Zodra je het terrein van STEK op loopt, zie je de harde kern van Bazzookas al staan. Vesten, shirts. De merchandise is aanwezig, ondanks dat de band het zelf niet bij zich heeft. De donkere binnenplaats heeft deze avond toch wat licht: het podium. Ook dit licht is echter matig. Een paar lampen en een paar ledjes voor het podium. Daar moet het publiek het mee doen.
Vanaf dat Bazzookas begint te spelen tot aan het einde van de show is er alleen maar beweging op het asfalt. Niemand staat stil. Dat is ook niet te doen op de dansbare ska van de band. En waarom zou je als band op een veel te klein podium staan als er genoeg ruimte is bij STEK? Precies, gewoon met blazers en alle hebben en houwen tussen het publiek gaan staan. “Aanraken mag”, roept Bas Barnasconi door de microfoon, waar vooral de vrouwen gretig gebruik van maken.