Plague opent de avond. De eerste tonen komen nog maar nét uit de versterkers en de lange haren van de bassist en gitarist vliegen al in het rond. De riffs zijn erg snel, de grunts zijn slomer. Dit zorgt voor een beetje diepte in de muziek. Vocalist Lodewijk van Doorn stapt van het podium af en schreeuwt in de gezichten van een aantal bezoekers. Zodra hij weer op het podium staat zet hij een carnavalsmasker van Satan op met bijpassende hoorntjes en drietand. Plague zorgde voor een lekkere warming-up van de avond.

De dames van Sisters of Suffocation spelen daarna. Vocaliste Els Prins staat met haar roze glitter microfoon en Frozen bidon te wachten op het startsignaal. Zodra ze haar strot opengooit komt daar een heel lage grunt uit, net zoals bij een man. Ze wisselt af met screams. Els kijkt alsof ze bezeten is: haar ogen naar boven gerold, haar mond alsof ze je wil oppeuzelen. De gitariste, Simone van Straten, glijdt soepel met haar vingers over de hals van haar gitaar. Ze lacht er lief bij. Elke tel die Sisters of Suffocation spelen, klinkt als een geheel. Het is overduidelijk dat deze vrouwen ontzettend veel pit hebben.

Apophys is de laatste band van deze Thrashbangers Night. Alles op het podium is zwart, behalve Mickeal Schuurman z’n basgitaar. Michiel van der Plicht is bijna niet te zien door zijn uitgebreide drumkit. De instrumenten klinken ontzettend laag en de riffs zijn vreselijk snel. Kevin Quilligan heeft zijn ene hand de microfoon, met zijn andere hand maakt hij krachtige gebaren. De spotlichten verplaatsen zich vlot over het podium heen waardoor het podium een magisch gebied lijkt. Het is duidelijk dat de meesten voor dit optreden zijn gekomen want het publiek gooit hun haren alle kanten op.

Gezien: Plague, Sisters of Suffocation en Apophys. Zaterdag 30 april in Mezz Kleine Zaal.