In deel 1 kon je lezen hoe Coumans begon met het uitbrengen van verzamellp’s uit exotische landen. In 2010 koos hij er na een tip van Rotterdammer Hans Tweedehands voor om nieuwe bands uit te brengen, op gelimiteerde vinyluitgaves. We laten Coumans daar meer over vertellen, omdat elke uitgave zijn eigen verhaal heeft. En hij hoe het label Grey (Past) Records wil laten groeien.
Wat was het eerste bandje dat je uitbracht? Was dat een band van jezelf?
“Ik heb vroeger in de Four One And Only’s gezeten. Ik denk de Bredase band met de grootste vinyl output aller tijden. Drie lp’s, ik denk tien singles, drie cd’s, dat kunnen weinigen navertellen. De eerste hebben we in 1986 uitgebracht omdat ik een girorekening opende. Kreeg je vijf cheques van tweehonderd gulden. Precies genoeg om dat singletje te maken. Met de gedachte: “Dat verdienen we wel terug, weet je wel.” We brachten het in maart ’86 uit en rond mei, juni hadden we er twintig verkocht. Kregen we allemaal schuldeis-brieven. En ineens draaide John Peel het singletje. Die dj uit Engeland begon hem te draaien, in Engeland ook. Toen kregen we opeens allemaal optredens overal en kwamen we op tv bij ‘Jonge Helden’ van de VPRO en toen explodeerde de hele boel. En kreeg ik mijn geld terug, gelukkig. Voor Bredase begrippen hebben we het heel erg goed gedaan. Ik heb in meerdere bands gezeten zoals The Melting Eskimo’s… Heel veel leut gehad.”
The Skywalkers
“De eerste release van een nieuwe band die ik deed via het label, was Skywalkers, met Jacco Gardner en Hugo van de Poel. Ik zat een beetje op MySpace te zoeken en dacht: “Hé, dat lijkt een beetje op een lo-fi-achtige versie van The Zombies gemengd met Sebadoh. Gekke lo-fi-dingen, gewoon echt heel tof.” Ik heb ze mijn voorstel gemaild om een LP te maken en dat wilden ze. Ik kreeg de spullen gemaild en wist een kunstenaar die goed hoezen kon maken en het is echt een prachtige hoes geworden. Die LP kwam uit in 2010 en er gebeurde helemaal geen fuck natuurlijk. Het is ook heel moeilijk om in bladen te komen en de De Wereld Draait Door, daar ligt zo’n beetje de Siegfriedlinie van Excelsior voor, daar kom je niet doorheen. Langzaam deed hij wat en raakte hij bijna uitverkocht en toen werd Jacco Gardner opeens beroemd. En woef! Blauw gemaild ben ik over die LP. Maar ik dacht: “Ik ga niet bijpersen,” want hij werd zo snel duurder. Vijftig, honderd, honderdvijftig, tweehonderd, tweehonderdvijftig euro per stuk. Dat kun je niet maken meer op een gegeven moment. Dan is dat maar zo.”
Grey Past label night: “Breda is een hartstikke dooie boel”
De Sp aties, Disco In The Disco en V00d00 GOLD
Grey Past Records heeft op 21 februari zijn eerste label night in de Kleine Zaal van Mezz. Samen met V00d00 GOLD brengt labeleigenaar Marthy Coumans dan De Sp aties en Disco In The Disco op de planken. Maar de ambities van Coumans zijn groter én interessant: naast zijn platenlabel voor uniek, underground vinyl wil hij in april zijn eigen winkel Grey openen aan het Van Coothplein, zo’n beetje schuin tegenover Mezz. We spraken Coumans over de label night en zijn plannen. Dit is deel 2 van 2: over de label night en de unieke releases van Grey Past Records.
The VanCooths
“De tweede release had ik al lang in gedachten, omdat mijn oudste dochter goed kan zingen. Ik was in scheiding en ik heb gevochten voor dit huis waar ik de winkel ga beginnen. Niet voor de winkel, maar voor mijn dochters omdat ik weet vanuit mijn werk in de psychiatrie: scheiden is gewoon kut en er verandert dan zo veel voor die kinderen. Ik wilde het huis behouden voor ze. Je eigen honk, je eigen kamer. Vorig jaar in februari tekende ik en een week later hebben we hier een studio ingericht. Met Karel Rose en 24-sporen. Ik had vrienden gehaald. Jongens van de Keefmen, The Krontjong Devils en Marcel Pijlen en Patrick Delabie. Ook Antal Derene uit Roosendaal. Ik had nummers geschreven voor The VanCooths en we speelden hier de muziek in. Er staat een clipje van op YouTube, met matrassen tegen het raam.”
“Het is wel emotionele wanhoop natuurlijk, ik had het nodig om te doen. Het gekke eraan is dat de LP wel blijft lopen. Ik krijg steeds weer mailtjes van mensen. Die LP is best goed en doet zijn werk op muziekgebied. Maar we hebben geen optredens gehad waar dan ook. De band bestond natuurlijk niet echt. We hebben een keer opgetreden hier in huis om de plaat te presenteren, met de originele band en we hadden mensen uitgenodigd. Dat was wel leuk. Mijn dochters scheten in hun broek van angst. We hebben onlangs bij de Kerst Mezz opgetreden met een aantal van die muzikanten, deden we ‘In Excelis Deo’. Dat staat ook op YouTube. Maar verder is die plaat financieel een ramp, maar dat maakt niet uit. Die moest er komen. Daarna was ik weer aan het zoeken op MySpace om iets uit te brengen en toen zag ik een clipje van The Happy Kids.”
The Happy Kids
“The Happy Kids maken een soort Suicide-achtige electro versie van The Kinks. Heel heftig. Ik heb ze aangeschreven en ze bleken in Wenen te wonen. Sterker nog, ik kende ze, want ik kom heel vaak in Wenen. Ze hadden een hele goede EP uit. Speciaal voor mij schreven ze een hele nieuwe LP. ‘The Happy Kids Play Their Own Songs’. Die hebben we uitgebracht en ik heb een tour voor ze geregeld, in België en Nederland en die plaat is gewoon uitverkocht. Hij liep niet zo heel snel maar het is echt een leuke plaat. Voor mensen die houden van Suicide-achtige DAF, Neue Welle-achtige dingen.”
Disco In The Disco
“De LP van The Happy Kids was uit en Stichting IDFX in Breda hield op een gegeven moment een feest in het Hijgend Hert. Disco In The Disco trad daar op. Eerlijk gezegd: ik irriteer me meestal mateloos aan Bredase bands. Lopen altijd een jaar achter op de rest, twee of drie jaar of zelfs langer. Zijn altijd vaak heel pompeus op het podium. Volgens mij ben je pas een ster als je echt iets bereikt hebt, maar niet door tof te gaan doen op het podium. De meesten zijn gewoon echt niet origineel. Dat klinkt arrogant, maar het is gewoon niet anders. Maar zij waren niet pompeus op het podium en wel origineel. Dat hoorde ik meteen. Dus ik ben op ze toegestapt: “Ik wil een LP met jullie maken.” “Oh leuk,” zeiden ze. Je denkt misschien dat het heel professioneel gaat, maar zo gaan die contacten. Toen hebben we de LP gemaakt. Dan denk ik: “Dat is leuk” en dan doe ik dat gewoon. En de band mag het eigen geluid maken gewoon. Dat vind ik niet erg, want ik vind de muziek al goed. Dan kun je het eigenlijk niet meer verknallen.”
De Sp aties
“De Sp aties bijvoorbeeld, die komen deels uit Utrecht, deels uit Zwolle/Waalre, daar uit de buurt in Oost-Nederland. Ze speelden eerst in het Engels als De Stilettos, maar die vond ik niet zo leuk. Ze vroegen of ik hun LP wilde uitbrengen. Dus ik liet ze een tape sturen. Ik heb ooit ‘Biet-het’ uitgebracht, als Andy Warhoofd. En ‘Biet-het’ is een legendarisch Nederlandstalige serie. The Kik heeft een theatershow gemaakt rond één van mijn platen die ik in de jaren negentig hebt uitgebracht. Dus zij vonden het natuurlijk leuk om op het label uit te komen van de man die ooit die originele Nederlandstalige muziek heeft ontdekt. Allemaal Nederlandstalige rock ’n roll uit de jaren zestig. De Provo-tijd. Daar heb ik allemaal compilaties van gemaakt, die zijn heel erg underground. De LP van de Sp aties is erg toffe Nederlandstalige garage punk. Een soort agressievere versie van de Kik en meer lo-fi.”
De Keefmen en The Oers
“De Keefmen ken ik heel goed. Die hebben nu een tweede LP uit, nou… Heel toffe plaat is dat geworden. Die is sinds 8 februari uit. Een toffe mix van garagepunk powerpop met een toffe soulful zanger. Ik ben ook nog bezig met een eigen project: The Oers. Ik maak zelf ook muziek. Er moet eigenlijk een constante stroom van releases zijn. Dat het gaat opvallen. Dat het gaat leven. Als mensen en bands je gaan mailen, dat is een teken dat het gaat leven. Nu nog even volhouden. Dat kost gewoon tijd en geld. En ik heb geen geld. Ik heb geen tijd. Maar ik vind het leuk om te doen.”
Zo’n labelnight, heb je dat vaker gedaan met jouw bands?
“Ja, The Happy Kids hebben zo’n twee jaar geleden opgetreden in het Hijgend Hert. Dat was hartstikke goed, maar er kwamen weinig mensen op af. Die hadden een cassetterecorder en daar deden ze een cassette in met ritmes en zongen keiheftig door een microfoon, met ellebogen op een orgel. Waanzinnig voor de mensen die het gezien hebben. Ik heb ook een optreden geregeld voor Disco In The Disco in Brussel, maar Mezz Breda is de eerste echte label avond die ik organiseer. We zullen het zien. In de jaren tachtig hebben we ook een paar avonden georganiseerd in de Para voor Noet Lachten Records. Ook in Cafe 111 en de Zanetti bar trouwens. En toen hadden we ook zelfs presentaties in De Melkweg van bands. Achteraf denk je: “Wow dat wij dat gedaan hebben!” Dat was allemaal doodnormaal. Hadden we helemaal niet door joh.”
Je gaat ook zelf draaien de 21e. Wat kunnen mensen daarvan verwachten?
“Ik ga geen oude dingen draaien, maar vooral nieuwe independent bands die wel gek en een beetje dansbaar zijn. Ik vind het heel eenvoudig om interessant-ingewikkeld te gaan doen en mensen de oren van hun kop te blazen, maar daar schiet je niet zoveel mee op. Ik draai waarschijnlijk heel veel onbekende, contemporaine groepen uit Engeland en vooral Amerika. Ik vind Moon Duo fantastisch. Acid Baby Jesus uit Griekenland, ik weet niet of je dat kent? The Black Lips en Thee Oh Sees. Bands die op festivals en zalen om Breda heen de tent afbreken en hier niet komen, want niemand kent het. Ik denk dat ik het ook veel zal moeten hebben van internetverkoop, maar als er ergens een eilandje ligt waar dat soort dingen te krijgen zijn en waar iets actief gebeurt dan kan dat uitstraling hebben. Breda is een hartstikke dooie boel natuurlijk.”
Grey Past label night & V00d00 GOLD, Mezz Kleine Zaal: vrijdag 21 februari 2014. Vanaf 21:00 uur, toegang gratis. Lees ook deel 1: over de aanstaande Grey winkel.