AbSoulute bestaat uit Wouter Verwaal, op toetsen, Bas Deenik op de gitaar, Hans Mulders op drums, Robert Bakker op de bas en zangeres Jutta Deenik. De band verwacht eind 2016 haar eerste EP uit te brengen. Maar laten we bij het begin beginnen.

AbSoulute heeft tien jaar stil gelegen, Bas en Wouter, hoe kan dat eigenlijk?
Wouter: “Ik denk dat het te maken heeft met leeftijd. Je begint op een bepaalde leeftijd en iedereen gaat carrière maken en heeft andere ambities. Op een gegeven moment ga je verschillen krijgen.”

Je bent in 2002 begonnen en het ligt nu tien jaar stil, je hebt er vier jaar wel iets mee gedaan?
Wouter: “Het is ooit begonnen als een dj, een drummer, een bassist en een toetsenist die lounge muziek gingen maken. Dat was na twee repetities al klaar omdat we eigen muziek wilden gaan maken. We hebben kort een saxofoniste gehad en daarna is Bas erbij gekomen, op gitaar.”
Bas: “Daarna is er een zangeres bijgekomen en ook weer weggegaan omdat beide kanten andere verwachtingen hadden. Toen kwam een andere zangeres… De originele bassist ging weg, Robert heeft destijds aangeboden om erbij te komen en die kwam erbij.”
Wouter: “Met Robert zouden we eindelijk gaan optreden. In Breukelen, ons allereerste optreden, na vier jaar. Alleen begon het zo hard te regenen, dat was een buitenfestival, dat uiteindelijk dat hele feest gecanceld is. Er was een feestbus vanuit Brabant richting Breukelen. Dat was ook het moment dat de band brak. In Breukelen.”
Bas: “We besloten na vier jaar van mensen in werken om ermee te stoppen. Toen hebben we wel nummers geschreven waarvan we het idee hadden dat ze tijdloos waren. De afgelopen vier jaar heb ik steeds vaker geprikt bij Wouter. Maar er was in de privé levens net te weinig ruimte om het weer op te pakken. Vorig jaar raakte ik bandloos, omdat andere projecten gestopt waren, en dacht ik “we gaan dit gewoon doorzetten. Nu of nooit.” Ik kende drummer Hans al en had hem gevraagd, maar met de gedachte dat Hans dat er niet bij kon hebben, naast zijn twee andere bands. Zowaar zei hij “Ja, geinig.” We dachten ook: “Robert heeft destijds het al een keer gedaan, zou hij überhaupt nog bas spelen?” Na twee repetities stond het alsof we al jaren met elkaar spelen, dat was fijn.”

Ik zag vier genres op Facebook: funk, jazz, latin en soul. Ik zie vijf mensen aan tafel, zijn jullie niet bang dat er ooit conflicten gaan ontstaan over welke kant je op gaat?
Hans: “De nummers lijken niet op elkaar, dat vind ik juist de lol eraan. Het is niet zo dat we van de ene uithoek van de jazz naar een of andere occulte of obscure vorm van soul bewegen waar niemand iets mee kan. Het zit dicht bij elkaar.”
Wouter: “Je kunt het zien als invloeden die we implementeren en combineren. De visie achter onze band is om de muziek toegankelijk te houden voor jan en alleman die gezellig een biertje komt drinken in het café. Die moet de muziek snappen en leuk vinden, maar de ervaren muzikant die toevallig aanwezig is en er wel verstand van heeft en ons hoort spelen, denkt: “zij spelen goed!” Daar proberen we een mix in te vinden.”

Luisteren jullie dan ook naar dezelfde muziek, wat zijn jullie invloeden?
Jutta: “Volgens mij niet, haha. Erykah Badu past hier wel in.”
Bas: “Radio 6!” We hebben bepaalde bands die iedereen vet vindt: Sade, Jamiroquai, Moloko, dat soort dingen.”
Robert: “Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen smaak, ik hou bijvoorbeeld heel erg van funk. Dat komt allemaal bij elkaar. Dat is het mooie aan onze nummers, iedereen brengt zijn eigen jus.”
Wouter: “Dat is belangrijk. Ik heb een aantal nummers geschreven, maar het is niet zo dat ik zeg dat iets zo moet. Dan krijgt bijvoorbeeld Robert de vrijheid om de basis in te vullen. Dat houdt het leuk voor iedereen.”
Hans: “Dat is het verschil met jongere bands, ik dacht zelf op mijn zestiende bijvoorbeeld alleen maar aan Therapy? en moest het hard en snel in de bandjes waarin ik speelde. Rage Against The Machine. Er waren maar een paar dingen waar ik naar luisterde. Nu kan ik alles waarderen, van David Bowie tot Sade.”
Bas: “Je zat toen meer in een stroming, in de alto hoek of de skaters. Wij zaten ook allemaal in die jaren negentig rock. Toen ik vijftien was kon ik een Erykah Badu, “van die R&B-muziek”, echt niet waarderen. En nu heel erg.”