In 1992 werd de band Ash opgericht door zanger Tim Wheeler, bassist Mark Hamilton en drummer Rick Murray. In de loop der jaren zijn er een paar bandleden bijgekomen en weer weggegaan. Vanavond doen we het in ieder geval met drie man. Ze hebben zes studioalbums op hun naam staan, waarvan de laatste uit 2009/2010 stamt: ‘A-Z Series’. Dit album bestaat uit 26 singles die om de twee weken werden uitgebracht. Omdat Ash al lange tijd meegaat is het vooral een stukje nostalgie. De band stamt uit een belangrijke periode voor de popmuziek, namelijk het tijdperk dat de muziek een ontwikkeling doormaakte richting grunge en britpop.

Ash heeft het zwaar te verduren vanavond. Pinkpop is nog aan de gang en in Breda is het Dancetour dat vanavond na 22.00 uur wordt afgesloten in Mezz. Ash moet dus al vroeg aan de bak. Helaas is de zaal van Mezz erg leeg en er schijnen maar 53 kaarten te zijn verkocht. Voor Ash, een band die al 18 jaar bestaat en we niet vaak in Nederland voorbij zien komen. Wel stonden ze een dag eerder op Pinkpop voor een paar duizend man te spelen, maar waar zijn de rest van de fans tijdens deze enige clubshow in Nederland? Gelukkig wordt het nog iets drukker dan de 53 kaarten die verkocht zijn, maar het blijft een karig publiek.

De stem van Wheeler is nooit erg sterk geweest en dit valt nu ook op als de band begint te spelen. Het is soms vals en niet stemvast. Hoewel dit eerst irriteert, warmt zijn strotje op tot een acceptabel niveau. Het publiek heeft eerst ook wat moeite om los te komen, maar heeft ook wat tijd nodig om op te warmen. De nummers volgen elkaar razendsnel op, wel kan er een “Thank you” vanaf tussen de nummers door. Bij het punky nummer 'Kung Fu' van het album '1977' beseft het publiek dat ze bij de enige echt Ash staan! Wheeler houdt zijn gitaar boven zijn hoofd en roept het publiek op om “Ooohh” mee te zingen, en hoewel we met weinigen zijn durft iedereen enthousiast mee te doen.

'Orpheus' begint met een flinke diepe bass en bassist Mark Hamilton zakt regelmatig door zijn benen om een prachtige spagaat te showen aan ons. Min of meer. Ook het volgende nummer 'Return Of The White Rabbit' begint met diepe bassen en wat samples. Een nummer wat vooral heden ten dage aanslaat. Op dit moment is de band enorm in hun set opgegaan en barst van het enthousiasme, en is het publiek daar net zo hard in meegegaan. De band heeft geen moment laten blijken dat ze het jammer vinden dat er maar weinig publiek is. Nee, ze spelen juist knetterhard alsof ze voor 10.000 man staan te spelen. Hierdoor gaan de fans/groupies ook helemaal los.

Na veel gejuich en “we want more” geroep komt de band terug voor nog een paar nummertjes. 'Jack Names The Planets' met de referentie naar Nieuw-Vennep en als grootste hit 'Burn Baby Burn' uit 2001. Juichend en springend zwaaien we Ash uit en zijn uiterst tevreden. Ondanks een karig gevulde Mezz heeft Ash een volwaardig optreden afgeleverd, speciaal voor de fans die wél aanwezig waren.

Gezien: Ash. Mezz, zondag 12 juni 2011.