Dit weekend kun je weer naar Bredaas mooiste festival: Breda Barst. Gratis en voor niets in het Valkenbergpark, met een mooie line-up van internationale, nationale en lokale bands en artiesten. Dit artikel gaat over de zondag op het Amstel podium, met optredens van Damé, Ten Times A Million, Bjorn Berge, Warhola, The Pilgrims, Rondé en Navarone.

Damé

Damé brengt een geheel eigen geluid naar het Amstel podium op Breda Barst. Hun combinatie van indierock met soul geeft een gevoel van vrijheid. "Het laat je vliegen boven de wolken", zoals hun eigen Facebook pagina zegt. Oprichters Daphne en Alan, oud-studenten van de Herman Brood Academie,worden getipt als hét nieuwe talent volgens producer A.R.T.  (onder andere Typhoon). 

Dame

Dromerig is de muziek van Damé zeker. Het is zacht door de gitaardeuntjes die ondersteund worden door een sterke bas. Zangeres Daphne zingt zwoel en lacht liefelijk naar het publiek. Ze danst licht mee met de muziek,  evenals het publiek . Dat Damé van alles mixt is duidelijk, want af en toe gooit Daphne er een flinke uithaal uit in haar zang.  Daarmee komt de rock ondertoon van deze band naar voren.

Dat is eigenlijk ook het enige wat variatie brengt in het Breda Barst optreden van Damé. De nummers voelen hetzelfde aan. Bovendien is er weinig contact met het publiek.  Daphne vraagt nog of ze dichter bij het podium kunnen komen, maar dit vindt weinig gehoor. Daarom was een half uur lang genoeg voor Damé. (MB)

Dame

Dame

Dame

Ten Times A Million

De Nederlands/Duitse formatie ken je misschien al als Mandrake’s Monster. Het vijftal speelde al vele shows. Echter bleek de naam niet helemaal bij de muziek te passen. De tien miljoen meters die de band reeds met elkaar maakte én nog eens dezelfde hoeveelheid meters wil afleggen zijn een referentie naar de bandnaam. Tijdens Popronde liet de band hun nieuwe geluid horen - een mix van o.a. Arctic Monkeys, Foo Fighters en Royal Blood - en werd ‘When The Lights Go Out’ een dikke hit. 

Ten Times A Million

Ten Times A Million wordt aangekondigd als “een brok ervaring” en dat zorgt ervoor dat ze binnenkort in het voorprogramma van Triggerfinger staan. “Wie van jullie liefjes is al bekend met Ten Times A Million?”, vraagt zanger Martin. Een aantal handen gaan de lucht in. Een snelle uitleg dat de band een jaar geleden de naam heeft veranderd volgt. Kort daarna spelen ze weer verder en lijkt het alsof ze iets harder spelen. Al heupwiegend staat Martin op het podium, vraagt het publiek om mee te doen en te klappen. En na een beetje moeite doet Breda mee. Uiteraard mag de hit 'When The Lights Go Out' niet ontbreken.

Tijdens het laatste nummer speelt de band door als Martin zijn biertje pakt en het podium verlaat. Even later zien we hem aan de andere kant van het podium met een grote grijns op zijn gezicht. Hij voegt zich weer bij de band en het laatste nummer knallen ze lekker verder. (KV)

Ten Times A Million

Ten Times A Million

Ten Times A Million

Ten Times A Million

Bjorn Berge

Breda Barst heeft altijd wat te bieden voor alle muziekfans. En zo kan het dat je op zondagmiddag rond kwart over vier een Noorse bluesmuzikant voor je neus krijgt. Bjorn ‘stringmachine’ Berge is solo op tournee in België en Nederland ter ere van zijn eerste soloplaat in zes jaar ‘Who Else’.   

Bjorn Berge

Het is een gek beeld, de rijzige Noor met zijn lange haren op een stoel, met twee gitaren naast zich. Hij begint op een twaalfsnarige gitaar met een stevige grunt en een riedeltje klassieke muziek, je weet wel dat ook in 'Ruffneck Rules Da Artcore Scene' zit. Een drumpedaal zorgt ervoor dat het niet alleen maar gitaarmuziek en zang is en daardoor best onderhoudend. Al is drie kwartier blues best lang en uiteraard meer geschikt voor de echte liefhebber. Die zijn er voldoende vanmiddag, mensen luisteren lekker in de zon. Met nummers over ramblin', treinen en zwerven laat Berge zien dat hij overal wel thuis kan zijn. Afsluiter 'Ace Of Spades' van Motörhead is dan weer een beetje makkelijk scoren, maar ook aan het einde heeft hij nog wat klassieke klanken erbij. (DH)

Bjorn Berge

Warhola

Het Belgische Warhola maakt dromerige elektropop. Frontman Oliver Symons ken je misschien al wel van zijn andere band Bazart. Hij is het creatieve brein achter Warhola. De band won in 2014 de Humo’s Rock Rally wat tevens hun eerste optreden was. Geen onbekende dus, want Warhola stond ook al in Mezz tijdens Ik Zie U Graag. Daarnaast was Warhola ook al te vinden in de 3FM Live Box, Studio Brussel, op Rock Werchter en werkte samen met o.a. Glints. Maak je gereed voor een middag lekker dromen!

Warhola

De band start lekker, publiek heeft zich inmiddels verzameld voor het podium en kijkt naar de Belgische formatie. Warhola smaakt met een flinke dosis elektropop - en autotune - lekker zoet en zwoel. De opzwepende beats laten bij de voorste rijen de heupen wiegen. Sexy, smooth en het ligt lekker in het gehoor. Zanger Oliver Symons gooit zijn mic standaard en die wordt mooi teruggezet door een stagemanager. Een man met zijn charme mag dat blijkbaar. Tussendoor klinkt een zachte “ça va, Breda?” en “Merci”.

Een geluid dat minder als Bazart klinkt en meer doet denken aan Oscar and the Wolf. Net iets minder R&B-achtig, maar wel net zo sexy. (KV)

Warhola

Warhola

Warhola

Warhola

The Pilgrims

The Pilgrims, zelf het best te omschrijven als hun laatste album ‘PunkSoulRock’nRoll’, keert terug op de planken na een lange pauze. Onder leiding van de zanger/gitarist Reniet Vrieze begint de band aan een tour langs de Nederlandse podia. Zou de band het na al die jaren nog steeds kunnen?

The Pilgrims

Ondanks dat The Pilgrims totaal niet de meest originele band is op aarde, is het wel een pompende machine die als een denderende trein door het park in Breda raast. En entertainend is het ook nog eens. Zanger/gitarist Reniet Vrieze gaat tekeer op zijn gitaar met een asbak die hij gebruikt als plectrum. De toetsenist pakt er voor de gelegenheid bij een nummer nog een accordeon bij, de bassist en drummer blijven de rots in de branding in de grote zee van muziek die over het veld golft. 

Na een halfuur slaat de show een beetje om en begint de muziek al snel te vervelen. De nummers beginnen teveel op elkaar te lijken en eigenlijk heb je de nummers wel gehoord en de trucjes wel gezien. Zo gaat de show van The Pilgrims uit als een kaars. Vernieuwend is het niet, maar zij die de band in de jaren ‘90 volgden, zien oude helden ouderwets rocken. (DdW)

The Pilgrims

The Pilgrims

The Pilgrims

Rondé

Rondé keert na 2015 terug op Breda Barst. Eerder dit jaar speelden de vijf, met zangeres Rikkie Borgelt voorop, al in Velvet Breda tijdens Record Store Day. Het album ‘Flourish’ verscheen dit jaar wat werd gevierd met een clubtour en optredens op festivals als Concert At Sea, Anywave, Central Park Festival en nu Breda Barst. Voor toetsenist Adriaan Persons en drummer Sharon Zarr is het altijd leuk, zo’n thuiswedstrijd in Breda. Voorprogramma James Bay in augustus.

Rondé

Rondé

Rondé

Rondé

Rondé

Navarone

De band Navarone heeft al flink wat op hun naam staan. In de ruim tien jaar ervaring die ze hebben waren ze het voorprogramma van Golden Earring, werden ze tweede in de laatste editie van The Voice en stonden ze al twee keer eerder op Breda Barst.  Een energieke en sterke live uitvoering van hun rockmuziek staat daarbij op hun reputatie. Vol trots sluiten ze dit jaar Breda Barst af!

Navarone

Met een sterke opbouw komt Navarone het podium op en het publiek is meteen enthousiast. Gelijk hebben ze; zanger Merijn van Haren heeft een gouden strot. Hoog, laag, snel of langzaam, hij vermengt het allemaal door zijn zang heen. De muziek wordt geregeld afgewisseld met een gitaarsolo van Kees Lewiszong en hier klapt het publiek net zo hard voor. Hard is deze rock zeker, de band werpt een muur van geluid op voor het publiek. 

Navarone weet hoe ze de toeschouwer mee moet krijgen. De zanger wijst en wuift af en aan naar verschillende mensen, doet het geklap voor en weet de juiste gezichtsuitdrukking te brengen. De set verloopt als een vloeiend geheel. Zonder moeite glijdt de muziek over in soul, alternative en grunge. Een akoestische gitaar verwerken in een hard rock nummer? Geen enkel probleem voor Navarone. Evenals spanning opbouwen door een plotselinge stilte in een nummer, deze band doet het. 

Tegen het einde van de set lijkt Merijn even zijn stem te verliezen, maar het publiek verliest hij niet. Tijdens het laatste nummer 'Lonely Nights' zingt iedereen mee. En na afloop klinkt "we want more" nog lang door het Bredase Valkenberg park heen. Helaas, deze band was dan toch echt het einde van een prachtige 24e editie Breda Barst! (MB)

Navarone

Navarone

Navarone