten de Raad. De nieuwste single ‘The Calling’ komt vandaag voor het eerst voorbij en gaat over veranderingen. Het is soms zacht en breekbaar, maar geregeld laat Geert een rauwer stemgeluid versterkt met echo’s klinken, helemaal opgaand in zijn songs. De band kon ook echt niet wachten om weer op te treden.
Zondag 24 oktober presenteerde Light By The Sea haar debuutalbum ‘Only Death Makes Icons’ in Mezz Kleine Zaal. Een album met tien nummers die vrijwel allemaal een eigen stijl en invloeden hebben, een bewuste keuze. Het liefdesduo Eszter Anna Baumann en Davy Knobel schreef de nummers samen tijdens corona op de bank en verzamelde bevriende muzikanten voor een volledige bandline-up om het beoogde ‘grote geluid’ neer te zetten. Awash opende met een akoestische set.
Awash
Light By The Sea opent met de psychedelische rocktrack ‘A Transition In Time’, lekker om erin te komen. Tijdens het instrumentale nummer met folky zangnoten toont zich meteen een beweeglijke band; gemaakt voor de spotlights. De band presenteert vanavond haar debuutalbum ‘Only Death Makes Icons’ officieel aan het thuispubliek in Breda: Davy en Anna draaiden met hun band al wel warm met liveoptredens. En hoe: in Sittart (Volt), Leiden (Gebr. De Nobel) en Bergen op Zoom (Gebouw-T) mochten ze al meteen als voorprogramma van Vive La Fȇte aantreden.'
Only Death Makes Icons’ is bedoeld als eerbetoon aan muzikale helden uit zowat alle hoeken van het spectrum: Dead Can Dance, U2, The Brian Jonestown Massacre, Phil Collins, Clannad, Fleetwood Mac en The Dandy Warhols. Samengevat de jaren zeventig, tachtig en negentig. Maar gaat ook over andere iconen, zo vertelt Anna tijdens het optreden. Zo is ‘Little Jean’ een ode aan Marilyn (Norma Jeane) Monroe en ‘Hollywood Vampire’ een eerbetoon aan Ed Wood en de Hongaarse acteur Béla Lugosi. ‘Dr. Wonderman’ klinkt dan weer net als U2. Muzikaal springt de psychelische seventies rock er in meerdere nummers toch het meeste uit.
Anna, ook frontvrouw van de metalband Ann My Guard, kan haar stem stevig uitlaten in haar persoonlijke favoriet ‘Eleanor’ en ‘Chelsea’, het zeemeerminnenlied waarbij haar stem echoot en vervormt. Qua show heeft de band goed samen gerepeteerd, niks op aan te merken. Davy wisselt geregeld van gitaar en neemt de ruimte met twee aparte pedalenkasten om alles uit zijn gitaar te toveren. Muzikaal steeds weer iets andersm maar wel met een eigen sound en smoel. De finale ‘Where Have The Dandies Gone’ is een knaller. Light By The Sea is, als beginnende band met ervaren wortels, ver gekomen in één jaar, een jaar in de coronacrisis notabene.
Light By The Sea