The Elementary Penguins zijn heren die in één liedje rauwe maar toch zuivere klanken plus vrolijke 'oehtjes’ kunnen neerzetten. Ze betreden het podium met bier en thee in hun handen ‘’I’m gonna drink this tea because it appears to be good for your voice.’’ Engelse zanger Dale Wathey heeft zijn stem namelijk extra nodig in het nummer 'Magic': een hoge zangmelodie met een groovende begeleiding. Na dit nummer slaat hij gelijk een biertje achterover als voorbereiding op 'Night Of All Nights', een wat duisterder nummer. Zanger Dale trekt de aandacht met zijn zuivere stem, maar gitarist Sjap Kooistra steelt daarnaast graag de show met strakke gitaarsolo's.

De drummer (Maurits Huijgen) neemt de commerciële taak op zich. "Iedereen heeft ons album natuurlijk al aangeschaft. Maar voor de enkelingen, waarschijnlijk twee à drie mensen, die nog geen album hebben: we verkopen na de show uiteraard albums!" Drummer Maurits doet er nog een schepje bovenop met dingen die stiekem iédere show worden gezegd, zoals: "Fijn dat jullie er allemaal zijn, hadden we echt nooit verwacht." Of: "Kunnen jullie niet wat meer dansen?" En als klap op de vuurpijl: "Kom eens wat meer naar voren!" Frontman Dale roept uit het niets "Suzanne?! Suzanne waar ben je?" Helaas is er geen Suzanne, dus geen ode aan een fangirl uit het publiek. Toch spreekt het nummer ‘Suzanne’ het publiek wel aan, iedereen doet een stapje naar voren en begint beweeglijker te worden. 

Er is ook ruimte voor teleurstelling. Al snel worden de laatste twee nummers aangekondigd: 'Dance Floor' (wat eerst 'Everybody Knows My Name Especially On The Dancefloor' heette, maar dat was overduidelijk een te lange titel) en 'Pitch Black'. Deze levendige band is niet onuitputtelijk. Verslagen hangt de drummer over zijn drumstel en de gitarist wappert af en toe met zijn lamme hand. Gelukkig doet dit niet af aan de kwaliteit. 

Gezien: The Elementary Penguins. Mezz Kleine zaal, zaterdag 7 februari 2015.