Mijn hoogtepunt van 2016 vond al plaats in de eerste maand van dit jaar. De Staat met Jo Goes Hunting in een uitverkochte grote zaal van Mezz. De Staat is een van de vetste live bands die ik dit jaar heb gezien. Jo Goes Hunting was een passende opener voor de band en verraste mij ook aangenaam. Een van mijn favoriete songs van dit jaar, ‘Time Will Get Us Too’ van het succesvolle album ‘O’, was live nog indrukwekkender dan op de plaat. En uiteraard de draaikolk die iets te groot bleek te zijn voor de grote zaal van Mezz. Witchdoctooooooor!

Op de tweede plaats De Likt die op Breda Barst én tijdens Serious Request in het 3FM Clubhuis bewezen dat het niet uit maakt hoe groot het podium is, het dak gaat er toch wel af. De interactie die frontman Jordy Dijkshoorn heeft met het publiek is fantastisch om te zien. De stevige beats en catchy hooks van John van Beek en Giorgio Kuiper maken het feest compleet. Ja dat bedoel ik!

Als derde hoogtepunt blik ik terug naar de show van 45ACIDBABIES tijdens Popronde. Breda Barst hostte toen weer een stage in Café SamSam. De muziek die de vier muzikanten van de Herman Brood Academie maken, is erg verfrissend en vernieuwend vergeleken met al het andere dat er dit jaar tijdens de Popronde te zien was. Ik verwacht dat we nog wel wat van de band mogen verwachten de komende jaren!

De Likt staat op nummer één. Waarschijnlijk omdat deze act op Breda Barst me het meest heeft verbaasd. Ik luisterde hiervoor zeer weinig naar vieze, Nederlandse teksten die het publiek ingespuugd worden, maar wat blijkt: het is om van te genieten. De humor, dansbaarheid en energie van De Likt is meer dan goedgekeurd. Het duurde niet lang voordat ik besloot om mijn notitieboekje weg te stoppen en overstapte op participerende journalistiek.

Voor mijn tweede favoriet gaan we terug naar februari en bevinden we ons in een studentenkamertje. Stukafest is alweer een tijdje terug, maar het solo-optreden van Flip Noorman heeft me achtergelaten met een zwak voor de man met de woeste krullen en kwaadaardige maar poëtische teksten. Ik pleitte bij de redactie niet zomaar dat ik Flip en zijn Noormannen moest en zou recenseren op Breda Barst – met een overdosis van enthousiasme bij terugkomst in onze redactietent.

Dit is het moment waar ik bepaalde acts buiten het bootje moet laten vallen. Ik had niet verwacht dat ik een show van bijna twee uur zonder vocalen kon waarderen, maar toen kwamen Lucky Chops. Ook staan de roze glittermicrofoon en de grunts van de zangeres van Sisters Of Suffocation in mijn geheugen gegrift, maar ik geef de volgende alinea aan Handsome Poets.

Misschien speel ik een beetje vals, want ik vond Handsome Poets op Breda Barst niet een beste act, maar tijdens het krabbelen van geheugensteuntjes bedacht ik me hoe fantastisch het werk is dat ik doe, hoeveel energie ik krijg van het toejuichen of bekritiseren van beginnende en niet-zo-beginnende bands, van snelle deadlines en spelen met woorden. Ik was en ben verliefd op dit moment, ja, inclusief de kriebels. En dit gevoel, dit moment, daar hoort Handsome Poets bij.

Dit jaar is het voor mij wat rustiger geweest en heb ik voor mijn gevoel meer werkzaamheden achter de schermen uitgevoerd. Een jaarlijst maken, blijft altijd lastig, deze keer dus ook…

De gratie, kracht, schoonheid en agressie van IZAH
In januari 2016 stond deze  leeuw in de kleine zaal van Mezz, samen met The Fifth Alliance. Een avond waar je niet over voorprogramma en hoofdact praat. IZAH is een krachtige band die verschillende stijlen door elkaar gooit. In de basis dikke sludge, tussendoor vindt men een vleugje black metal, hardcore en ambient. Die avond was indrukwekkend, naast de dikke rook hing er ook een ietwat zwaarmoedige sfeer, die overigens goed bij de muziek van de gehele avond paste. Waarom juist IZAH is bijgebleven? Omdat het een band is die muzikaal gezien enorm ontplofte op het podium. De zang die binnendrong tot diep in je ziel, de beelden achter op het scherm zorgden voor chaos, wat samen met de noise-geluiden een grimmig sfeertje gaf. Normaal gesproken zou ik hard wegrennen voor de leeuw als roofdier, maar voor IZAH blijf ik graag staan, om volledig verslonden te worden door hun muzikale klauwen.

Power + techniek = Soliton
Een band die niet veel poespas naast muziek nodig heeft. Geen heftige jumps of andere uitbundigheid. Nee, ik heb het niet meer over IZAH, maar over Soliton. De muzikanten treden met tussenpauzes op, vloggen (Lijf) zo nu en dan eens over de werkdag of over whisky proeven. Als ze op het podium staan, dan staan ze stevig. Technisch en strak. Met een juiste dosering aan power en vocaal drama. Geen standaard ritme, wel een vet strakke dubbele bassdrum die je - ook al ben je geen drummer - duidelijk kan horen. Op een of andere manier heeft Soliton sinds hun debuut (2013) iets opvallends, wat dat exact is weet ik eerlijk gezegd ook niet, maar dat is misschien ook wel hun kracht. Een bepaalde aantrekking die je meeneemt en opslokt.

It It Anita, lekker vies en vies lekker
De Spaanse kraag op Breda Barst, een concert waarbij ik - in al mijn enthousiasme - mijn oordoppen vergat. Helaas was links vooraan staan géén optie. De gitaren schreeuwden door de tent waarna mijn oren smekend vroegen om rust en oordoppen. It It Anita zorgt naast muziek ook voor een fijn stukje entertainment. De drummer verhuist zijn drumstel naar het midden van de tent om vervolgens bijna door zijn snaredrum te slaan. Doordat de Luikse muzikanten de spanning opbouwen naar telkens een explosief moment blijft het lekker om naar te luisteren en te kijken.

Stiekem is het toch niet gelukt om mij te beperken tot drie bands, want Tourist LeMC, Glints, The Fifth Alliance, Grift, Asgrauw, Hekel en Tom Neven verdienen ook een eervolle vermelding…

The K. op Breda Barst
The K. is een Belgische band die gaat voor ‘pur et dur’, puur en hard, en zich het best thuis voelt bij spelen in kraakpanden door heel Europa. Als er dan na drie nummers in de Spaanse Kraag nog geen reuring of pit is, terwijl je een opvolger van Raketkanon verwacht, dan is dat een kleine teleurstelling. Maar!
The K. geeft niet op en zonder noemenswaardige aanpassing komt toch een mosh pit op gang, klimt zanger en gitarist Sebastien von Landau uiteindelijk in de paal met zijn onderbroek half op zijn kont, hangt zijn gitaar om de nek van een meisje vooraan en verhuist drummer Sigfried Burroughs met drumstel en al naar het midden van de tent. De Spaanse Kraag is dan vol en helemaal om, zwetend en met gelukzalige glimlach. Pure energie en keiharde liefde.

Hannah Epperson bij Onderstroom Breda
Nog meer liefde: wat was Hannah Epperson met drummer Jason Burger indrukwekkend. Dat vond ik niet alleen, iedereen in De Avenue luisterde ademloos, zo stil dat Epperson vroeg of we er nog waren. Ik schreef: “wat ontstaat, zet de tijd even stil” en zo voelt het nog steeds. Luister maar naar haar prachtige debuut ‘Upsweep’. Hopelijk snel nog eens in Breda, de kans is echter groot dat de ster van Hannah Epperson snel zal stijgen.

Maurits Pauwels voelde in Mezz Kleine Zaal “geen showbizz gezelligheid,” maar het was gewoon gezellig. Ook al was de kleine zaal nog niet halfvol. In 2014 stond Mauro Pawlowski al in mijn lijstje met Gruppo di Pawlowski tijdens Mauroworld. In 2012 had ik mijn lijstje al ingeleverd toen we op eind december al een glimps van Maurits Pauwels zagen bij V00d00 GOLD. Ik ben fan en schreef een recensie voor liefhebbers, met veel titels en verwijzingen, want tja… zelfs in het Nederlands is het genieten van wat Pawlowski nu weer heeft bedacht.

Eervolle vermeldingen: Breda Barst waar we weer live verslag konden doen, het Lili Grace interview met de zusjes Bogaerts in Antwerpen en hun Ik Zie U Graag tip High Hi waar Lili Grace ook een tof optreden had. Al die zuiderburen! Capsule tijdens Cultuurnacht Breda, Flying Horseman, Tip Toe Topic, Bert Dockx solo met ‘Strand’ tijdens Rauw Hees Teder, Krankland (in Mezz en bij Overslag Festival), Ramona en Inwolves, Elefant, Hypochristmutreefuzz, CandleBags, Damn Noir en The Germans bij Onderstroom Breda. Club 3voor12/Breda met Vuig, Delusionals en De Eerste De Beste en met AbSoulute, Rank & File en Passing Goat. Het Surf & Turf Outdoor festival. Boytoy bij Grey in Electron. Het Overslag Festival, Stukafest, de twintigste POBparade en Popronde Breda en stiekem nóg meer... Voor een slecht muziekjaar was er toch veel om live van te genieten! Dat blijven we in 2017 graag voor je doen.