Matt Watts improviseert voor Mezz terras

Kort maar krachtig, in de zon op de zondagmiddag

Tekst: Sara Cools, foto’s: Melissa Scharroo ,

Op een volstromend terras staat Matt Watts met de helft van zijn Calicos-band voor de tweede keer in Mezz. Indie, country en blues klinkt uit het assortiment instrumenten dat de band met zich meesleept om goed te maken voor de afwezigheid van twee Calicos. Dit compenseert zeker voor de afwezigheid, ook klinkt het verfrissend en afwisselend. Niet alleen worden er nummers gespeeld van het eerste, in maart uitgekomen, album, Matt zingt ook enkele nummers van zijn solo-album en een nieuw geschreven liedje.

Aan de overkant van de straat stopt de Franse muziek juist voor Matt Watts met twee van de vier Calicos begint te spelen. Ook voor de Amerikaanse Antwerpenaar Matt en de Vlaamse Calicos is het een van de weinige keren dat ze akoestisch spelen en dat met maar een halve band. Voor de andere twee Calicos is het nou eenmaal ook vakantie en die brengen ze door in Italië. De volledig in zwart geklede Watts wekt een indruk van sex, drugs en rock 'n roll en Johnny Cash en de verwachtingen liggen op blues. En blues is precies wat er gespeeld wordt, met heel veel country- en indie-invloeden. Charlie Jones, Matts maat uit Sint-Niklaas zit ook op het terras. Watts speelde vorig jaar voor het eerst in Mezz als voorprogramma van de cd-release van ‘Until I Get Bald’ van Charlie Jones’ Big Band.

Na een opening met 'Sarah's Song' volgen enkele nummers van de recentelijk uitgekomen LP 'Wayward Wind'. Maar ook voor de jongens, Guido Beeck op de bas-gitaar en Arne Joosen op diverse instrumenten, is het leuk om eens een andere set te spelen, en om bijvoorbeeld een nieuwe solo te testen op het overvolle terras tijdens de Mezz terrasconcerten. Zo worden er ook nummers gespeeld van solo-plaat ‘Joy & Longing’ en elk nummer worden de instrumenten verwisseld. Zo worden mondharmonica's, een klein orgeltje, een banjo en gitaren erbij gehaald, het is een grote chaos. Ook is dit terug vinden in de muziek, Matt zelf zegt hierover dat dat nou eenmaal hun muziek is en dat het nooit zonder fouten is. Desalniettemin zijn het de fouten die het niet alleen mooie, eerlijke muziek maakt als wel de harmonie die de band heeft, ondanks de deels geïmproviseerde set.

Na een waarschuwing voor een mogelijke mislukking, begint het trio aan een bluesjamsessie. Met een glimlach en wat valse noten spelen ze het nummer. Plots stopt de band en verbaast daarmee het publiek. De set is kort en dat is enigszins teleurstellend. Naderhand geeft Matt aan dat ze in de nabije toekomst Duitsland gaan uitproberen en daarna Frankrijk.

Gezien: Matt Watts & The Calicos. Mezz terras, zondag 14 juli 2013.