DE ACT
Op het podium staat een houten instrument met hamers en geroeste kettingen. De bandleden dragen kledingstukken gemaakt van vuilniszakken en de kinderen die het podium oplopen, delen deze kledingstijl. Het eerste nummer is 'Ik Heb De Macht'. De kinderen zingen verlegen mee. Het is ook wel heel spannend, voor zoveel man optreden. Flip oogt als een dictator. Met zijn woeste krullen en dikke wenkbrauwen schreeuwt hij de one-liner: "Ik heb de macht!". Bij 'Make-Up' vraagt hij het hele publiek te kreunen. Hij wil een gezamenlijk orgasme. Het publiek lijkt zich er ongemakkelijk bij te voelen en reageert matig. "Is dit een orgasme in Breda?", vraagt hij verontwaardigd. In een ander nummer zingt hij dat er niets zo democratisch is als groepsverkrachting. Mensen kijken elkaar raar aan. Voor de meesten is de poëtische grofheid van Flip nog onbekend.

HET BARSTNUMMER
De afsluiter is het Barstnummer. Er staan tientallen kinderen op het podium in vuilniszakklederdracht. Het martelinstrument klinkt als boem-tik boem-boem-tik. De kinderen zingen teksten over glazen vullen met knoflook en een dode bruidegom. De vuurkanonnen staan al de hele tijd ongeduldig te wachten om te mogen spuwen. Een van de kinderen zegt: "Ik wil vuur." "Zijn we Rammstein ofzo?," reageert Flip. Het vuur springt uit de kanonnen. Daarna vervolgt het nummer. "Beter dwaas dan dwars wanneer Breda Barst."

HET PUBLIEK
Best een goede publiciteitsstunt, al die kinderen op het podium. Alle ouders, broertjes en zusjes staan naar het podium te kijken. Bij sommigen bezoekers zijn beduusde blikken. Flip zijn manier van schrijven en optreden is nou eenmaal een beetje wennen.

CONCLUSIE
Flip is een baas. De kracht in zijn nummers is zo identiek, het zet je echt aan het denken. Deze poëet-muzikant zet met zijn Noormannen een show weg waar zo veel gebeurd, dat woorden te kort schieten. Je moet het meemaken.