Als je naar de agenda van traumahelikopter kijkt, kun je niet anders concluderen dan dat de garagerockband hard gaat: de Noord-Groningse band is al welkom bij een handjevol festivals en stond eerder deze maand op Britse, Spaanse en Engelse podia. Vermoeid zijn, kennen deze jongens echter niet: zo bewijzen ze ook in Mezz Kleine Zaal. “Hier, deze zijn voor jullie, van onze tour! Koop er maar wat bier van”, grapt zanger Mark Lada. Hij pakt wat consumptiebonnetjes uit z'n strakke broekzakken en smijt ze de lucht in. De bonnetjes fladderen het verbaasde publiek in. Hijgend grijpen jongeren om de bonnetjes te vangen, terwijl Roel van Merlot alweer aftikt voor het volgende nummer.

Zij aan zij staat de drummer met gitarist Daan van Dalen en zanger/gitarist Mark Lada het zweet van zijn drumstel te spelen. Drummen doe je niet zittend, omringd door acht trommels, een hi-hat en vijf bekkens; maar staand met simpelweg een bekken, floortom en snare. Rechts van hem werkt Daan, soms op z'n knieën, de solo's af, terwijl Mark met zijn gitaar en microfoon boven het geluid probeert uit te zingen. De korte, onopbouwende punknummers worden in hoog tempo afgewerkt, met een flinke dosis rock 'n roll. De energie die ervan afspat, wordt binnen no-time door de voorste groep Bredase jongeren opgevangen. Ze beuken en springen zich van links naar rechts door de zaal. Een optreden van traumahelikopter is niet compleet zonder een traditioneel crowdsurf-momentje voor Mark Lada. Onaangekondigd laat hij zich naar achter vallen en wordt hij letterlijk op handen gedragen door het publiek. Er zijn te weinig mensen om hem al gitaarspelend door de hele Mezz Kleine Zaal te laten gaat, maar het wensenlijstje voor vanavond is afgevinkt. Nog even een toegiftje en traumahelikopter is na een uur klaar: met nummers van twee minuten mag je niet meer verwachten.

Gezien: traumahelikopter. Mezz Kleine Zaal, zaterdag 31 mei 2014.