Vijf acts, waar UJH normaal bestaat uit twee bands die ieder veertig minuten spelen? Sibon verklaart: “Singer-songwriters hebben, zeker als ze beginnen en nog onbekend zijn, vaak moeite een langere set te vullen en die boeiend te houden. Door elk vier of vijf nummers te laten spelen, krijg je een goedgevulde avond. Het is voor hen ook handig, ik hoop dat er wat oogcontact is en telefoonnummers worden uitgewisseld zodat ze misschien ook aan elkaar denken als ze ergens optreden en er ruimte is voor andere artiesten.”

Rolf Sebastiaan is een man met een gitaar. Een man die vanavond zijn debuut maakt en vijf liedjes zingt waarover hij trots zegt: “liedjes die ik zelf heb geschreven.” Het lukt hem het publiek direct stil te krijgen, waarmee hij de toon zet. Het derde nummer ‘Could Have Been You’, ook te zien via Facebook en het vierde, waarin Sebastiaan eerst een dialoog met iemand aan gaat om diegene daarna met veel mimiek moed in te spreken, zijn het opvallendst in de rustige reeks. De zanger lijkt aan het eind van elk lied nog wel wat zoekend naar het slot.

Tim Jansen blijft staan. De frontman/zanger van voorheen Jupiter en Woodlane doet het nu alleen. Hij begint wat ruiger dan zijn voorganger, neemt bij het tweede lied subtiel gas terug en gooit er voor de variatie een eigen versie van ‘Blue Moon’ tegenaan als derde lied. ‘Magic Carpet Ride’ over zijn ervaringen in eerdere bands en de emoties die daarbij kwamen kijken, is boeiend. Slotlied ‘Somehow’, dat de titel lijkt, sterft in licht geroezemoes waardoor Jansens solodebuut, in het café van Mezz dan, rommelig en plots eindigt.

Bridget van Zundert is de enige zangeres vandaag, geflankeerd door Oscar Poppe op contrabas. De Tilburgse houdt een scheef oog op de klok, wat heel jammer blijkt. Want het eerste nummer, met een continu ritme van jazzy bas en gitaar pakt en laat je niet eenvoudig los. Van Zundert zingt “save the night.” De tweede song wordt ingeleid met een sneer naar een tv-fragment waarin een Amerikaanse vader zijn vijfjarige zoontje met een wapen om leert gaan. Een protestlied met een duistere baslijn volgt. Erg fraai ook, de zangeres zingt helder en fel. Slechts drie nummers speelt het duo en dat is zoals gezegd erg jammer want ook het laatste lied, over het uitmaken van een uitzichtloze relatie waar de ander veelal op jou rust en het zo wel goed vindt, mag er zijn. “Baby let me help you, help you out the door.” Lekker nuchter.

Tom Neven opent met duidelijk te zeggen dat hij het heel leuk vindt vanavond in Mezz Café te zijn. Anderhalve week geleden was hij er ook, met zijn band Explicit Parrt om Club3voor12/Breda af te sluiten. Nu is de man uit Etten-Leur solo op het podium, zijn bandmakkers kijken toe. Hij gaat via een troostend, excuserend lied naar ‘Asleep With A Gun’, de nieuwste single van Explicit Parrt, naar een bluesy, haast folkachtig lied gaat over jezelf oppakken en hoe moeilijk het is dan opnieuw te beginnen. “Sometimes the blues passes by.” Hij staat vol vertrouwen en met sterke stem op het podium. Het luide applaus en gejuich werkt als een dynamo en Neven laat een breed spectrum zien in de vijf songs, zowel qua stem als qua spel. De rocker die The BeeGees’ ‘To Love Somebody’ covert en eindigt met ‘Kiss From The Heart’, een liefdesliedje.

Joris Dee en violiste Indra spelen vandaag alweer voor de derde keer in vijf dagen. Eerst op vrijdag live in de studio van Stadsradio Breda bij de radiovrienden van Locals United en op zondag bij de allereerste Long John Sundays in de Wasserette waar de zanger van The Exploding Shetland Ponies (in ruste) min of meer Spinvis als voorprogramma had. Veel volk is ook gekomen voor Joris Dee, Dieleman. Als je nog niet geboeid was dan sleept Dee´s rauwe, gepassioneerde stem je aandacht weer naar wat er gebeurt op het podium. Misschien iets moeilijker te behappen, maar het beklijft zeer zeker. De viool is vooral bij het derde nummer ‘Times Are Changing’ en het vierde tevens slotnummer ‘Autumn’ nadrukkelijk en droevig klinkend aanwezig. Dielemans teksten over liefde en verlies zijn minder direct te volgen, maar dat maakt niet uit: het is eerlijk, meeslepend en de kwaliteit spat ervan af.

Gezien: Uit Je Hok, singer-songwriter editie. Mezz Café, dinsdag 7 februari 2012.