Ze staan vanmiddag voor het eerst samen op de planken met Delusionals: Madelon Bruinhof (zang, toetsen), Danielle Bruinhof (gitaar, zang), Hilde van den Hoek (bas), Roxy Walma (gitaar) en Eva de Brouwer (drums). Dat moet super spannend zijn, zeker als het zo vol is in Vulling, we horen dat er zelfs familie uit Haarlem is. De vijf spelen sinds oktober samen en brengen vandaag al acht eigen nummers en twee covers, waaronder Nirvana’s ‘Lithium’. Helaas zijn er microfoon problemen, wat zorgt voor een valse start. Danielle speelt op advies op haar sokken, maar blijft schokjes krijgen van de mic. Jammer, de samenzang van de tweelingzussen Bruinhof zou beter, overtuigender kunnen. We zijn benieuwd naar het optreden op Club 3voor12/Breda op vrijdag 8 april, met het goede geluid in Mezz. Delusionals laat zich inspireren door bands als Radiohead, Nirvana, Paramore, Florence + the Machine en Royal Blood en wil zelf ook een tegendraads geluid maken, met alternatieve rock en grunge als basis. Het is verfrissend dat het tempo niet per se hoog hoeft te liggen en ze niet de makkelijkste rock wegen pakken en soms juist vertragen.

Duke John speelde in januari voor een vrijwel lege Speeltuin tijdens Friday On The Rocks en lijkt ook nu te kampen met weinig belangstelling. Zanger Jannes van Kaam maakt er vooraf grapjes over, maar tijdens de luide soundcheck stroomt Vulling voller met voorbijgangers en terecht: Duke John is de moeite waard. Van Kaam hangt zijn shirt over de microfoon, die nog steeds stroomschokjes afgeeft. Onhandig als je tegen de mic aan zingt. Het is seventies rock vermengd met stevige stoner en vooral een eigen smoel. Soms gaat een nummer langer door dan je denkt, soms zie je het einde van ver aankomen. De chemie op het podium is sterk en er staat een sterke, ingespeelde band. Van oorsprong komen Van Kaam, bassist Tristan van Selm en drummer Jens Wiercks uit Bergen op Zoom, maar omdat ze allen in Utrecht aan het Conservatorium of de Herman Brood Academie studeren, is het meer een Utrechtse band. Helemaal omdat ze vorig jaar de Utrechtse Popprijs wonnen. 

Pigteeth begint iets na half negen in De Speeltuin, het viertal is gekomen om te doen wat daar meestal op vrijdag gebeurt: keihard rocken. Hoewel? Deze grindcore en crust is wel even wat sneller en feller dan een standaard of alternatieve rockband. Gejaagd, met veel emotie in het gezicht van zanger en brulboei Tim, brengt Pigteeth korte en beukende tracks. Het Nederlandstalige nummer is al even onverstaanbaar als de rest van de set, maar dat maakt voor het publiek en het genre niets uit. De band is al sinds 2010 bezig dus weet wat hij doet, dat vindt ook de fanbase, die zich ophoopt vlak voor het podium, nog net zonder pit.

Casper, Mark en Victor van MacSwordfish hebben dit jaar de eer en overduidelijk genoegen om de POBparade af te sluiten in het Hijgend Hert. Het is er volle bak ambiance en veel muzikanten komen kijken hoe het trio het ervan af brengt. Soms zijn dat leden van bands die daar al eerder vandaag speelden: No More Jack, Windup Space en There There, toevallig ook nog eens allen December Tapes vrienden. Volle bak ambiance dus, want naar mate de set vordert, neemt de publieksparticipatie toe. De mix van stoner rock en blues is al jaren een beproefd recept in Breda. Het is toch ook lekker om een vol paasweekend met veel muziek nog even af te ronden met gierende gitaren en opgepompte drums en een biertje? Victor speelt zijn vingers tot bloedens toe en is enorm betrokken met het publiek en gaat een paar keer van het podium tussen de mensen. Tracks als ‘Light Me Up’ en ‘Love Pollution’ doen hun werk als vanzelf en de toegift wordt wat opgerekt. Het blijft gezellig druk, tot na de laatste noten want morgen is het weer dinsdag.