The Altodite bestaat uit vier jongens uit Prinsenbeek en Steenbergen met wat ervaring in andere bandjes, maar spelen vanavond hun eerste show in deze formatie. Zanger Thomas Fasen draagt van die polsbeschermers. Dan weet je dat het rocken wordt. En inderdaad. De beuk gaat er meteen in bij opener 'Yes!', en de ruige stem van Fasen vult de heftige, stoner-aandoende sludge goed aan. Er komt af en toe een irritante piep uit de versterker en de band begint niet superstrak, maar songs als 'Give My Head Away' en 'Sheep And The Sheperd' zijn hard maar catchy. 'Friends These Days' is ingetogener, maar alles is hard, broeierig, spannend en donker. Geen enkel nummer is makkelijk scoren, en het is knap dat The Altodite ook op instrumentale stukken interessant blijft.
De band zelf zegt veel verschillende invloeden te hebben en dat is misschien iets te veel te horen. Dan weer stoner, dan weer metal, dan weer hardcore punk, zoals in 'G.O.F.F.'. Het is waarschijnlijk een goed idee als The Altodite op termijn een keuze gaat maken wat ze willen spelen. Maar voorlopig een prima eerste show met weinig gelul en veel goede muziek. En Bart van Garderen is gewoon één van de beste bassisten uit de regio. Hij draagt de muziek en is niet bang is om solo's te pakken. We zien The Altodite ongetwijfeld snel terug in Breda bij, roep maar wat, Friday On The Rocks.
Uit Je Hok is terug
The Altodite en Turin eerste lichting nieuw lokaal talent in Mezz Café
Het is weer zover, POB brengt een nieuw seizoen Uit Je Hok naar Mezz Café. Een laagdrempelige manier om nieuw talent in Breda te spotten. Met nieuwe bandjes, die vaak voor de allereerste keer op het podium staan. Sommige worden groot, sommige zijn na twee weken weer uit elkaar. De eerste editie van het nieuwe jaar werd dinsdag geopend door The Altodite en Turin.
The Altodite
Turin
Ook Turin, uit Tilburg, speelt nog niet lang samen. Desondanks zie en hoor je dat de bandleden ervaring opdeden in tal van andere bands. Vanaf het begin is het geluid in Mezz Café prima, iets dat je wel eens anders ziet bij Uit Je Hok. Turin bestaat dan ook uit drie rasmuzikanten. Niks geen bravoure, maar ingetogen huisvaders die blanke oudemannenblues spelen en dat Heel Erg Goed kunnen. Jammer genoeg ontbeert Turin daarmee wel een echte frontman, die de aandacht van het publiek vast kan houden. Denk raspende oude bluesneger met een doorrookte whiskeystem. Mezz Café loopt dan ook langzaam leeg.
En dat is jammer, want Turin heeft binnen dit genre potentie in zijn songs. Op 'Sun Is Rising' zingt drummer Arno Toonen en zijn bandmaten zouden hem dat vaker moeten laten doen. Hij heeft wel de rauwe stem en schreeuw waar deze muziek om smeekt. Bovendien speelt Turin afwisselend: dan weer blues, dan weer meer pop, dan weer funk. De band is op zijn best als het tempo omhoog gaat, zoals in Hendrix-cover 'Foxy Lady' en het sluitstuk 'From Dusk Till Dawn'. Maar ook deze band is nog zoekende en aan het uitproberen, vertelt zanger Jan Couwenberg na het optreden. Precies waar Uit Je Hok voor bedoeld is, inderdaad.