Het had bijna niets gescheeld of The Surs hadden vanavond niet opgetreden. Bassist Peter van Oudheusden is ziek en volgens zanger Noël Josemans kon hij nog maar amper op zijn benen staan. Dat was om vijf uur, het is nu half negen en de merendeels Bossche band staat toch op het podium in Breda, klaar om te spelen. Vriend van de band Guus van Mierlo werd op het letterlijk allerlaatste moment gevraagd en oefende in de auto, het helpt als je zo’n invalbassist kunt opstellen. De verwachting dat The Surs de gebruikelijke gedurfde experimentele uitstapjes tijdens het optreden zal afblazen, komt totaal niet uit. In het begin lijkt de aanpak wat rustiger en is het gedurfde vooral dat de band vanavond speelt. Als eenmaal ‘High Mountain Town’ heerlijk psychedelisch kapot wordt gespeeld, gaat de set direct over in een gewaagde versie van ‘Amplify The Light ‘ waarbij gitarist Max van den Hout zich onder andere met een slider flink kan uitleven. De bas is iets rustiger en meer op de vlakte dan normaal en ook Van Oudheusdens tweede en derde stem wordt soms gemist, toch maakt The Surs indruk. Al lijkt het publiek er nog niet helemaal voor open te staan en is Josemans’ “het is hard werken, maar wel leuk” een beetje dubbelzinnig. De zanger lijkt zijn stem aan te passen op de leegte in Mezz terwijl de band ‘Urban Delusion’ als een langgerekt jazzy rocknummer de zaal in slingert. Zoals dEUS met hun songs speelt, zeker een hoogtepunt in de set. Net als de toegift waarbij Josemans, Van den Hout en drummer  een korte hommage, met enkel gitaarbegeleiding, brengen aan de zieke bassist. Een kort nummer, nota bene geschreven door hemzelf. De invalbeurt van Guus van Mierlo verdiende een harder applaus, want zo invallen op deze zeer korte termijn is behoorlijk knap.

Gevraagd worden als voorprogramma voor de afscheidstournee van De Heideroosjes, dan doe je iets goed als punkrockband uit Breda. New Pokerface mag er op bij zijn als de legendarische Limburgse punkers afscheid nemen van de Nederlandse podia. En wie weet: wellicht weet het viertal wel een warm plekje in het hart van De Heideroosjes-fans te veroveren. Aan de inzet en public relations zal het niet liggen, New Pokerface maakt handig gebruik van social media, photofuck-winacties, de Repudo app, ander promotiemateriaal en lokale radioshows. Gisteren nog gaven ze een exemlaar van hun laatste EP weg via een Facebook-winactie van Eat This op radio Drimmelen. Handig en slim. Vanavond heeft de band gratis oordopjes bij, maar daar is weinig behoefte aan. De meeste toeschouwers weten zo ongeveer wel hoe hard de band speelt. Precies waar het concept 3! voor is bedoeld, maar wel net een ander publiek dat op The Surs afkomt en andersom. Waarschijnlijk is Gingerpig de enige act die het gehele publiek naar Mezz lokt vandaag. Terug naar de muziek, New Pokerface klinkt ook af en toe als De Heideroosjes, in de richting van poppunk, met geregeld meer hardcore invloeden. Er komen veel nummers voorbij van EP ‘Swingers’ die dit jaar verscheen en gratis te downloaden is via de Bandcamp-site van de band. Uitschieters zijn het meezingbare ‘Darlington Park’ en ‘Saints And Sinners‘, volgens bassist Erik Hermeler “ons langzaamste nummer ever.” Voor gitarist Bert Floren kan het allemaal niet op, volgens diezelfde Hermeler was het zijn droom ooit op het podium van Mezz te spelen.

Twee jaar geleden speelde Gingerpig hun allereerste optreden, in Mezz Café. Nu is de band terug, met debuutalbum ‘March Of The Gingerpig’ dat dit jaar uitkwam en dit keer heeft toetsenist Jarno van Es meer verschillende toetsen te bespelen dan alleen het orgel waarop de Hammondrock werd bedacht. Gingerpig is in de tussentijd gegroeid en meer dan de band van Boudewijn Bonebakker en ‘die band met dat Hammondorgel’. De band is een Bredaas exportproduct om trots op te zijn. Gingerpig zet vanavond eigenlijk één lange groove weg die van hard tot zacht varieert, van psychedelisch 70’s rock tot blues en stoner. Lange instrumentale intro’s doen je soms afvragen of er überhaupt gezongen wordt en in sommige songs is dat ook niet het geval. Vanavond blijkt een speciale avond, want vj Switchdoctor mag de diaschermen in de Dommelsch zaal gebruiken om het typische Gingerpig geluid te versterken met psychedelische projecties en videoclips. Die projecties voegen zeker toe aan de sfeer, al was het alleen maar omdat dit niet gebruikelijk is in Mezz, maar lijken niet direct afgestemd op het materiaal van de band. Het is wel duidelijk dat Gingerpig de act is waarvoor het merendeel van het publiek vanavond écht is gekomen en daardoor zou je vraagtekens kunnen zetten bij het concept van 3!. Echter, de opkomst voor deze lokale acts was groot, zoals bij eerdere edities en dat geeft 3! zeker bestaansrecht en ook vandaag waren de acts van hoge kwaliteit. Het gedurfde experiment van The Surs, de eerlijke punk van New Pokerface en het wegdrijven en rocken bij Gingerpig. Zoals bij het laatste lied van de slotact waarbij Jane Fonda als Barbarella op de schermen voorbij zweeft terwijl Gingerpig afrondt met ‘Indefinite Muddle Of Conspiracies’, “een oud nummer van drie jaar geleden” en je denkt: “dat was best lekker ja!”

Gezien: 3! Met The Surs, New Pokerface en Gingerpig. Mezz, vrijdag 18 november 2011.