Met enige vertraging komt Vagabound met het derde album ‘More Lectures On Escapism’, voorzien van prachtig artwork en 16 nummers. Het album volgt na debuut '…of memories and dreams' uit 2006 en 'Right Into The Blue' uit 2009. Het merendeel van de nummers is geschreven door zanger en gitarist Mario Petrus.

Met dit album nemen de muzikanten je mee in hun avontuur. Liedjes die gaan over (verloren) liefde, dood, eenzame tijden en goed en kwaad. De keuzes die je maakt in het leven en de consequenties hiervan. Vagabound is eerder omschreven als doomfolk en laat misschien menig hart beven. Toch zal elke luisteraar zich er in kunnen vinden, we kennen immers allemaal de tweestrijd: de duivel op je linkerschouder en een engel op de rechter. 

De intro van enkele seconden gaat vloeiend over in het volgende nummer en wanneer je een paar nummers verder bent, voelt het alsof je op weg bent in een muzikaal boek. De weg die je bewandelt, is prettig. Krachtige woorden worden lieflijk wanneer zangeres Birgit haar serene stem laat horen in onder andere ‘Once Upon Eternity’. Een mooie combinatie die prettig klinkt en je even wegtrekt uit de dagelijkse sleur. Het album heeft een goede balans en verveelt niet. Het is niet te dromerig en zet je op het juiste moment weer met beide benen op de grond. 

Een folklorische sound met metalinvloeden: een aparte, maar spraakmakende combinatie. De wereld van muzikale (woord)kunstenaars heeft er een aanwinst bij: Vagabound. 

Favorieten: 'So Far, So Gone', 'Ruby’s Diamond', 'All About Her' en 'Once Upon Eternity'.