Winnaars van de voorrondes Breda Barst en het meest interessante talentvolle bandje dat de stad op dit moment te bieden heeft. We hebben het al zo vaak geroepen dat het eentoning wordt, en niet alleen 3voor12/Breda. De band van Casper Heijstee, Victor Wasser en Mark van Reusel is gewoon heel goed bezig. Ze weten als opener van het Amstelpodium het veld aardig vol te krijgen en aan het einde van de set springt het publiek volop mee bij het geweldige, psychedelische 'Dr. George And The Magical Antidote'. Zanger Victor is tijdens de set even zichtbaar aangedaan bij het zingen van een nieuw nummer, met een persoonlijke tekst. Om daarna direct ook toe te geven dat het toch wel heel bijzonder is, spelen op Breda Barst voor zoveel publiek. Mooi, MacSwordfish groeit en het publiek kan ervan meegenieten. De songs zijn goed, de sound is veelzijdig en niet enkel alternatieve bluesrock . Het trio heeft de juist chemie al lang gevonden. En dat ze zo jong zijn is dan juist een plus. Laat die geplande EP maar komen! (DH)
Breda Barst '12: zondag op het Amstelpodium
Met MacSwordfish, Gogo Yubari, Bombay Show Pig, The Intersphere, Tio Gringo en DIO.
Een korte nacht slaap en vijf dubbele espresso's later, we kunnen weer! En we hebben een mooie, bomvolle dag voor de boeg. Op het Amstelpodium worden we als eerste wakker gerockt door voorronde-winnaars MacSwordfish en Gogo Yubari. Vervolgens komt 3voor12-Hollandse Nieuwe Bombay Show Pig laten horen waarom hun noiserock terecht wordt gehyped. Dan hebben we nog de Duitse progrockers-die-toch-catchy-zijn van The Intersphere, Breda Suck City-vaandeldragers slash white trash Tio Gringo, en als laatste DIO, die behalve zijn tijdmachine ook zijn band meeneemt. Ready, set, go!
MacSwordfish
Gogo Yubari
De Bredanaars van Gogo Yubari zagen afgelopen juni jaren van hard werken beloond met het winnen van een plek op Breda Barst. Maar ja, dan moet je het nog wel even gaan doen. Aan de attitude ligt het zondagmiddag in elk geval niet: strakbepakt en maar voor één ding in, stapt de band het Amstelpodium op. Het veld is in elk geval goed gevuld, maar aanvankelijk slaat de vonk tussen Gogo Yubari en het publiek niet over. Zanger Marvin van der Plas klinkt live als Brendon Boyd en ook de muziek is overduidelijk geïnspireerd door Incubus ten tijde van 'Morning View'. Daarmee gezegd ligt het tempo van het optreden regelmatig te laag om het veld goed los te krijgen. De band merkt het ook, en schakelt halverwege de set met 'Tomorrow' een tandje bij. Sugababes-cover 'Overload' is een inschattingfoutje, maar verder wordt het optreden met elke song degelijker. Het publiek heeft het ook door en beloont Gogo Yubari na de vette interlude en climax in afsluiter 'Mr. Thompson' met een ovationeel applaus: terecht. (RvE)
Bombay Show Pig
Een aanstekelijk, maar tegelijkertijd eigenzinnig duo, dit Bombay Show Pig. De muziek doet 'Vlaams' aan, of om een ander cliché te noemen 'on-Nederlands goed'. Die term is een beetje achterhaald aangezien er een hele goede nieuwe lichting bands van eigen bodem staat. Bombay Show Pig is één van de leukste bands van dit moment. De formule is vergelijkbaar met die van Blood Red Shoes, maar dan zonder het punkerige. Neemt niet weg dat Bombay Show Pig melodieuze en toegankelijke nummers maakt met een scherp randje. Single 'Sanchzo Panzo' is wat dat betreft een goede referentie. Toevoeging van loops en synthesizers zorgen voor een vol geluid. Het publiek weet de show zo te zien ook op waarde te schatten. Bombay Show Pig is een vroeg hoogtepuntje vandaag. (AdV)
The Intersphere
The Intersphere heeft al drie platen gemaakt, speelde meer dan 350 shows en stond al twee keer op Rock Am Ring. Dan ben je best een behoorlijke band. Als onze Oosterburen zondagmiddag op het Amstelpodium ‘Prodigy Composers’ inzetten, lijkt de reputatie de heren niet vooruitgesneld naar Breda: het veld staat halfvol. Etenstijd? The Intersphere blijkt een heel erg degelijke band te zijn, maar mist iedere fractie van eigen smoel. De proggie hardrock, met dubbele basdrum, heeft veel weg van Godsmack, Creed, Alter Bridge, of [vul naam van willekeurige Amerikaanse radiorockband in]. Het behoorlijk overgeproduceerde geluid komt dankzij de meegebrachte geluidsman ook live uit de verf, zoals te horen is in de zang met vocoder-effectje op ‘Koma’. Tot overmaat van ramp ogen de bandleden nogal obligaat, op de automatische piloot. Even lijkt het wat te worden, met daadwerkelijk boeiende samenzang en afgeknepen screams in ‘We Are’, maar daar blijft het bij. Achter de ruige façade van The Intersphere gaat heel gladgestreken, publieksvriendelijke poprock schuil. Net als de bandleden zelf: staan soleren met je voet op de monitor, maar wel je haar onberispelijk in de plooi. In Duitsland vindt men dit waarschijnlijk heerlijk. Het publiek op Barst gaat liever eten. (RvE)
Tio Gringo
Tio Gringo verovert vandaag Breda definitief, wat stiekem al zo was. Het is feest voor het Amstel podium als de fans hun feestje vieren, inclusief de 'Do The White Line Dance' waaraan ieder zijn of haar eigen interpretatie van danst. Er is een banjospeler bij, speciaal voor Barst, en de paaldanseressen die de cd-presentatie opfleurden, trekken ook vandaag veel bekijks. Zanger Mo zingt zijn lied over opgroeien als white trash in Breda Suck City en zangeres Bonny zingt opnieuw van 'Let's Go Wild'. Met zo'n feest had Tio Gringo ook best kunnen afsluiten. Hoewel? Zanger Mo zweept het feestende publiek nog wat op om kabaal te maken "voor die zeikerds hier in de buurt die Breda Barst uit het park weg willen hebben". De zegereeks met hun debuutplaat 'Country Trash To The Max' is nog niet ten einde, 30 september staat de band alweer in Mezz. Voor wie dan opnieuw zin heeft in een country trash party. (DH)
DIO
Als afsluiter van het Amstel podium is vandaag DIO uitgenodigd. Met zijn zevenkoppige liveband tourt hij al een tijdje alle Nederlandse festivals af. Vanavond krijgt hij een uur om van Breda Barst het Benjamin Braafs Festival te maken.
Voor een afgeladen Amstel podium opent DIO met het toepasselijke 'Festival', wat meteen de stemming van de rest van de show bepaalt: één groot feest. Dat de tracks van zijn laatste album zijn gemaakt voor live-optredens mag geen verrassing zijn. 'Dansen In Jou', 'Ze Houdt Van Me' en 'Ongetiteld' zorgen stuk voor stuk voor een zingende en springende menigte. De tracks van 'Rock & Roll' doen het echter ook erg goed in een livesetting. Zeker wanneer dj Abstract meerapt bij de mashup van 'Baby' en 'Dio & Sef', en bij de gitaarsolo in de mash-up van 'Het Is Je Boy' en 'Song #2' van Blur gaat het publiek uit zijn dak.
Nadat er is afgesloten met een extra lange versie van 'Tijdmachine' mag het duidelijk zijn dat DIO het Valkenbergpark op zijn kop heeft gezet. Op het Amstelpodium was het in ieder geval eventjes geen Breda Barst, maar Benjamin Braafs Festival. (PvdB)
Redactie 3voor12/Breda:
Schrijvers: Daniël Hereijgers, Robin van Essel, Auke de Vries, Piet van den Boer
Fotografen: Daniël Hereijgers, Daisy van den Nieuwenhuizen, Magnus Gommers, Cerafil