Op jullie website zeg je over het album: “Music is my way to stay ahead of my personal ghost on the highway.” Alsof je een spook voor wilt blijven dus, welk spook is dat?
“Ieder heeft zo z’n demonen uit het heden of verleden waarmee hij of zij in het dagelijkse leven een weg moet zien te vinden. Ik heb zo de mijne. Spoken die altijd in mijn ooghoeken hangen. En dat drijft mij er toe om muziek te blijven maken en dat op een bepaalde manier te doen. Dat is voor mij de vorm die ik altijd heb gekozen om die demonen of spoken een plek te geven en het leven dragelijk te houden. Of dat de juiste vorm of keuze is, wordt dan ook weer een spook enzovoort…”

Sinds heel kort heeft Gingerpig een nieuwe bassist: Daniele Labbate.“De zwijnerij is terug in de varkensstal.” Wat maakt zijn geluid zo passend? Hij speelt bij Gingerpig en bij Orange Grove waar hij al bij zat?
“Zijn geluid is behoorlijk vintage. Maar het zit hem vooral in zijn spel en muzikale persoonlijkheid. Hij is een enorm flexibele bassist, eentje die constant het juiste voor het moment zoekt. Zijn invulling is niet een vastgelegde, maar wel een die hoorbaar maakt dat hij heel goed aanvoelt wat onze muziek nodig heeft. Vrij, improvisatorisch en goed gefundeerd in de trio invulling uit vergane dagen. En dat is wat ik van het begin af aan in een bassist heb gezocht. Vorige bassisten wisten daar maar voor een deel gehoor aan te geven. Het doel is altijd geweest het soort invulling wat je bij Cream of bij de Jimi Hendrix Experience hoort. Vrij en losjes. En Daniele heeft dat zondermeer in z’n spel.”

Jullie hebben in januari getourd in Spanje, hoe is het nieuwe werk daar onthaald?
“Met enthousiasme en ontzag. Men heeft daar heel goed in de gaten dat wat zich op het podium afspeelt geen gepruts of geposeer is. Gingerpig is geen formule, geen concept of hip- dan wel stoerdoenerij waarbij het juiste jasje, de juiste coiffure en gezichtsbegroeiing de muziek moet ondersteunen. Wij zijn met musiceren bezig en live is dat overduidelijk. Het nieuwe werk bevestigt dat nog eens te meer en dat snapt ons publiek heel erg goed, of het nou in het buitenland is of hier.”

Ik zag al lovende recensies van de pers uit Duitsland ook op jullie Facebook pagina, daar valt Gingerpigs muziek misschien wel het best?
“Niet alleen uit Duitsland hoor, maar dat waren wel een paar hele mooie die we graag delen. Duitsland is zeker een belangrijk land voor ons. Rock-publiek en -pers wordt daar graag uitgedaagd en voelt zich ook door onze songs uitgedaagd. Mensen die graag middels voorgekauwde hap voorgeschoteld krijgt wat ze mooi of tof moeten vinden, zullen niet zo snel positief op ons reageren. Geef je een album graag wat tijd en wil je graag wat langer plezier hebben van een plaat dan zijn wij wel iets om je tanden in te zetten. Een aantal Duitse, maar ook Nederlandse, Spaanse en Vlaamse recensenten herkent dat op onze platen en pikt dat op.”

Hoe tof was het om te zien dat je het budget voor de opnames via Kickstarter crowdfunding voor elkaar kreeg? Dat gaf vast een lekker gevoel?
“Natuurlijk voelt het goed dat er mensen zijn die een plaat van je willen en je productieproces willen steunen. Maar als voldoende mensen nog gewoon fysieke producten zouden kopen dan had dit niet nodig geweest.”

Ik zag ook dat jullie naast het nieuwe werk ook oudere nummers op een manier gaan spelen die we nog nooit hebben gehoord. Kun je daar al iets over verklappen?
“Ja we hebben een nieuwe bassist haha! Een die weer een andere invulling geeft aan het materiaal. Zelfs andere bas arrangementen, iets wat bij Maarten (Poirters red.) en mij weer nieuwe benadering losweekt, weer een andere band dus en toch ook niet. Verwacht geen totaal andere invulling van de nummers, maar wel een totaal nieuwe groove en feel, vers enthousiasme, een groot klinkend en lekker swingend Gingerpig.”