Met een aantal EP's en een debuutalbum op zak stapt Adam Barnes iets na half vijf, op zijn sokken, het podium van Mezz kleine zaal op. Het publiek kijkt nog niet echt op of om, maar zodra de eerste noot aangeslagen wordt draaien alle koppen dezelfde kant op. Her en der klinkt er een “Ssssssshh” en vanaf dat moment is het doodstil. De uit Oxford afkomstige zanger begint met een klein liedje, waarin hij steeds maar een paar akkoorden aanslaat en het verder doet met zijn stem. De goed gevulde zaal lijkt onder de indruk van het stemgeluid. "You are very quiet" klinkt het na het nummer. En dat is en blijft zo gedurende het gehele optreden. 

Tijdens veel nummers wordt de folkzanger bijgestaan door zijn toetsenist, maar die gaat even naar de kant als Barnes een nieuw liedje wilt spelen dat zelfs hij niet eens kent. Een prater is Barnes niet, hoewel er af en toe best gelachen wordt als hij toch probeert een woordje te doen. Volgens Barnes zelf is deze show de derde van de tour en wordt het later in de tour alleen maar erger, dus qua inleidingen zouden wij zelfs een hoogtepunt mee maken. De Engelsman is hiermee een typische singer-songwriter, die liever zijn verhaal vertelt met zijn muziek en zijn songs voor zich laten spreken. En dat mag. Terwijl de regen tegen de ramen tikt genieten de bezoekers van zijn veelal 'sad love songs', want echt vrolijke nummers vinden we niet terug in zijn repertoire.

Misschien is zijn werk op een gegeven moment allemaal een beetje van hetzelfde, dus meer variatie was gewenst geweest. De nummers met net wat meer pit mochten er namelijk zijn, dus die schaarse momenten hadden wat meer benadrukt mogen worden. Maar ach ja, het publiek lijkt daar helemaal niet zo over te vallen dus feliciteert Barnes ze met “You were lovely then and you're still lovely now. Congratulations on that." Breda en Adam Barnes lijken in ieder geval een geslaagde match zo op Valentijnsdag.

Gezien: Adam Barnes. Mezz kleine zaal, zondag 14 februari 2016