Bijzondere band met Breda
"Waarom Breda? Deze vraag brandde op ieders lippen toen ik het nieuws bekend maakte. Ik had er zelf nooit eerder bij stil gestaan. Gevoelsmatig was dit een logische keuze. In Breda hebben we ons eerste buitenlandse optreden gegeven. Dit was in het T-huis naar aanleiding van het allereerste album 'Because We're Young'. Daarvan zijn er slechts 300 stuks gemaakt, grotendeels verkocht aan kennissen. Het is dan ook vrij onwaarschijnlijk dat deze in Nederland terecht zijn gekomen. De volgende stap was het café van Mezz op het Ik Zie U Graag festival. Dit was kantje boordje omdat we diezelfde avond dubbel geboekt waren. Het is voor mij één van de mooiere optredens die we hebben gedaan de afgelopen jaren. We hadden weinig ervaring en stonden onbezonnen op het podium. Tot onze grote verbazing werden we heel goed onthaald door het Nederlandse publiek. Die avond speelde ook Stef Kamil Carlens in de grote zaal. Ik herinner me nog dat ik boven aan het kijken was met een stiekeme droom om daar zelf ook te staan. Het was dan ook groot nieuws toen we werden gevraagd om een paar maanden daarop in de grote zaal te spelen. Daarna kregen we dan ook de kans om op Breda Barst te spelen. Je kan wel stellen dat het voor ons aanvoelt als een nieuwe thuisbasis. Vandaar onze keuze om onze officiële release in Mezz te houden."
Charlie Jones is ook beeldend kunstenaar en exposeerde deze zomer op de Zomerexpo in het Haagse Gemeentemuseum. Hij maakte onder andere een kunstwerk 'Ma Fièvre Au Chocolat', met daarbij een lied dat werd gegoten als een eetbare en afspeelbare chocolade single. Daarnaast maakte hij het kunstwerk 'When Romans Came To Fail' waarbij vogelvleugels in een doorzichtige lp werden gegoten. Dat nummer staat ook op de nieuwe plaat. Het is nog even afwachten in hoeverre de cd-presentatie een kennismaking is met de kunstenaar Charlie Jones. "Er komt een affiche en promofilm met werk van mij, de kunst komt daarin terug. Ik wil nu de nadruk leggen op de cd. Ik heb wel eerst gedacht werk te tonen, maar dacht toen dat dat voor de mensen misschien te veel informatie is. Het is wel zo dat ik twee voorprogramma’s heb gekozen die heel verwant zijn, Matt Watts en Reena Riot. Een voorprogramma moet iets persoonlijks zijn. Zeker bij een cd-voorstelling. Het is leuker als het echt verband houdt met jouw muziek."
"Ik ben niet zo bang om kaal te worden. Wel om mijn naïviteit en vinnigheid te verliezen"
Cd-release Charlie Jones’ Big Band in Mezz
Breda is zot van Charlie Jones’ Big Band en Charlie Jones is dat ook van Breda. De band uit Sint-Niklaas rond Jan Verstraeten (Charlie Jones) komt donderdag 27 september de nieuwe cd ‘Until I Get Bald’ presenteren in Mezz. Een mooie primeur voor Breda en reden om de zanger/kunstenaar te laten vertellen over het hoe en waarom van de avond en zijn nieuwe cd. Waarom kiest een talentvolle band van over de grens voor een cd-releasefeest in Nederland?
Matt Watts
"Toen ik in Gent studeerde, organiseerden we optredens in onze keuken onder de naam 'What's cooking'. Het concept was om artiesten uit te nodigen om te komen spelen. In ruil daarvoor werd er eten en onderdak voorzien. Op een avond hadden we Matt Watts geboekt. Een toen volledig onbekend persoon voor ons. Hij is een jonge Amerikaan die momenteel in Antwerpen woont. Ik herinner me dat hij binnenkwam met oude bootschoenen en een simpele gitaar. Hij overtuigde mij vanaf de eerste minuut met zijn timide stemgeluid en prachtige teksten. Hij is naar mijn mening één van de meest getalenteerde muzikanten van Antwerpen. Intussen is hij een heel goede vriend geworden. Ik werd gevraagd om platenhoes te ontwerpen voor zijn laatste album 'Joy And Longing'. Het was op zich wel een grote uitdaging omdat ik me erg verbonden voel met zijn muziek. Voor dit album wou ik niet vervallen in een cliché. Ik wou iets extra’s doen, iets dat verder gaat dan een mooi prentje. Toen kwam ik op het idee om een tattoo te ontwerpen en effectief te plaatsen op de huid van Matt. Ik had enkele gedetailleerde dingen uitgewerkt, maar die strookten niet met de eenvoud en sfeer van de plaat. Toen ik het idee bijna overboord had gegooid, schreef ik uit verveling de titel 'Joy And Longing' van zijn album op een papier. Zo eenvoudig was het, ik had mijn ontwerp. Diezelfde middag heb ik een tatoeëerder geboekt. Matt Watts ging akkoord, zijn vriendin iets minder. Het resultaat is een foto van een net geplaatste tattoo."
Reena Riot
"Dit is ook een verhaal apart. We zouden allebei spelen in Gebouw-T, ik hoorde haar soundcheck en dacht dat een negerin was die daar aan het zingen was. Toen ik ging kijken, bleek het een klein meisje met een elektrische gitaar. Ik vond dat heel goed, heel charmant. Helaas was er geen tijd om haar optreden te zien, ik ben later in Antwerpen gaan kijken. Grappig dat wij als Belgische artiest allebei in Nederland speelden op het moment dat we elkaar leerden kennen. Daarom ook extra passend om in Mezz te vragen."
'Until I Get Bald'
"Het nieuwe album 'Until I Get Bald' is een vervolg op 'Wash The Dirt Off These Hands'. Dat was een plaat die gaat over een periode van ziekte en eenzaamheid. De nieuwe plaat gaat over het terug naar buiten treden. Ik had lang uitgekeken om terug onder de mensen te komen en helder in het leven te staan. Maar dit viel erg tegen. Ik voelde ongelofelijk veel nijd en jaloezie tussen mensen. Het was en is voor mij moeilijk om op te boksen tegen een alom vertegenwoordigde neerslachtigheid. 'Until I Get Bald ' was het eerste nummer dat ik schreef voor deze plaat en gaat over het ontduiken van het alledaagse. Ik smijt mezelf in bossen om daar seks te hebben met demonen om zo een nieuw ras te ontwikkelen. Een imperium waar alleen eigen wetten gelden. Ik ben op zich niet zo bang om kaal te worden. Wel om mijn naïviteit en vinnigheid te verliezen."
"Voor de cover van het album heb ik mijn eigen hoofd in crystal laten gieten. Het werk heet 'Me & a Cartoon', tevens ook de titel van het eerste nummer. Crystal is een kitscherig massaproduct dat meestal wordt gemaakt als relatiegeschenken of ter herdenking van een dierbare. Ik vind het een gek idee dat mensen hun eigen hoofd in crystal willen gieten. Het is heel confronterend, vandaar dat ik mijn handen voor het gezicht houd. Het beeld vat de tegenstrijd samen van hoe ik als kunstenaar en muzikant in de wereld sta. Aan de ene kant ben ik heel gesloten en tracht ik authentiek te schrijven aan mijn eigen verhaal. Aan de andere kant wil ik dat verhaal ook naar buiten brengen. Dit is vergelijkbaar met een album op de markt te brengen. Je probeert een uniek verhaal te vatten op tape en brengt het dan uit als een product."
Paradoxen
"Die paradoxen vormen een rode draad doorheen de teksten. Misschien is dat eigen aan mijn leeftijd? (Verstraeten is 23, DH). Hopelijk. Want ik blijf dolen in tegenstrijdigheden van hoe ik mezelf moet profileren in liefde, leven, werk... Iemand wist mij ooit te vertellen dat ik 5 verschillende gezichten heb. Die zat er volledig naast. Ik heb er volgens mij veel meer. Mijn karakter is één paradox. Ik schrijf over de dingen waar ik voeling mee heb. Je zal me nooit, zeg nooit, nooit, betrappen op het schrijven over de oorlog in Irak. Dat is iets dat te ver van mijn bed ligt. Het gaat over de kleine dingen die in het heetst van de strijd zeer belangrijk lijken. Het klinkt allemaal zeer zwaarmoedig. Maar dat is het ook niet. Alles moet te relativeren zijn en humor is daar het beste hulpmiddel voor. En dat vind je ook vaak terug in mijn teksten. Ik heb dan ook een voorliefde voor artiesten zoals Herman Van Veen, Tom Waits, Eels. Die geven een perfecte balans zodat gevoelige onderwerpen niet te melig overkomen en humor niet zomaar een truckje wordt."
Cd-presentatie 'Until I Get Bald' door Charlie Jones' Big Band. Mezz, donderdag 27 september 2012.