Het groeiende succes van Lili Grace

Vlaamse zussen terug in Breda voor Ik Zie U Graag

Interview: Daniël Hereijgers ,

We vonden het podiumdebuut van Lili Grace in november bij Onderstroom Breda in Brandpunt supertof. Ik Zie U Graag vond dat ook en nodigde de zusjes Nelle en Dienne Bogaerts uit voor het festival, op zaterdag 23 april. De jonge twintigers komen uit Vlaamse Ham en speelden in 2012 de finale van Humo’s Rock Rally, de talentenjacht die dit jaar twintig jaar bestaat. In tegenstelling tot andere deelnemers van hun lichting brachten de zusjes Bogaerts pas in 2015 de eerste EP uit, ‘Lili Grace’. Ze brengen tweestemmige songs begeleid op cello, toetsen en elektronica. Langzaam, maar zeer zeker gaat Nederland ook voor de bijl, een kennismaking.

Het was een enorm succes bij Onderstroom Breda, heeft dat jullie ook verrast?
Dienne: “Het succes heeft ons enorm verrast. We kwamen daar aan en we hadden er nog nooit gespeeld en dat was gewoon helemaal vol. We hebben heel veel zin om op Ik Zie U Graag te spelen.”
Nelle: “Toen we daar aan kwamen, zat de sfeer direct goed. Op een of andere manier kun je voelen wat voor show het gaat worden. Alles was in orde, de mensen waren plezant.”
Dienne: “We hebben lekkere chocolademelk gekregen toen we aan kwamen. Het was toen ook heel koud. Dat zaaltje was kei intiem en had een donker kantje. Het klopte met wat we zijn en wat voor muziek we maken, het past bij ons. En dan hoorden we ook nog dat het uitverkocht was. Toen hadden we zoiets van “Wat? Uitverkocht?” Dat was wel heel, heel tof! Het was spelen en knallen.”

Daarna kwamen jullie steeds meer in Nederland, met My Baby en Grasnapolsky. Hoe zijn de reacties tot nu toe?
Dienne: “In Nederland is het echt fantastisch om te spelen. Die zijn altijd zo spontaan tijdens onze shows. Heel open, ze zijn aandachtig en zijn stil. Wij hoorden van Belgische bevriende bands dat Nederlands publiek wel eens kan babbelen of iets meer babbelen dan Belgisch publiek, dat heel stil kan zijn. Voor ons is het een supergoeie ervaring geweest. We spelen graag in Nederland.”

In het vroege begin, nog voor de Rock Rally, maakten jullie ‘kampvuurliedjes met piano en cello’? Heel iets anders dan waar je nu staat, jullie willen je steeds ontwikkelen.
Nelle: “Je hebt altijd een bepaald doel waar je heen wil. Nu hebben we ook een bepaald idee. Toen was het idee anders.”
Dienne: “We zijn een band die constant evolueert.”
Nelle: “Toen we onze EP hebben gemaakt en we hem live gingen brengen, hadden we een idee van hoe we op het podium willen staan. Dat hebben we heel goed kunnen realiseren, maar nu hebben we dat gehad en nu willen we ons terug gaan ontdekken.”
Dienne: “We vernieuwen veel, omdat we daar veel nood aan hebben, we verlangen daar ook naar.”

Zijn er bands die je inspireren?
Dienne: “Bij mij is dat heel uiteenlopend. Ik kan van een simpele beat die ik hoor op een feestje ’s nachts geïnspireerd raken, of van een zanglijn die ik hoor. Dat is niet echt een band, maar triggers die ik krijg. Of een bepaalde kick waarvan ik denk “dat kan heel goed zijn in dat nummer met die snare van ons, met die cello vibe.” Zo denken wij.”
Nelle: “Als je een optreden ziet van Steak Number Eight en de kracht en de power en de energie die daar op het podium is dan denk ik: “amai, dat wil ik ook.”

Zo’n donker zaaltje dat vol staat, is tof, maar denken jullie ook groter? Zie je jezelf al op main stage staan op een groot festival?
Beiden: “Absoluut”
Dienne: “Ik vind dat wij dat mogen zeggen. Ambitieus zijn is niet erg. Dat is iets in ons achterhoofd waar we naar toe aan het werken zijn. Dat is een van onze grootste dromen nog.”
Nelle: “Van mij moet dat niet direct gebeuren hè? Ik voel wel dat we daar klaar voor zijn. Als die kans nu komt, zouden we dat zeker niet slecht doen.”
Dienne: “Wij zijn daar wel nuchter over, op ons tempo zoals we nu bezig zijn, gaat het eigenlijk al heel vlot. Er is iets aan het gebeuren rond Lili Grace. Als dat nu binnen lange tijd is dat we onze droom echt kunnen verwezenlijk… Dit is eigenlijk al wat we heel graag willen doen. Laat ons maar gewoon op het gemak verder doen.”

Is dat ook de reden dat de EP op zich liet wachten, terwijl andere bands uit de Rock Rally al sneller dingen uitbrachten?
Dienne: “Wij waren er toen nog niet klaar voor om iets uit te brengen. Wij waren totaal niet bezig met songs maken, we waren alleen maar bezig met soundscapes maken. We wilden wel iets uitbrengen waarvan we vonden dat het vooruitgang was na de Rock Rally. Sinds de vorige EP is uitgekomen, zitten we echt in een drive. We zijn in een bepaald ritme gekomen van verder schrijven, verder creëren, bedenken hoe we het live doen. We spelen heel coole shows, we kunnen heel vette dingen doen. Er is een publiek dat naar ons komt kijken, dat ook keileuk is. Ja, ik vind het niet erg dat we er zo lang mee hebben gewacht. Ik denk dat wij op ons gemak de tijd hebben genomen om te kijken hoe je een goeie song maakt en hoe we dat mooi inkleden zodat het echt Lili Grace is.”

Op de zondag van Ik Zie U Graag nodigen ze finalisten van de huidige Rock Rally uit om zich te presenteren. Had dat in 2012 ook iets voor jullie geweest, om dan al in Nederland te spelen?
Dienne: “Ik denk dat je dan zo enthousiast bent en in zo’n vibe leeft. Als je in de Rock Rally zit dan zit je in een periode met een finale op het eind, met tien andere bands in zo’n roes samen. Je leert mekaar kennen, word kei dikke vrienden met die andere bands, dat is superleuk. Ze nodigen je uit, kom eens in mijn studio kijken, werkt samen. Dat is allemaal super, je krijgt heel veel aandacht. Alles wat je dan in je handen krijgt, neem je gewoon.”
Nelle: “Door die aandacht denk je ook “we zijn keigoed bezig, dit is het gewoon.” Terwijl als ik er nu op terugkijk, dat was nog maar het begin eigenlijk.”
Dienne: “Die bands worden sowieso keigoed gecoacht ook. Je moest het wel allemaal zelf doen, de muziek natuurlijk. Je krijgt coole kansen. Die muzikantendag, dan de show in de AB, je wordt gevolgd door Canvas. Studio Brussel kijkt daar ook naar. Als je dan de kans krijgt om daar te gaan spelen, je doet dat gewoon. Alle exposure is goed. Al is het maar één kerel die je naam onthoudt en dan binnen een paar jaar nog eens komt kijken als je een show in Nederland speelt, dat is gewoon goed. Nu in Nederland krijgen we keiveel likes op Facebook erbij, er zijn veel mensen die de cd komen en die achteraf komen zeggen “Waarom kennen we jullie nog niet? We gaan jullie volgen.” Heel dedicated, heel leuk.”

Andere artiesten die jullie tof vinden van het Ik Zie U Graag affiche?
Dienne: “Alles eigenlijk. Dez Mona is fucking awesome.”
Nelle: “Ja, dat zijn keigoeie namen. Bazart en Faces On TV.’
Dienne: “High Hi is een van de coolste bandenvrienden die wij hebben, heel fijne mensen. Het zijn drie vrienden van ons: een drummer, een meisje dat gitaar speelt en ook zingt, een heel knappe madam en een bassist en die hebben gewoon een heel toffe sound en heel veel energie en dat vind ik belangrijk op het podium. Ik vind het niet zo leuk om te kijken naar mensen die stil staan. Dan moet het echt wel kloppen in de muziek. Als ze een groove schema hebben waarop je kunt bewegen dan vind ik het jammer als er niks leeft op het podium. Er moet iets leven. High Hi leeft keihard.”
Nelle: “Bij hen zie duidelijk dat als ze beginnen, ze dan direct in een wereld of cocon gaan. Ik vind dat plezant om naar te kijken bij een band.”
Dienne: “Dat hebben we bij Dez Mona ook, die zitten ook volledig in hun ding. Dat vind ik het mooiste om naar te kijken. Die maken iets samen en die brengen dat over en dat voel je heel hard als kijker. Dat vind ik heel tof. Ik kijk er erg naar uit, er spelen veel vrienden.” 

Lili Grace speelt zaterdag 23 april op Ik Zie U Graag, het Belgenfestival van Nederland met onder andere High Hi, Dez Mona en Black Box Revelation.