#BB14: Stranded 7 eenzijdig hard in Spaanse Kraag

Té eenzijdig voor sommigen

Tekst: Ruben de Theije, foto's: Magnus Gommers ,

De vier bandleden van Stranded 7 worden allen gedreven door dezelfde passie: pure, ruige muziek. Sinds 2012 besloten ze deze passie samen om te zetten in eigen muziek, wat resulteerde in het album S7. Vandaag, op de zondag van Breda Barst, mogen ze in de Spaanse Kraag deze passie omzetten in daden.

HET CONCERT:
Stranded 7, Spaanse Kraag, zondag 21 september 2014

DE ACT
Rock hoe je het verwacht: Kees Lieshout, zanger en slaggitarist, schreeuwt met zijn rauwe stem door de microfoon en beweegt met de andere bandleden het kleine podium rond. De gitaarmuziek galmt snoeihard door de tent en degenen met oordopjes prijzen zichzelf. Een genot voor liefhebbers van de hardere, rauwe rock. Drie kwartier interessant blijven, lukt ze echter niet. Zeker niet voor het neutrale publiek. De nummers zijn niet veelzijdig, hebben telkens dezelfde cliché opbouw en staan vol met misplaatste uithalen van zanger Lieshout. De band moet het nog grotendeels hebben van hun eigen energie. Al is dit soms ook teveel van het goede.

HET PUBLIEK
Deze eenzijdigheid merkt ook het publiek. Achterin de tent komen constant benieuwde bezoekers voorzichtig de tent in gelopen. Ze blijven 10 à 20 minuten staan en houden het dan weer voor gezien. Zo blijft de tent halfleeg. Mensen die wel blijven, zijn de kern hardrockliefhebbers. Zij stampen met hun voeten op het ritme, maken voorzichtig de eerste danspassen en schreeuwen "spelen" als de zanger te veel lult. Hun oren kunnen Stranded 7 wel appreciëren, hun trilharen niet.