Zodra Delouise het podium betreedt, wekt zij de interesse van het publiek. Haar uitstraling komt soms wat bescheiden over, maar ze is in ieder geval een opvallend positieve verschijning. Met haar twee medemuzikanten start zij haar set met een nieuw liedje dat niet op haar laatste album ‘Lay Low’ te vinden is. Meteen valt op dat Wies, geboren in Breda en nu wonend in Rotterdam, een vol stemgeluid heeft. Bovendien weet ze haar stem perfect te gebruiken om haar songteksten wat vertellend over te laten komen. Het is niet helemaal duidelijk of dit ook de bedoeling is, echt veel contact met het publiek maken de muzikanten niet. Ze houden het klein, dicht bij zichzelf, met hier en daar een onderonsje. Dat lijkt overigens niemand in het publiek een probleem te vinden, want iedereen luistert aandachtig en wacht geduldig af, bijvoorbeeld tijdens het stemmen van de ukelele.

Een enkele keer wordt een liedje geïntroduceerd. De introductie van het liedje ‘Lay Low’ maakt nieuwsgierig naar het verhaal erachter. De inspiratie van dit liedje haalde Peeters namelijk uit haar eigen winkel ‘Rock ’n Rommel’. Het was een winkel waarin kunst, muziek en tweedehands kleding gekocht kon worden, “een idealistisch plaatje wat helaas meer kostte dan het opleverde”, vertelt zij. Als het ‘mislukken’ van de winkel bijgedragen heeft aan haar nieuwe album, dan heeft het nog niet zo slecht uitgepakt. Wellicht is haar liedje ‘Like Blood Through Your Vains’, een lied over heimwee, achter de toonbank geschreven. Over de titel van ‘Everytime’ is ze nog niet helemaal tevreden. Een enkele verbetersuggestie uit het publiek dekt de lading van haar song niet, maar ze kan er wel hartelijk om lachen.

Delouise brengt wellicht niet voor elk wat wils, maar brengt wel met overtuiging een geheel eigen stijl met een eigen verhaal. Ook in de cover ‘I Never Will Marry’ komt haar bijzondere eigen geluid goed tot zijn recht.

Gezien: Delouise. Mezz Kleine zaal, zondag 16 februari 2014.