Fake Billy & The False Prophets lopen het podium op en de bandleden gaan meteen los. Drummer Dylan van Meurs ramt nog nét niet door zijn drumstel heen. Dat heeft hij wel een keer eerder gedaan, want het bekken heeft een scheur. De vier bandleden hebben allemaal een snor en dragen kleding uit een ander tijdperk, met name psychedelische printjes en spijkerstof. Het tempo zit er goed in. Mathijs Leeuwis, gitarist, en Martijn Crins, zanger, raggen op hun gitaren. Mathijs en Martijn kijken behoorlijk geconcentreerd naar hun instrument. Bassist Guus van Mierlo maakt een klein foutje en kijkt Dylan aan. De heren schieten in de lach. Telkens weer als ze elkaar aankijken, hebben ze grote lol. Gedurende het optreden wordt de zaal steeds voller. Mogelijk is door het volume van de muziek al van ver te horen dat deze band de moeite waard is.

The Deaf rent zelfs het podium op; ze hebben er zin in. Het keyboard van Mau staat niet stil. Hij trekt en duwt de kast van een toetsinstrument heen en weer. Het is spannend of het ding blijft staan. Later gooit hij met tamboerijnen op het podium. Rockchick Janneke Nijhuijs speelt op de basgitaar en straalt tijdens het optreden. Ze lacht haar tanden bloot, bijna de hele show. Daarnaast is ze er niet vies van om haar rug naar het publiek te keren. Vooral aan het begin van de show staat ze met haar gezicht naar Kit Carerra gericht; de man achter het drumstel. Frans van Zoest, beter bekend als Spike, is niet te missen. Hij springt op het podium en schopt in de lucht. Hij gooit de inhoud van een borrelglaasje achterover en valt dramatisch op de grond. Aan excentriciteit is er geen gebrek. Over de helft van de show roept hij het publiek verder naar voren. Niet veel later begint de eerste moshpit. The Deaf speelt energieke rockmuziek met een grote portie eigenwijsheid.

Gezien: Fake Billy & The False Prophets en The Deaf. Mezz, vrijdag 11 maart 2016.